Του Neve Gordon (εφημερίδα The Guardian, 28 Ιουλίου).
Η κατεδάφιση χωριού Βεδουίνων από την ισραηλινή αστυνομία, δείχνει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το κράτος του Ισραήλ για να επιτύχει το στόχο του να αφομοιώσει την περιοχή του Νεγκέβ. Ένα απειλητικό κονβόι από μπουλντόζες κατευθυνόταν προς το Be’er Sheva την ώρα που οδηγούσα προς το al-Arakib, ένα χωριό Βεδουίνων σε απόσταση όχι παραπάνω από 10 λεπτά από την πόλη. Καθώς μπήκα στο χωματόδρομο για το χωριό, είδα δεκάδες βαν με βαριά οπλισμένους αστυνομικούς έτοιμους να αναχωρήσουν. Η αποστολή τους, προφανώς, είχε εκτελεστεί.
Τα σημάδια της καταστροφής ήταν ήδη εμφανή. Πρώτα παρατήρησα τις κότες και τις χήνες να τρέχουν ελεύθερες γύρω από ένα κατεδαφισμένο σπίτι, μετά είδα άλλο ένα κι άλλο ένα, όλα χαλάσματα. Λίγα παιδιά έψαχναν να βρουν κάποιο σκιερό μέρος να κρυφτούν από την κάψα του ήλιου της ερήμου, ενώ πίσω τους φαινόταν η στήλη καπνού που υψωνόταν από τα σανά που έκαιγαν. Πουθενά δεν υπήρχαν πρόβατα, κατσίκες και αγελάδες – μπορεί να είχαν κατασχεθεί από την αστυνομία.
Δεκάδες Βεδουίνοι είχαν μαζευτεί σε έναν κίτρινο λόφο, ανταλλάσσοντας τα όσα είχαν ζήσει τις πρωινές ώρες, τριγυρισμένοι από ξεριζωμένα ελαιόδεντρα. Ένα ολόκληρο χωριό που μετρούσε περίπου 40-45 σπίτια είχε κατεδαφιστεί ολοσχερώς μέσα σε λιγότερο από τρεις ώρες. Ξαφνικά, είχα την αίσθηση ότι είχα ξαναδεί την ίδια εικόνα: μπροστά στα μάτια μου εμφανίστηκε η εικόνα του εαυτού μου να περπατάει ανάμεσα στα ερείπια ενός κατεδαφισμένου χωριού, κάπου στα περίχωρα της Σιδώνας, στο Λίβανο. Ήταν πριν από παραπάνω από 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου στις δυνάμεις αλεξιπτωτιστών του Ισραήλ. Αλλά στον Λίβανο οι κάτοικοι είχαν φύγει πολύ πριν φτάσει η διμοιρία μου και εμείς απλώς περπατήσαμε ανάμεσα στα ερείπια. Εκείνη η εμπειρία είχε κάτι το σουρεαλιστικό το οποίο με εμπόδιζε για κάποια χρόνια να κατανοήσω πλήρως τη σημασία της. Τότε, είχα την εντύπωση ότι περπατάω στην επιφάνεια της Σελήνης.
Αυτή τη φορά η καταστροφή γινόταν αμέσως αντιληπτή. Ίσως επειδή οι 300 άνθρωποι που κατοικούσαν το χωριό al-Arakib, μαζί με τα παιδιά τους, κάθονταν ανάμεσα στα ερείπια όταν εγώ έφτασα και η αγωνία τους ήταν ορατή. Ή επειδή το χωριό βρίσκεται μόνο 10 λεπτά από το σπίτι μου στο Be’er Sheva και περνούσα από εκεί κάθε φορά που πήγαινα στο Τελ Αβίβ ή στην Ιερουσαλήμ. Ή επειδή οι Βεδουίνοι είναι Ισραηλινοί πολίτες και, ξαφνικά, συνειδητοποίησα πόσο μακριά είναι διατεθειμένο να πάει το κράτος για να εκπληρώσει το στόχο του να αφομοιώσει την περιοχή του Νεγκέβ. Αυτό στο οποίο έγινα μάρτυρας, ήταν στην ουσία εθνοκάθαρση.
