Ο σχεδιασμός έχει στηθεί πολύ καιρό τώρα. Έχει πολλούς άξονες, υποσημειώσεις, plan A και plan B, ενδεχόμενα σενάρια και πολλαπλές χρήσεις.
Και δεν έχει όρια -παρά τους όρκους. Είναι καιρός αυτό το σχέδιο να καταδειχθεί, να αποκαλυφθεί, να καταγγελθεί, να απολογηθεί γι’ αυτό ο Σαμαράς και η κυβέρνησή του. Γιατί είναι ένα παιχνίδι άκρως επικίνδυνο για τη δημοκρ ατία και το λαό. Και γιατί μπορεί έτσι να αποκαλυφθεί συνολικά το ακροδεξιό, επικίνδυνο ποιόν αυτής της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού. Το χαρτί της Χρυσής Αυγής είναι από πολύ καιρό αποφασισμένος ο πρωθυπουργός να το παίξει ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά στο ενδεχόμενο να ανατραπεί η μνημονιακή κυβέρνηση. Δεν σκοπεύει επουδενί να το θυσιάσει μόνο και μόνο για να κάνει επίδειξη μιας αντιφασιστικής ή δημοκρατικής ευαισθησίας την οποία άλλωστε -όπως όλα δείχνουν- δεν διαθέτει. Νυν υπέρ πάντων ο αγών ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και υπέρ του Μνημονίου. Και όταν λέμε υπέρ πάντων το εννοούμε.
Στο (πόσο;) απώτερο μέλλον η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να γίνει ακόμη και συνέταιρος στο αντιΣΥΡΙΖΑ μνημονιακό εγχείρημα. Όρια δεν υπάρχουν. Κι αν του ξέφυγε του Πολύδωρα ακριβώς αυτό, του τραβάμε το αφτί γιατί μας χαλάει το παιχνίδι, όχι για άλλο λόγο. Αλλά πριν ακόμη καταντήσουν στο σημείο να γίνουν συνέταιροι, υπάρχουν πολλά να γίνουν με το χαρτί της Χρυσής Αυγής.
Πρώτα απ’ όλα θα παίζουμε μέχρι τέλους το παιχνίδι που λέγεται «Θεωρία των δύο άκρων». Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί ή «δαγκώνει» θα τον αποκαλούμε «άκρο», ίσως -υπονοώντας- και εκτός νομίμου τάξεως, όπως δεν συνέβη με καμιά αξιωματική αντιπολίτευση μέχρι σήμερα. Κάθε φορά που η Χρυσή Αυγή εκτραχηλίζεται ή απλώς συμπεριφέρεται σαν αυτό που πραγματικά είναι, μια νεοναζιστική οργάνωση, θα μιλάμε γενικόλογα για άκρα, θα επισημαίνουμε… με την ευκαιρία τις «ακρότητες» του ΣΥΡΙΖΑ και βασικά θα καταλήγουμε να καταφερόμαστε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ τα βάζει με τις φασιστικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής, και είναι συνήθως περίπου η μόνη πολιτική δύναμη που το κάνει, οι άνθρωποι του Σαμαρά θα επισημαίνουν ότι τα δύο άκρα τσακώνονται για άλλη μια φορά και βασικά φταίει αυτός που υπερ-αντιδρά ή προκαλεί, δηλαδή φταίει και πάλι… ο ΣΥΡΙΖΑ! Με δυο λόγια τα δυο άκρα, κατά Σαμαρά, είναι βασικά το εξής ένα, η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Για να βγει ο σχεδιασμός αυτός, πρέπει η Χρυσή Αυγή να μην πολυ-επιτίθεται στην κυβέρνηση και κυρίως πρέπει η κυβέρνηση να μην επιτίθεται καθόλου αλλά, ουσιαστικά, να χαϊδεύει τη Χρυσή Αυγή. Όπερ και εγένετο.
Ας το πούμε καθαρά. Η Χρυσή Αυγή είναι η πιο ακραία φασιστική, συστημική δύναμη παρά τον αντισυστημισμό της, αλλά ο πιο μεγάλος κίνδυνος σήμερα προέρχεται από την ίδια τη μνημονιακή κυβέρνηση και ειδικά την Ακροδεξιά του Σαμαρά, που συστηματικά οδηγεί το καθεστώς σε μονοπάτια εκτροπής, αξιοποιώντας στο φουλ και την ύπαρξη της νεοναζιστικής οργάνωσης, κάνοντας σχέδια για το μέλλον που την περιλαμβάνουν, παρέχοντάς της αφειδώς ζωτικό χώρο ανάπτυξης.
Η προχθεσινή ανακοίνωση Κεδίκογλου, που αντί να καταδικάσει αποκλειστικά τους τραμπουκισμούς και τα αίσχη της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, «ανακάλυψε» για μια ακόμη φορά προκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα ακόμη επεισόδιο αυτής της πολιτικής και του σχεδιασμού εκτροπής και εκτροφής του φασιστικού κινδύνου κάθε είδους. Μεγαλώνει η ανάγκη για ανένδοτο αγώνα ανατροπής, το συντομότερο, αυτής της επικίνδυνης κυβέρνησης αλλά και κατάδειξης του βρόμικου παιχνιδιού που παίζει.
