Το σύστημα σαπίζει και ζέχνει, παλεύει να επιβιώσει, να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, να εδραιώσει την παρουσία του και στην προσπάθεια του αυτή δεν διστάζει να καταστρέφει λαούς και κοινωνίες, ακόμα και να τρώει τις σάρκες του.
Ο πανίσχυρος δικομματισμός του 70-80% συρρικνώθηκε σχεδόν στο μισό του και το κυριότερο, έχασε τη δυνατότητα να ποδηγετεί πλατιές λαϊκές δυνάμεις, να τις χρησιμοποιεί και να τις επικαλείται.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας, αργά και βασανιστικά, φαίνεται να αποδεσμεύεται από τα τρομολάγνα και εκβιαστικά τελεσίγραφα του συστήματος, δείχνει να αντιπαλεύει το φόβο, απέδειξε πως θέλει και μπορεί να αντισταθεί.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά, μέσα από παλινωδίες, λάθη και καθυστερήσεις, κατάφερε τελικά να αντιστοιχηθεί με το «κοινό αίσθημα» και το ουσιαστικό επίδικο των καιρών και να τοποθετήσει τολμηρά και καθαρά το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας.
Όλα τούτα που επιγραμματικά αναφέρθηκαν, δεν είναι ούτε λίγα, ούτε πρόσκαιρα, ούτε μεμονωμένα.
Με λίγα λόγια, τα γεγονότα και οι κοινωνικές διεργασίες, έβαλαν για τα καλά την «πολιτική» σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση με τρόπο έντονο και καθοριστικό και κανείς πια δεν μπορεί να το αγνοήσει και να το προσπεράσει τούτο το γεγονός.
Στις εκλογές της 6ης Μάη, δεν κρίνεται ποια κυβέρνηση θα αναδειχθεί, αλλά ποια πολιτική θα καταφέρει τελικά να επικρατήσει.
Θα υπάρξουν πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί που θα ανοίξουν δρόμους ριζοσπαστικής πολιτικής χειραφέτησης και προοδευτικών κοινωνικών ανατροπών ή το σύστημα θα καταφέρει να γονατίσει την κοινωνία και να τη βυθίσει στην καπιταλιστική βαρβαρότητα για πολλές δεκαετίες;
Σε αυτό το ερώτημα θα δώσουν, αντικειμενικά, απάντηση τούτες οι εκλογές και απ’ αυτή την άποψη, δεν πρόκειται για τη γνωστή «τυπική διαδικασία» της αστικής δημοκρατίας.
Έγκαιρα και πολύ καλά, κατάλαβε το επίδικο τούτων των εκλογών το ξένο και ντόπιο πολιτικό προσωπικό του συστήματος.
Εδώ και καιρό τώρα, μεθοδικά και οργανωμένα επικέντρωσε τα πυρά του στο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας εξασφαλίσει για άλλα κόμματα της Αριστεράς είτε τη δυνατότητα της αφομοίωσής τους, είτε τη σταθερά διακηρυγμένη τους επιλογή για πολιτική «αυτοαπομόνωση».
«Θα αξιοποιήσουμε την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης, εάν η ψήφος του λαού μας δώσει αυτή τη δυνατότητα».
Τούτη η πολιτική δήλωση-πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ προς το σύστημα, έβαλε επί τάπητος την πολιτική ουσία των εκλογών, ακύρωσε φοβίες και διλήμματα, αναπτέρωσε ελπίδες, άλλαξε την ατζέντα των κομμάτων του Μνημονίου, απαιτεί από τις ηγεσίες της Αριστεράς καθαρές πολιτικές απαντήσεις, ενισχύει θετικές διεργασίες στην κοινωνία και ιδιαίτερα στο κόσμο της Αριστεράς.
Τώρα είναι η ώρα.
Τώρα πρέπει ο «κανένας» να γίνει κάποιος που δεν θα τιμωρήσει απλά, αλλά θα καθορίσει το μέλλον.
Τώρα πρέπει οι νέοι άνθρωποι να καταλάβουν πως ποτέ η σβάστικα και το μαύρο, δεν ήταν το σύμβολο και το χρώμα τους.
Τώρα είναι η ώρα ενός ενισχυμένου ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε μια δυνατή Αριστερά.
Γιατί έτσι κι αλλιώς, η Δευτέρα θα είναι μια πολύ κρίσιμη μέρα για όλους.
Στο χέρι μας και στο χέρι σας να γίνει και χρήσιμη για όλους.
