Οι ασθενείς με το σύνδρομο των εκρηκτικών θορύβων ακούν φανταστικούς εκκωφαντικούς θορύβους όπως πυροβολισμούς, βόμβες και εκρήξεις. Η αϋπνία και το άγχος χειροτερεύουν την κατάσταση. Μήπως πάσχουν από αυτό οι ευρωπαϊκές ελίτ που υπηρετούν την παγκοσμιοποίηση στη Γηραιά Ήπειρο; Κατηγορηματικά όχι. Δεν πάσχουν από αυτό γιατί απλούστατα οι εκρήξεις και οι εκκωφαντικοί θόρυβοι είναι πραγματικοί κι όχι φανταστικοί. Ολόκληρο το οικοδόμημα της Ε.Ε. βρίσκεται σε κατάσταση τυμπανισμού, ακούγονται δυνατοί τριγμοί και κατολισθήσεις εδαφών, μεγάλες χιονοστιβάδες αποκολλούνται και γιγαντώνονται και φαίνεται πως δεν υπάρχει ούτε σχέδιο σωτηρίας, ούτε πόρτες διαφυγής, ούτε προστατευτικά. Δεν υπάρχουν στρατηγικές, σχέδια, όραμα, συναίνεση, κίνητρα. Το καπάκι της χύτρας έχει εκτιναχθεί, η χύτρα εκρήγνυται. Η παγκοσμιοποίηση στην Ευρώπη και η ευρωκρατία που τη στηρίζει αντιμετωπίζουν μια τεράστια λαϊκή δυσαρέσκεια και πραγματική κραυγή: Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, δεν πάει άλλο.
Το σπιράλ ξεκίνησε από τον Νότο, Ελλάδα και Ισπανία κυρίως. Η πρώτη τιμωρήθηκε παραδειγματικά και πειραματικά ώστε να μην κουνηθούν οι υπόλοιποι. Μάταια, ακολούθησε το Brexit στην Αγγλία, η νέα κυβέρνηση στην Ιταλία και τώρα η δοκιμασία του Μακρόν από τα Κίτρινα Γιλέκα. Ενδιάμεσα υπάρχουν πολλοί άλλοι δείκτες της αναταραχής: αστάθεια κυβερνήσεων, αδυναμία διακυβέρνησης, κρίση αντιπροσώπευσης, εμφάνιση «συνιστωσών» εντός της Ευρώπης, φωνές ενάντια στη μπότα του Βερολίνου. Ο Μακρόν, για να καταλαγιάσει ο συσσωρευμένος θυμός ρίχνει μέτρα περίπου 10 δισ., δηλαδή παραπάνω από όσα η κυβέρνηση Κόντε στην Ιταλία τόλμησε να εξαγγείλει αντιμετωπίζοντας την απαράδεκτη στάση του ευρωιερατείου. Φυσικά οι Ιταλοί μάλλον θα εκμεταλλευτούν τα 10 δισ. των εξαγγελιών Μακρόν και θα κάνουν φασαρία. Στην Ισπανία η κυβέρνηση Σάντσες ετοιμάζεται να αυξήσει τον βασικό από τα 800 στα 1.000 ευρώ. Τα παραδείγματα αυτά ανησυχούν ιδιαίτερα τον Γερμανό ηγεμόνα της Ευρώπης. Υπέρτατο πολιτικό και οικονομικό πρόταγμά του: ο ορντοφιλελευθερισμός, δηλαδή η απαράκαμπτη εφαρμογή των κανόνων χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση. Η γερμανική ιδιοσυγκρασία δεν μπορεί να αποδεχθεί οποιαδήποτε ευλυγισία στους χειρισμούς γιατί ανοίγουν οι πόρτες σε ένα γενικό χαλάρωμα με αβέβαιες επιπτώσεις. Δεν αντιλαμβάνονται την ισχύ του σεισμού που επέρχεται. Μα ακόμα όταν θα καταρρέουν κτίρια και θεσμοί της ευρωκρατίας, το γερμανικό επιτελείο θα επιμένει στην εφαρμογή των κανόνων… Ποταπή η στάση των δικών μας κυβερνητικών που δεν βρήκαν να πουν μια λέξη στήριξης ούτε στην Ιταλία, ούτε στον γαλλικό λαό. Όλη η ριζοσπαστικότητα περιορίζεται στη γραβάτα…
Ένα μεγάλο δημοκρατικό κύμα, η απαίτηση μιας δημοκρατικής ριζικής επανίδρυσης και επαναθεμελίωσης, κάτι βαθύ και κολοσσιαίο, ανάλογο με την επανάσταση του 1848, χρειάζεται σήμερα. Το κεντρικό σύνθημα πρέπει να είναι να μπει τέλος στην γερμανική Ευρώπη, να μπει τέλος στην παγκοσμιοποίηση στην Ευρώπη και στην κατάλυση της κυριαρχίας χωρών και λαών. Δημοκρατία, να ακουστεί η φωνή των ξεχασμένων, των «τίποτα», των αποκλεισμένων, των φτωχών, των ανθρώπων που θέλουν τις συλλογικές τους ταυτότητες, τις χώρες και τις πατρίδες τους.
Μια μεγάλη έκρηξη στη Γαλλία (στο κέντρο της Ευρώπης), ένα νέο σύμβολο, το κίτρινο γιλέκο, και η εξάπλωσή του: στην Αίγυπτο απαγορεύτηκε η πώληση κίτρινων γιλέκων, στην Τουρκία απειλούνται όσοι σκέφτονται να τα φορέσουν. Ένας νέος βάκιλος τρομάζει τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης και την τυραννία τους!
