Αδυναμία να διαμορφώσει ένα κοινό πλαίσιο διαλόγου για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της «Βόρειας Μακεδονίας» με την Ε.Ε., δήλωσε το Συμβούλιο της Ε.Ε., μετά το βέτο που άσκησε η Βουλγαρία. Θέματα που αποτέλεσαν αγκάθια και στις σχέσεις Αθήνας-Σκοπίων, όπως ο όρος «μακεδονική γλώσσα», η ανάγνωση ιστορικών γεγονότων, αλλά και θέματα εδαφικών και μειονοτικών διεκδικήσεων, αποτελούν το επίκεντρο των βουλγάρικων ενστάσεων, σύμφωνα με την υπουργό Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Εκατερίνα Ζαχάριεβα, για τα οποία επιθυμεί να υπάρξει διμερής επίλυση πριν προχωρήσει η ένταξη της «Βόρειας Μακεδονίας» στην Ένωση. Η στάση αυτή της Βουλγαρίας, όπως ήταν αναμενόμενο, προκαλεί δυσαρέσκεια και ανησυχία στα Σκόπια, καθώς η ευρωπαϊκή προοπτική, μοιάζει να είναι ένα απ’ τα τελευταία συνεκτικά στοιχεία για τη, γεμάτη από πολιτικές και εθνοτικές αντιθέσεις, χώρα.
Το βουλγάρικο βέτο, αποτελεί ακόμη ένα σημαντικό αγκάθι, στις πρωτοβουλίες της γερμανικής προεδρίας, για επιτάχυνση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στα Βαλκάνια, με επίκεντρο την Αλβανία και τη «Βόρεια Μακεδονία». Η Γερμανία επιδιώκει να εδραιώσει την παρουσία της στα Βαλκάνια μέσω της ενεργητικής διαμεσολάβησής της για τη συμπερίληψη των χωρών της περιοχής στην Ε.Ε., πολιτική που συναντά σημαντικά εμπόδια, τόσο στο πεδίο του θεσμικού εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων στις χώρες αυτές, όσο και στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και τα διαφορετικά συμφέροντα που τέμνουν την περιοχή.
Το βέτο αυτό όμως στέλνει μηνύματα και στη χώρα μας. Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται δύο χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, και την αισιοδοξία των ελίτ της χώρας μας για ένα μέλλον σταθερότητας και συνανάπτυξης στα Βαλκάνια. Όσοι προέβλεπαν, ότι η συμφωνία αυτή, οδηγεί την Ελλάδα να χάσει δια παντός διαπραγματευτικά χαρτιά, χωρίς να δίνει εχέγγυα ότι όλα θα προχωρήσουν όπως συμφωνήθηκαν, κατηγορήθηκαν ως λαϊκιστές και υποστηρικτές της εθνικής περιχαράκωσης. Δυστυχώς επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι τα Βαλκάνια θα συνεχίσουν να αποτελούν πεδίο έντονων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, που εκφράζονται άλλοτε με «παζάρια» και άλλοτε με «εντάσεις». Σε ένα τέτοιο πεδίο, αναζητείται μια ανθεκτική εθνική στρατηγική, που δεν θα καθορίζεται απ’ τις ορέξεις του ΝΑΤΟ ή των Ευρωπαίων αξιωματούχων.
