Του Γιώργου Γιαλούρη
Όταν οι σημασίες καταστρέφονται, τόσο δεν έχουν νόημα οι λέξεις αφού ο καθένας λέει ό,τι θέλει και η άποψη του οποιουδήποτε, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, έχει την ίδια βαρύτητα που θα είχε ας πούμε η άποψη του Ρίμαν, αν ζούσε, για την εξέλιξη της αναπόδεικτης ακόμη εικασίας του, γνωστής και ως «Υπόθεση Ρίμαν», σπουδαίος μαθηματικός ο Ρίμαν, σπουδαία και τα μαθηματικά, όχι επειδή όποιος είναι καλός στα μαθηματικά είναι και καλά έξυπνος όπως μας λέγανε στο σχολείο (και ακόμη λένε στα παιδιά), αλλά είναι σπουδαία διότι επιδιώκουν να περιγράψουν αυστηρά και με σαφή, τεκμηριωμένο τρόπο ένα φυσικό φαινόμενο ή και ένα νοητικό κατασκεύασμα, μία εικασία, και όχι απαραίτητα να το εξηγήσουν, η εξήγηση είναι αδιάφορη και απείρως δυσκολότερη από το, έτσι κι αλλιώς, εξαιρετικά σύνθετο έργο της περιγραφής ενός απλού φαινομένου, ίσως η εξήγηση είναι εκτός των βιολογικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, για παράδειγμα ο νόμος της βαρυτικής έλξης που διατύπωσε ο Νεύτωνας ο οποίος απέδειξε μαθηματικά ότι ισχύει αυτός ο νόμος αλλά παραδέχτηκε ότι δεν γνωρίζει γιατί ισχύει και κανείς άνθρωπος δεν έχει φτάσει ούτε κοντά στο να καταλάβει γιατί ισχύει, όπως και γιατί ισχύουν πολλά πράγματα τα οποία προσπερνάμε και τα αντιμετωπίζουμε ως συνήθειες, άλλωστε είμαστε πλάσματα της συνήθειας και δεν εκπλησσόμαστε από τόσο απλά γεγονότα που θα έπρεπε να πυροδοτούν το αισθητήριό μας, «είναι σημαντικό να μάθει κανείς να εκπλήσσεται από απλά γεγονότα», λέει ο καθηγητής Τσόμσκι, να μάθει να εκπλήσσεται, να μάθει, αλλά η εκπαίδευση βασίζεται σε διαφορετικά θεμέλια και έχει άλλους στόχους αφού ακόμη και η κατηγοριοποίηση στη βάση ενός οριζόντιου μοντέλου μάθησης καταπνίγει το ιδιαίτερο αισθητήριο και ψαλιδίζει τη διαφοροποίηση, διαφοροποίηση η οποία εξαντλείται πια στις ταυτότητες φύλου, μηδενική διαφοροποίηση ως προς τις ιδιαίτερες κλίσεις και ανάγκες του καθενός, αυτά είναι άχρηστα προσόντα για τους εκκολαπτόμενους καταναλωτές, άχρηστη και η ιστορία εάν ξεφεύγει από το εκάστοτε σοβινιστικό πλαίσιο, άχρηστη και η μελέτη της γλώσσας, αυτού του μοναδικού βιολογικού εργαλείου που κατέχουμε (χωρίς πάλι να ξέρουμε πώς το κατέχουμε και γιατί το κατέχουμε) για να νοηματοδοτούμε τον κόσμο μέσα στον οποίο υπάρχουμε και ζούμε και ν’ αντιστεκόμαστε απέναντι στην καταστροφή σημασιών και την αντιστροφή των εννοιών όπου ο καθένας λέει ό,τι θέλει, από εκείνον που γράφει ό,τι μπούρδα του κατέβει στο κεφάλι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέχρι τον μεγαλοκαπιταλιστή Musk ο οποίος με τσιτάτα, wow, yeah, amazing κι άλλα τέτοια μας έμαθε επιτέλους δια μέσου της επικεφαλής της AfD ότι ο Χίτλερ ήταν κομμουνιστής, διότι ο εθνικοσοσιαλισμός περιέχει τη λέξη σοσιαλισμός ο οποίος με τη σειρά του είναι κομμουνισμός, άρα λύθηκε η εξίσωση, μεγαλοφυίες, δώστε τους ν’ αποδείξουν την εικασία του Ρίμαν, το όγδοο πρόβλημα του Χίλμπερτ, θα τα καταφέρουν, θα τα λύσουν όλα, οδοστρωτήρας, οδοστρωτήρας ηλεκτροκίνητος πια, πράσινος, πού το είδαν το πράσινο, γκρίζα, μαύρα, κατάμαυρα, κατακαμένα τα εδάφη της Ουκρανίας κι όλοι οι ευρωπαίοι απόγονοι του αποστάτη Κάουτσκι στοχοπροσηλωμένοι στον όλεθρο, χάνουν τα νοήματα την ουσία τους, οι λέξεις το νόημά τους και μένουν θλιβερές υπάρξεις, άδειες από περιεχόμενο, να μετεωρίζονται σ’ ένα άθλιο και χυδαίο κενό.
