Ο βομβαρδισμός μας με ειδήσεις, εικόνες, μηνύματα, τρόμο, κλεισούρα, πρόστιμα, ελέγχους, θανάτους, ΜΕΘ, και εμβόλια που έρχονται ως πρωτοχρονιάτικο δώρο, είναι χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί και του τρόπου που οι ιθύνουσες τάξεις διαχειρίζονται την πανδημία. Κάποτε τα λόγια και ο τρόπος σαρκασμού προς τα ιερά και όσια του «Ελεύθερου Κόσμου» του Κώστα Βάρναλη παραξένευαν, γιατί έμοιαζαν άλλης εποχής, που είχε περάσει. Τώρα, ξαναδιαβάζοντας ορισμένους στίχους, μοιάζουν να έχουν γραφτεί μόλις χθες:
Γράφε, Ιστορία, τα ψέματά σου αράδα
και βλόγα το Φονιά, βρίζε το Θύμα!
Κι Αρετή, των δρομάκων σουσουράδα,
τον κάθε σωματέμπορά σου τίμα.Και συ, Νόμε, των άνομων ασπίδα,
σαν τη μαϊμού από κλώνο σ’ άλλον πήδα
κι απ’ την κορφή με την ουρά κρεμάσου,
να μη γλέπει ο Λαός τα πισινά σου.Λευτεριά της χανάκας και του ξύλου,
σφιχτόδενε τ’ αξύπνητο χαϊβάνι.
Και συ, ρηγάτο του Κενού, τ’ αψήλου
κάμνε το σκλάβο ρήγα, άμα πεθάνει!Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,
της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!Και συ, Πατριώτη Αγνέ, τη μάσκα φόρα
κι απ’ τ’ αδέρφια σου, αραδαριά μπροστά σου,
διάλεγε, Γιούδα πάντοτες και τώρα,
για τον ξένο Μολώχ τα θύματά σου.Αθάνατη και θεία και πεμπτουσία
του βούρκου, χαίρε ω! χαίρε Προδοσία!…
Φως το χέρι, το πόδι, προχωρεί
στον κάμπο κι ό,τι θέλει το μπορεί! …Κατάγυμνη χορεύει (όλα της φόρα!)
στον τάφο σου, Πατρίδα! Φαλλοφόρα
τουρλώνεται κι ουρλιάζ’ : «Είναι δικός μου
αυτός ο βούρκος του Ελευθέρου Κόσμου».
Εποχές πανδημίας, κρίσης, φτώχειας υλικής και πνευματικής, άγνοιας, έλλειψης σοβαρής ενημέρωσης, φόβου, χωρίς ελπίδα. Εποχές μοιρασιάς, ανακατανομής ισχύος, κανονιοφόρων, εκρήξεων, πολέμων και απειλών. Μέρες λυσσαλέου ανταγωνισμού ανάμεσα σε μεγα-επιχειρήσεις για πόντους στις αγορές με κάθε μέσο. Η ζωή μέσα σε σκοτάδια, μπουσουλάει. Κι όμως, δεν μπορούν να αλώσουν την ψυχή, το μυαλό, την καρδιά στον βαθμό που θέλουν. Ή αλλιώς: το πάθος για την ελευθερία είναι δυνατότερο από το σιδερένιο κλουβί που ετοιμάζουν για τους «αρνητές», δηλαδή όσους δυσπιστούν, όσους αμφιβάλλουν, όσους αντιστέκονται σε όλα τα μέτρα που στοχεύουν στην κυριαρχία της αγοράς και του κέρδους.
