Ο
εξαίρετος κ. Πορτοσάλτε έκανε λόγο για «τσαντηροκάσταση» αναφερόμενος στην απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, στάζοντας όση χολή (και ρατσιστικό λόγο) μπορούσε για τέτοιες «παθογένειες» και «λαϊκισμούς».
Εμείς θα σημειώσουμε ότι συνέπεσαν πολλά γεγονότα μαζί, που λειτουργούν επιταχυντικά προς ορισμένες εξελίξεις και αναδιαμορφώσεις: δηλώσεις Δένδια και Σαμαρά υπέρ του αιτήματος του απεργού πείνας∙ παρουσία του αρχιεπισκόπου στο Σύνταγμα∙ τριγμοί μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο και επίρριψη ευθυνών στον Μάκη Βορίδη στην εξεταστική του ΟΠΕΚΕΠΕ∙ ταξίδι της κας Λάουρα Κοβέσι και δηλώσεις της για το Σύνταγμα της χώρας και την παρεμπόδιση να διωχθούν πολιτικά πρόσωπα∙ παραίτηση Τσίπρα από βουλευτικό αξίωμα και σπρώξιμό του από ολιγάρχες και πρεσβείες να αναλάβει ρόλο∙ δημοσκοπήσεις που δείχνουν έναν κατήφορο για τη Ν.Δ., αν και χωρίς ορατό αντίπαλο προς στιγμήν∙ έντονες αποδοκιμασίες προς κυβερνητικούς παράγοντες όπου αυτοί παρουσιάζονται∙ κινητοποιήσεις αγροτών και κτηνοτρόφων για επιδοτήσεις που κόβονται λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ∙ υποχώρηση της κυβέρνησης και της δικαστικής εξουσίας μπροστά στην κατακραυγή για το δίκαιο αίτημα του Πάνου Ρούτσι∙ ρεζίλεμα από τη στάση για το καλώδιο και κρίση στις σχέσεις Αθήνας-Λευκωσίας∙ αναμονή άφιξης της κας Κίμπερλυ.
Όλα αυτά, και άλλα που «τρέχουν», μοιάζουν να ενεργοποιούν διαδικασίες οι οποίες θα αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό. Θα παρθούν πρωτοβουλίες, θα κινηθούν διεργασίες, θα αποφασιστούν εξελίξεις. Φαίνεται ότι εισερχόμαστε σε μια υπερβολικά ενεργή, φορτωμένη, αγχωτική για το πολιτικό σύστημα κατάσταση. Σε μια εντατική, επιταχυνόμενη, χαοτική φάση. Ο ρυθμός γίνεται πιο γρήγορος, πιο έντονος και οδηγεί σε πολύ γοργές εξελίξεις
Πρόκειται για ένα βασικό χαρακτηριστικό της συγκυρίας. Πιθανά να παίξουν σημαντικό ρόλο και οι πιέσεις από τον γεωπολιτικό αναδασμό στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου. Επειδή αλλάζουν οι ισορροπίες και οι συσχετισμοί, οι συμμαχίες και οι αντιμαχίες είναι σε δοκιμασία, ορισμένες δυνάμεις παζαρεύουν με τρίτες μεγάλες δυνάμεις έντονα ενάντια σε άλλες. Βρισκόμαστε σε έναν ταραγμένο κόσμο και κοντά (ή μέσα) σε ένα από τα θερμά του επίκεντρα.
