Το πρωινό εκείνο η Αθήνα ξημέρωσε βροχερή. Αρχές χειμώνα, η θερμοκρασία όμως ακόμα χλιαρή.
Ο κ. Νίκος, γύρω στις 8.30 σταμάτησε στο γνωστό του καφέ να πάρει το καφεδάκι του στο χέρι και να πάει στο γραφείο του – η καθημερινή του ρουτίνα τις εργάσιμες.
– Διπλό, σκέτο με λίγο γάλα το εσπρεσάκι; τον ρώτησε ο υπάλληλος (όπως πάντα).
– Ναι, σε ευχαριστώ (είπε ο κ. Νίκος, όπως πάντα).
– Δώστε μου το ΑΦΜ σας!
– Ορίστε;!
– Το ΑΦΜ σας!
– Τρελάθηκες; Δεν στο δίνω!
– Τότε δεν έχει καφέ!
Εμβρόντητος ο κ. Νίκος δεν πρόσεξε τον υπάλληλο να κλείνει το μάτι σε δύο φουσκωτούς που σκάναραν από τη γωνία του δρόμου τη φάση, σαν κάμερες ασφαλείας.
Ο κ. Νίκος συνελήφθη αμέσως.
—————————————————————————————
Ο υπάλληλος στενοχωρήθηκε λιγάκι. Όμως, «δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς» σκέφτηκε, «δεν θέλω να χάσω τη δουλειά μου».
Στη συνέχεια ο υπάλληλος –καθώς δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή πελατεία– σκέφτηκε ότι ήταν ευκαιρία να πληρώσει το νοίκι του. Πλιν-πλον στο τηλέφωνο, το ποσόν μπλόκαρε, έντρομος ο υπάλληλος κάλεσε την τράπεζα. Του απάντησε ένα ρομποτάκι, το ρομποτάκι δεν καταλάβαινε τι του έλεγε ο ταραγμένος υπάλληλος, τον θεώρησε ύποπτον (το ρομποτάκι) και λίγο πριν να τελειώσει η βάρδιά του ο υπάλληλος συνελήφθη.
Από τους δύο γνωστούς μας φουσκωτούς.
—————————————————————————————
«Μαλακία!», μουρμούρισε το ένα απ’ τα δύο γομάρια, «δουλεύουμε 13ωρο για να μαζεύουμε μαλάκηδες»
– Μην λες μαλακίες (τρόμαξε το άλλο γομάρι), θέλεις να μας πιάσουν;
***
Το προηγούμενο βράδυ ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πάει στην Αμερικανική Πρεσβεία κατόπιν πρόσκλησης της Πρέσβειρας Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, όμως δεν έγινε δεκτός. Όπως τον πληροφόρησαν τα ζόμπι οκτώ παλαίμαχων πεζοναυτών που φρουρούσαν την είσοδο, η κυρία Πρέσβειρα είχε αλλάξει το πρόγραμμά της και ο κύριος Πρωθυπουργός θα ελάμβανε επικαιροποιημένη ειδοποίηση αργότερα για να παρουσιασθεί εκ νέου.
—————————————————————————————
Ο οδηγός έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο.
– Μην το παίρνετε κατάκαρδα, Πρόεδρε! Έχω μια άκρη μέσα και μου είπαν ότι απόψε η Πρεσβεία έχει μετατραπεί σε ολόγραμμα Σαλούν και η Κίμπερλι δεξιώνεται τον Τζέσε Τζαίημς και την Καλάμιτυ Τζέιν.
– Τι άκρη έχεις μέσα; ρώτησε ο Πρωθυπουργός, αλλά βλέποντας στο καθρεφτάκι του οδηγού τα μάτια του να τον κοιτούν καχύποπτα, το βούλωσε.
– Πού πάμε, Πρόεδρε;
– Σπίτι.
– Σπίτι, σφύριξε ο οδηγός στους τροχαίους που συνόδευαν το πρωθυπουργικό με τις μοτοσυκλέτες τους.
– Ωραία βραδιά απόψε, είπε ο Κυριάκος για ξεκάρφωμα. Ψιλοβρέχει!
– Μην τσιμπάς, αρχηγέ. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι! Δημιουργεί ατμόσφαιρα ώσπου να φθάσουμε στο σπίτι. Και στο μεταξύ δίνει ένα μάθημα στους άστεγους.
