Του Μιχάλη Σιάχου
Η Έλενα Παναρίτη παραιτήθηκε από την πλουσιοπάροχα αμειβόμενη θέση στο ΔΝΤ στην οποία τη διόρισε ο πολύ στενός κυβερνητικός μηχανισμός. Μετά τις μεγάλες αντιδράσεις που προκάλεσε η επιλογή της, σε επιστολή παραίτησης που απέστειλε προς το υπουργείο Οικονομικών, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καθώς ποτέ δεν ζήτησα αυτή τη θέση και δεδομένου ότι την αποδέχθηκα αποκλειστικά για να βοηθήσω την κυβέρνηση με την εμπειρία μου στον τρόπο λειτουργίας του ΔΝΤ (και αντίστοιχων οργανισμών) μου είναι αδύνατον να δεχθώ τον διορισμό μου εν μέσω των αρνητικών αντιδράσεων από βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ».
Πριν από μόλις λίγες μέρες μια άλλη κυβερνητική επιλογή, αυτή του Λάμπη Ταγματάρχη για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΡΤ, προκάλεσε αντίστοιχα πολλές αντιδράσεις σε όλα τα επίπεδα, ενώ επιπλέον καταψηφίστηκε και από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Παρά τις αντιδράσεις, παρά την καταψήφιση, ο Λάμπης Ταγματάρχης, σαν να μη συνέβη τίποτα, από τη θέση πλέον του διευθύνοντος συμβούλου σχεδιάζει το business plan της νέας ΕΡΤ.
Σε μια πρώτη ανάγνωση αναδεικνύεται μια ενδιαφέρουσα διαφορά. Μιλάμε για δύο περιπτώσεις ανθρώπων που συγκεντρώνουν σχεδόν αντίστοιχα χαρακτηριστικά, τα οποία παραπέμπουν ευθέως στο παλιό πολιτικό σύστημα. Χαρακτηριστικά και πορείες που παραπέμπουν σε παλιές «αμαρτίες», σε «τεχνοκράτες» παντός καιρού, οι οποίοι μπορούν με την ίδια ευκολία να υπηρετήσουν δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις. Ωστόσο, υπάρχει μια σαφής διαφορά. Η κ. Παναρίτη αξιοπρεπώς σκεπτόμενη είχε την «παλικαριά» να παραιτηθεί. Ο κ. Ταγματάρχης συνεχίζει ακάθεκτος…
Σε μια δεύτερη και λίγο πιο βαθιά ανάγνωση, μάλλον η κ. Παναρίτη «θυσιάστηκε» από αυτούς ακριβώς που την επέλεξαν, αφού πιθανότατα δεν διακυβεύονταν πολλά στην επιλογή της. Αντίθετα, ο κ. Ταγματάρχης -παρά τα όσα- δεν… επιτρεπόταν να θυσιαστεί, αφού μάλλον το διακύβευμα της επιλογής του είναι πολύ μεγαλύτερο, πολύ βαθύτερο, πολύ πιο κρίσιμο, όσο κι αν ακόμα μπορεί να φαίνεται δυσανάγνωστο.
Μπορεί η αξιοπρέπεια να έχει τη σημασία και τους συμβολισμούς της, αλλά από την άλλη υπάρχουν πάντα και οι βαθύτερες δεσμεύσεις, τα βαθύτερα περιεχόμενα που επιτρέπουν στην αξιοπρέπεια να αναδειχθεί ή να παραμεριστεί…
Η στάση και των δύο είναι πλέον δεδομένη. Τα κίνητρα και το περιεχόμενο που όρισαν την επιλογή του καθενός μένει να φανούν…