Περίεργη κατάσταση: Ο Τραμπ, κολλητός του σιωνιστή χασάπη Νετανιάχου, εμφανίζεται σαν ειρηνοποιός που διεκδικεί το Νόμπελ Ειρήνης (τελικά το Νόμπελ δίνεται σε «προσωπικότητα» της αντιπολίτευσης στη στοχοποιημένη από τον Τραμπ Βενεζουέλα – μια ακόμη πιο επιθετική επιλογή). Ταυτόχρονα η παγκόσμια πλειοψηφία εμφανίζεται στον ΟΗΕ υπέρ ενός Παλαιστινιακού κράτους, αλλά οι Παλαιστίνιοι αφήνονται εντελώς μόνοι τους, αφού όλοι υποστηρίζουν το σχέδιο Τραμπ…
Ο Πούτιν, μέχρι χθες καταζητούμενος από διεθνές δικαστήριο κι αφού συναντήθηκε με Τραμπ στην Αλάσκα, στην πρόσφατη συνάντηση του Φόρουμ του Βαλντάι (29/9-2/10/25) έκανε μια σημαντική παρατήρηση για τη διεθνή κατάσταση όπως αυτή εξελίσσεται: «Έχουμε επανειλημμένα επισημάνει ότι ζούμε σε μια εποχή όπου όλα αλλάζουν, και μάλιστα πολύ γρήγορα. Θα έλεγα μάλιστα ριζικά. Φυσικά, κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει πλήρως το μέλλον. Ωστόσο, αυτό δεν μας απαλλάσσει από την ευθύνη να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Όπως έχει δείξει ο χρόνος και τα πρόσφατα γεγονότα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για οτιδήποτε. […] Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο. Οι εξελίξεις μπορούν να πάρουν διαφορετικές κατευθύνσεις. Πολλά εξαρτώνται από την ακρίβεια, την ορθότητα, τη συνέπεια και τη στοχαστικότητα των ενεργειών κάθε συμμετέχοντα στη διεθνή επικοινωνία. Ωστόσο, σε αυτόν τον αχανή χώρο είναι επίσης εύκολο να χαθεί κανείς και να χάσει τον προσανατολισμό του, κάτι που, όπως βλέπουμε, συμβαίνει αρκετά συχνά».
Αυτές οι διαπιστώσεις –αλλά και μεθοδολογικές συστάσεις– που κάνει ο Πούτιν έχουν μια σημασία, ακόμα και για μια χώρα μικρή ή μεσαία όπως είναι η Ελλάδα. Η περιδίνηση στην οποία βρισκόμαστε εσωτερικά, το ωρίμασμα όρων για μια πολιτική-κοινωνική κρίση και για μια νέα χρεοκοπία (παρά τις διθυραμβικές εξαγγελίες των εγχώριων υπηρετών του μεταπρατισμού), επιβάλλουν να έχουμε μια συνολική ματιά και να αντιλαμβανόμαστε συσχετισμούς και δυναμικές.
Οι εξελίξεις και η επιτάχυνσή τους σχετίζονται με όλα τα παραπάνω. Αλλά πρέπει να συλλάβουμε το γεγονός της δυσπιστίας, της δυσαρέσκειας, της οργής που νοιώθει το μεγάλο μέρος του πληθυσμού, και την εχθρότητά του προς το υπάρχον πολιτικό σύστημα (κυβέρνηση, κόμματα, κοινοβούλιο, δικαστική εξουσία, ΜΜΕ). Ακόμα, η πίεση για αναδιαμορφώσεις και αλλαγές του σκηνικού τροφοδοτούνται από αυτό που γίνεται αισθητό σαν «δημοκρατορία» και «μαφιοκατάσταση». Στα 6 χρόνια διακυβέρνησης Ν.Δ.-Μητσοτάκη όλα αυτά έχουν γίνει καθεστώς, έχουν μονιμοποιηθεί και γιγαντωθεί. Αποτέλεσμα: η εκποίηση της χώρας προχωρά εκθετικά και υπάρχουν τεράστιοι κίνδυνοι για την ίδια την εθνική υπόσταση, αφού μετατρέπεται σε αποικία με πολλά κυριαρχικά δικαιώματα υπό αμφισβήτηση. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι εξελίξεις οδηγούν σε μια διάλυση…
Δεν είναι στιγμή για πανηγυρισμούς κάθε είδους. Πυκνά, καταιγιστικά γεγονότα και εξελίξεις θα θέσουν διλήμματα και θα δημιουργήσουν νέα δεδομένα, μάλλον σε αρνητική κατεύθυνση.
Είναι αναγκαίο ένα μεγάλο κοινωνικό-πολιτικό ρεύμα ή εγχείρημα που να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με θετικό τρόπο, σε θετική κατεύθυνση, το Υπαρξιακό Πρόβλημα της Ελλάδας. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις∙ δεν υπάρχουν Μεσσίες∙ δεν μπορούμε να περιμένουμε σωτηρία από μια ξένη δύναμη. Πρέπει να ανοίξουμε δρόμο, τον δικό μας ελληνικό δρόμο, με επίγνωση, ρεαλισμό και με ορίζοντα την Ελλάδα που θέλουμε!