Λένε ότι η επόμενη Ιντιφάντα θα είναι η Ιντιφάντα των Βεδουίνων. Υπάρχουν 155.000 Βεδουίνοι στην περιοχή Νεγκέβ και οι περισσότεροι από αυτούς μένουν σε μη αναγνωρισμένα χωριά χωρίς ηλεκτρισμό και νερό. Δεν γνωρίζω τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά με το να αφήνει χωρίς στέγη 300 άτομα, ανάμεσά τους 200 παιδιά, το Ισραήλ σίγουρα σπέρνει ανέμους …
Δεκάδες Βεδουίνοι είχαν μαζευτεί σε έναν κίτρινο λόφο, ανταλλάσσοντας τα όσα είχαν ζήσει τις πρωινές ώρες, τριγυρισμένοι από ξεριζωμένα ελαιόδεντρα. Ένα ολόκληρο χωριό που μετρούσε περίπου 40-45 σπίτια είχε κατεδαφιστεί ολοσχερώς μέσα σε λιγότερο από τρεις ώρες. Ξαφνικά, είχα την αίσθηση ότι είχα ξαναδεί την ίδια εικόνα: μπροστά στα μάτια μου εμφανίστηκε η εικόνα του εαυτού μου να περπατάει ανάμεσα στα ερείπια ενός κατεδαφισμένου χωριού, κάπου στα περίχωρα της Σιδώνας, στο Λίβανο. Ήταν πριν από παραπάνω από 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας μου στις δυνάμεις αλεξιπτωτιστών του Ισραήλ. Αλλά στον Λίβανο οι κάτοικοι είχαν φύγει πολύ πριν φτάσει η διμοιρία μου και εμείς απλώς περπατήσαμε ανάμεσα στα ερείπια. Εκείνη η εμπειρία είχε κάτι το σουρεαλιστικό το οποίο με εμπόδιζε για κάποια χρόνια να κατανοήσω πλήρως τη σημασία της. Τότε, είχα την εντύπωση ότι περπατάω στην επιφάνεια της Σελήνης.
Αυτή τη φορά η καταστροφή γινόταν αμέσως αντιληπτή. Ίσως επειδή οι 300 άνθρωποι που κατοικούσαν το χωριό al-Arakib, μαζί με τα παιδιά τους, κάθονταν ανάμεσα στα ερείπια όταν εγώ έφτασα και η αγωνία τους ήταν ορατή. Ή επειδή το χωριό βρίσκεται μόνο 10 λεπτά από το σπίτι μου στο Be’er Sheva και περνούσα από εκεί κάθε φορά που πήγαινα στο Τελ Αβίβ ή στην Ιερουσαλήμ. Ή επειδή οι Βεδουίνοι είναι Ισραηλινοί πολίτες και, ξαφνικά, συνειδητοποίησα πόσο μακριά είναι διατεθειμένο να πάει το κράτος για να εκπληρώσει το στόχο του να αφομοιώσει την περιοχή του Νεγκέβ. Αυτό στο οποίο έγινα μάρτυρας, ήταν στην ουσία εθνοκάθαρση.
Λένε ότι η επόμενη Ιντιφάντα θα είναι η Ιντιφάντα των Βεδουίνων. Υπάρχουν 155.000 Βεδουίνοι στην περιοχή Νεγκέβ και οι περισσότεροι από αυτούς μένουν σε μη αναγνωρισμένα χωριά χωρίς ηλεκτρισμό και νερό. Δεν γνωρίζω τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά με το να αφήνει χωρίς στέγη 300 άτομα, ανάμεσά τους 200 παιδιά, το Ισραήλ σίγουρα σπέρνει ανέμους …
Σχόλια
