Παναγιώτης Χρονόπουλος, μέλος σωματείου εργαζομένων Γ.Ν. Κιλκίς
Μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε πραγματοποιήθηκαν εκλογές στο σωματείο εργαζομένων του Νοσοκομείου Κιλκίς με σκοπό την ανάδειξη νέου Δ.Σ. Οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν μέσα στο γενικότερο κλίμα των τελευταίων μηνών, τόσο στον τομέα των υγειονομικών υπαλλήλων, όσο και συνολικά στην κοινωνία. Μέσα σε ένα καθεστώς απαξίωσης και διάλυσης σε ό,τι έχει απομείνει από αυτό που ονομαζόταν δημόσιο σύστημα Υγείας, με τις γνωστές ελλείψεις σε υλικό και προσωπικό, με τα δεδομένα και άλυτα προβλήματα των κτιριακών υποδομών, αλλά και εν μέσω εξαθλίωσης των εργαζομένων κάθε βαθμίδας, από τον οδοστρωτήρα των απορρυθμίσεων που έχει φέρει η επέλαση των κατοχικών δυνάμεων, σε συνεργασία με τους ντόπιους συνεργάτες τους. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι σημαντική μερίδα εργαζομένων λαμβάνει εκκαθαριστικά με διψήφιο ή ακόμα και χρεωστικό υπόλοιπο μισθοδοσίας, λόγω των γνωστών περικοπών, αναδρομικών κρατήσεων κ.λπ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τίθεται ευθέως ζήτημα ακόμα και για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών, ζήτημα επιβίωσης. Με δεδομένα, λοιπόν, τα παραπάνω που συνιστούν μια πολύ εξ απαλών ονύχων περιγραφή του Αρμαγεδδώνα που περνάει πάνω από την καθημερινή ζωή ενός νοσοκομείου (χαρακτηριστικές οι συζητήσεις σε διαδρόμους που αφορούν θέματα επιβίωσης και πώς θα τα βγάλει κανείς πέρα), οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, μέσα από τις εκλογές, γύρισαν την πλάτη τους σε παραδοσιακές δυνάμεις του συνδικαλισμού που επί 30 χρόνια διοικούσαν το σωματείο και έδωσα, με σημαντική πλειοψηφία, τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους στο χώρο, με αγωνιστική διάθεση, ανθρώπους της διπλανής πόρτας με τους οποίους μοιράζονται καθημερινά τις ίδιες αγωνίες στον Γολγοθά που όλοι μαζί περνάνε, να αλλάξουν τα πράγματα μετά από χρόνια. Τη δυνατότητα να συγκροτηθεί ένα σωματείο με χαρακτηριστικά αγωνιστικά, αλληλέγγυο στα μέλη του, συσπειρωμένο, μακριά από τις πόρτες των πολιτικών γραφείων, όλων εκείνων που χρόνια τώρα λυμαίνονταν το χώρο, εκμεταλλευόμενοι ανάγκες.
Ένα σωματείο που δεν θα λειτουργεί ως δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων, για εκείνους που μας έφεραν με τη μειοδοτική τους στάση στο χείλος του γκρεμού, ένα σωματείο με διάθεση να αναστήσει αυτό που λέμε πολύ απλά συνδικαλισμός, διεκδίκηση των δικαιωμάτων που καθημερινά καταργούνται στο βωμό της τροϊκανής λαίλαπας.
Οι ευθύνες μεγάλες, ο χρόνος πιεστικός, η δουλειά πολλή. Άναψε μια σπίθα, ελπίδα να ανάψει πάλι η πυρκαγιά. Καλή αρχή!
Ένα σωματείο που δεν θα λειτουργεί ως δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων, για εκείνους που μας έφεραν με τη μειοδοτική τους στάση στο χείλος του γκρεμού, ένα σωματείο με διάθεση να αναστήσει αυτό που λέμε πολύ απλά συνδικαλισμός, διεκδίκηση των δικαιωμάτων που καθημερινά καταργούνται στο βωμό της τροϊκανής λαίλαπας.
Οι ευθύνες μεγάλες, ο χρόνος πιεστικός, η δουλειά πολλή. Άναψε μια σπίθα, ελπίδα να ανάψει πάλι η πυρκαγιά. Καλή αρχή!
Σχόλια
