Επικίνδυνο σκηνικό εντάσεων στο Αιγαίο
του Σπύρου Παναγιώτου
Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που ο Έλληνας και ο Τούρκος πρωθυπουργός από τη Σμύρνη αγκαλιασμένοι συμφωνούσαν ότι «το Αιγαίο πρέπει να γίνει θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας». Τότε, αρχές Μάρτη, παραμονές της Συνόδου Κορυφής Ε.Ε. και Τουρκίας, η τουρκική διπλωματία χρησιμοποιούσε την ελληνική πλευρά στα εκβιαστικά της παζάρια με όπλο την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα.
Σχεδόν ένα μήνα μετά, το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε ζώνη επικίνδυνων προκλήσεων από την πλευρά της Άγκυρας. Δεν είναι μόνο τα συνεχή εμπόδια, με όπλο τις τουρκικές αμφισβητήσεις στο καθεστώς των συνόρων Ελλάδας – Τουρκίας στην περιοχή, που έχουν καταστήσει ουσιαστικά ανενεργό το επιχειρησιακό σχέδιο της ΝΑΤΟϊκής στο Αιγαίο.
Την τελευταία βδομάδα ξεκίνησε ένα μπαράζ σοβαρών παραβιάσεων των εναέριων και θαλάσσιων συνόρων της χώρας στο Αιγαίο. Οπλισμένα τουρκικά αεροπλάνα κάνουν επαναλαμβανόμενες χαμηλές πτήσεις πάνω από μεγάλα κατοικημένα νησιά, όπως η Χίος, οι Οινούσσες αλλά και η Παναγιά, και εμπλέκονται σε εικονικές αερομαχίες με την ελληνικά μαχητικά που σπεύδουν για αναγνώριση. Την ίδια στιγμή η τουρκική ακτοφυλακή προχωρά σε συνεχείς παραβιάσεις των εθνικών χωρικών υδάτων, ενώ το πλήρωμα ενός τουρκικού σκάφους που είχε παραβιάσει τα ελληνικά χωρικά ύδατα έστρεψε και απείλησε με όπλα το πλήρωμα σκάφους του Λιμενικού που το καλούσε να αποχωρήσει.
Και όλα αυτά ενώ στην περιοχή περιπολεί η ολλανδική φρεγάτα Van Amstel, η οποία, όπως και ολόκληρη η ΝATOϊκή αρμάδα, παρακολουθεί και καταγράφει τις αερομαχίες χωρίς να αντιδρά, νομιμοποιώντας έτσι την τουρκική επιθετικότητα. Αποκαλύπτεται έτσι και ο πραγματικός ρόλος της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή που δεν είναι άλλος από την παρακολούθηση των ρωσικών δυνάμεων, από τη Συρία έως τη Μαύρη θάλασσα.
Οι κινήσεις αυτές των Ερντογάν Νταβούντογλου ούτε αποσπασματικές ούτε τυχαίες είναι. Εντάσσονται σε μια κλιμάκωση της απόπειρας ρευστοποίησης των θαλάσσιων συνόρων στο Αιγαίο που ξεπερνούν τις μέχρι τώρα γνωστές αιτιάσεις τους για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό της ΝΑΤΟϊκής δύναμης στο Αιγαίο.
Συγκεκριμένα, η Άγκυρα το τελευταίο διάστημα αμφισβητεί την κυριότητα και καταγγέλλει την Αθήνα για κατοχή 17 νησιών του Ανατολικού Αιγαίου αλλά και της Γαύδου και άλλων νησίδων ανατολικά της Κρήτης. Τελευταία, στον κατάλογο προστέθηκε η Κίναρος, όπου προκλήθηκε μεγάλη ένταση με πρόσχημα τη διάσωση ελληνικού πληρώματος ελικοπτέρου (που είχε, δυστυχώς, τραγική κατάληξη) το οποίο έπεσε στην περιοχή. Είναι η «πρώτη δόση» ενός καταλόγου 130 νησίδων σε ολόκληρο το Αιγαίο που διεκδικεί η Τουρκία, αφήνοντας παράλληλα να διαρρεύσει ένας ακόμα μεγαλύτερος κατάλογος 800 νησίδων και βραχονησίδων που σχετίζονται με τα τουρκικά σχέδια διαμελισμού του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό.
Ανυπαρξία σχεδίου από την ελληνική κυβέρνηση
Η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί με αμηχανία και κυρίως χωρίς σχέδιο τις εξελίξεις. Αρκέστηκε να ντύσει με στολή παραλλαγής τον υπουργό Άμυνας, Π. Καμμένο, έστειλε διαβήματα σε Άγκυρα και ενημέρωσε τους συμμάχους, ενώ το ΓΕΕΘΑ ενεργοποίησε τη δύναμη Ταχείας Αντίδρασης στο βόρειο τμήμα της χώρας και πραγματοποίησε έκτακτη στρατιωτική άσκηση. Ήταν τέτοιας σημασίας η ελληνική αντίδραση, που ενώ διαρκούσε η άσκηση και είχαν ενεργοποιηθεί τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας στη Χίο και τις Οινούσσες η Άγκυρα αψήφησε τα μέτρα και έστειλε ξανά τα μαχητικά της αεροπλάνα πάνω από τα ελληνικά νησιά για άλλες 6 φορές!
Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει την παράδοση του ελληνικού αστισμού, που κάνοντας παραχωρήσεις σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, ελπίζει ότι οι Δυτικοί της «σύμμαχοι» θα κατευνάσουν την τουρκική επιθετικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις αυτήν την εβδομάδα οργανώθηκε από το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, υπό την αιγίδα του υπουργείου Άμυνας, συνέδριο με θέμα τη θέση της χώρας «στο επίκεντρο γεωπολιτικών εξελίξεων και προσφυγικών ροών». Στο συνέδριο αυτό ο υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης να συνεργασθεί η Ελλάδα ώστε «να ενισχυθεί η απόφαση του ΝΑΤΟ για τη δημιουργία μιας υπηρεσίας πληροφοριών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ» είπε, για να συμπληρώσει ότι «η κύρια βάση του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι η Σούδα, που τους επόμενους μήνες θα ενισχυθεί και παραπέρα, κι αυτό που ζητάμε από τους συμμάχους είναι η Σούδα να είναι το επίκεντρο του πλέγματος ασφαλείας στην περιοχή από τη Σικελία ώς την Ανατολική Μεσόγειο».
Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση δίνει συνέχεια στην πρόθεσή της για επέκταση των ΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Κάρπαθο. Αγνοεί ή δεν θέλει να υπολογίσει ότι αντίστοιχα «δώρα» προσφέρει και η τουρκική πλευρά. Και μάλιστα τα συνοδεύει με μια μακρόχρονα σχεδιασμένη πολιτική και δημιουργεί εκβιαστικά τετελεσμένα προς κάθε κατεύθυνση. Αυτή η επιθετική στάση της τουρκικής διπλωματίας έχει αποδειχθεί, μέχρι τώρα, εξαιρετικά αποτελεσματική.
Αποδεικνύει ακόμα ότι η εναπόθεση των ελληνικών ελπίδων στον «ξένο παράγοντα», φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο ενός «θερμού επεισοδίου» και την επαναχάραξης των συνόρων του Αιγαίου.