«Στο σπίτι», σκέφθηκε ο Πρωθυπουργός. «Εκεί τουλάχιστον θα είμαι ασφαλής. Εκτός κι αν η Μαρέβα είναι ολόγραμμα»…
«Όμως, η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί ακόμα να διοικήσει ανθρώπους. Για αυτό τους κάνουν ζόμπι πρώτα, για να τους διοικεί μετά εύκολα». Ο κ. Νίκος προσπαθούσε να περάσει την ώρα του μέσα στο κελί, παρέα με τον έναν από τους δύο φουσκωτούς – τον είχαν πιάσει κι αυτόν. «Έτσι γινόταν και στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης» του πέταξε ο κ. Νίκος, «πήγαινες τους άλλους στον φούρνο, ώσπου να ’ρθει η σειρά σου».
Ο φουσκωτός άρχισε να σκληρίζει και να φωνάζει για να καρφώσει τον κ. Νίκο, μπας και πάρει καμία αναστολή, αλλά δεν τον άκουγε κανείς.
***
Το επόμενο πρωί ο κ. Νίκος παρουσιάστηκε στον Δικαστή.
– Τι έκανες εσύ;
– Δεν ξέρω, κύριε Πρόεδρε.
– Νομίζεις ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και κουφή; Και πας να την πιάσεις κορόιδο;
– Όχι, κύριε Πρόεδρε, προς Θεού!
– Ωραία! Λέγε, τι έκανες;
– Δεν ξέρω, κύριε Πρόεδρε!
– Ξέρουμε εμείς! Αρνήθηκες να δώσεις ΑΦΜ, για να πάρεις καφέ.
– Δεν είχα καταλάβει ότι είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, κύριε Πρόεδρε.
– Θα καταλάβεις τώρα! Δέκα μήνες φυλακή! Για να κόψεις και τον καφέ…
***
«Η εξουσία κάνει καλό στην υγεία» μονολόγησε ο Πρόεδρος, «και στην οικονομία, δεν ξοδεύεσαι». Χτύπησε το σφυράκι του. «Διάλειμμα 20 λεπτών» είπε. «Να φάμε κιόλας» σκέφθηκε. Είχε φέρει απ’ το σπίτι ένα σάντουιτς με ακρίδες και μαγιονέζα. «Πρέπει να κόψω τη μαγιονέζα – κοστίζει», αποφάσισε.
Όταν ξανακάθισε στην έδρα, ένα ντρον πετούσε πάνω απ’ το κεφάλι του Δικαστή. «Ήρθαν τα ΕΛΤΑ» κάγχασε κι έβαλε μέσα στο κεφάλι του το τσιπάκι που είχε φέρει μαζί του το ντρον. Η οθόνη άνοιξε, ο Δικαστής είδε τις διαφημίσεις κι ύστερα το τικ-τοκ με την Ημερήσια Διαταγή.
Ο Δικαστής χάζευε στα κρυφά τους μηρούς της ϋμπεργκρουπενφύρερ Ινφλουένσερ, αλλά άκουγε προσεκτικά τις διαταγές. Κατευθείαν από την Ούρσουλα φον ντερ Ράιχ. Όμως,
δεν μπόρεσε παρά να καταλάβει αμέσως ότι είχε γίνει κάποιο λάθος! Αυτός ήταν ένας δικαστάκος που εκδίκαζε πλημμελήματα και κακουργήματα. Αυτές οι διαταγές όμως, ήταν για Άρειο Πάγο και πάνω, για Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών και παραπάνω.
– Μπλέξαμε, τραύλισε απελπισμένος ο Δικαστής.
– Έμπλεξες, τον διαβεβαίωσε το τσιπάκι, επιβιβάστηκε στο ντρον και την έκανε.
***
Το ολόγραμμα του Πρωθυπουργού έγινε επιτέλους δεκτό στην Πρεσβεία.
«Επιτέλους, γνωριζόμαστε» είπε πασιχαρής η Κίμπερλι στο ολόγραμμα. Το ολόγραμμα απ’ τη συγκίνησή του, μπέρδεψε τους αλγόριθμους και απάντησε: «Σε
γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή…»
Για κάποιον μυστήριο λόγο το ζόμπι του Πρωθυπουργού ένιωθε σαν το ολόγραμμα του Άγνωστου Στρατιώτη…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
06●ΧΙ●2025
