Το μετέωρο βήμα του ΠΑΣΟΚ

Ήδη στελέχη της ΠΑΣΚΕ ζητούν συνέδριο για αλλαγή ηγεσίας. Του Χρήστου Καραμάνου.

Το κυβερνών κόμμα αρχίζει να μπαίνει στις μεγάλες φουρτούνες με τις οποίες, υποχρεωτικά, θα βρεθεί αντιμέτωπο. Ήδη εφτά στελέχη της ΠΑΣΚΕ, μια Επιτροπή Πρωτοβουλίας από τους Δ. Τσιχλάκη (ΠΟΕ-ΟΤΑ), Τ. Τσιντώνη (ΥΠ.ΠΟ) Δ. Νικάκη (Εμπροροϋπάλληλοι), Δ. Βουλή (ΕΚΑΒ), Κ. Λυμπέρη (ΕΤΕ-ΔΕΗ) και Γ. Κακλαμάνη (ΟΚΑΝΑ), με κείμενό τους απορρίπτουν τα «αντεργατικά και αντιασφαλιστικά μέτρα», κατακρίνουν την «επαίσχυντη συμφωνία με Ε.Ε. και ΔΝΤ» και καταδικάζουν τον «κρυφό, παραπλανητικό και αντιδημοκρατικό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση σύναψε αυτή τη συμφωνία», ζητούν δε, την αποπομπή των υπουργών Οικονομικών, Οικονομίας και Εργασίας όπως και τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου της ΠΑΣΚΕ, για να αποφασίσουν τα μέλη της παράταξης τις δικές τους θέσεις απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Ζητούν, επίσης, τη διεξαγωγή εκτάκτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, για «να αλλάξει η πολιτική του κόμματος και της κυβέρνησης και να αντικατασταθεί η σημερινή ηγεσία».

Με αυτή την κίνηση, η οποία έχει σαφές πολιτικό πρόσημο, αρχίζει να ξηλώνεται το νήμα της τακτικής της κυβέρνησης, μιας τακτικής δημιουργίας σοκ και συνενοχής στον δικό της κόσμο πρωτίστως, ώστε να προλειανθεί το έδαφος για την καταιγιστική εφαρμογή των μέτρων πρώτα απ’ όλα στο εργασιακό και το ασφαλιστικό, μετά την ολοκλήρωση της θεσμοθέτησής τους μέσα στον Ιούνιο ή και λίγο αργότερα. Έτσι, μέχρι στιγμής, δεν έχουν υλοποιηθεί οι μειώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ οι αυξήσεις στα καύσιμα, λόγω της μεγάλης αύξησης της φορολογίας, παραμένουν συγκρατημένες, προφανώς σε συνεννόηση με το καρτέλ καυσίμων (Λάτσης-ΕΛΠΕ, Βαρδινογιάνης), πράγμα το οποίο θα «ρεφάρει» σε επόμενη περίοδο.
Στην παρούσα φάση, το κύριο βάρος του κυβερνητικού σχεδιασμού ήταν να περάσουν με (έστω και οριακά) ελεγχόμενες κοινωνικές αντιδράσεις τα εξωφρενικά μέτρα που απαιτεί η τρόικα για το εργασιακό και το ασφαλιστικό. Και να φθάσουν προς το τέλος του καλοκαιριού, όπου εκεί πλέον θα γίνουν οι κομβικές εκτιμήσεις, αφενός για την έκταση που θα έχουν τα νέα πρόσθετα μέτρα που θα χρειαστεί να ληφθούν και, αφετέρου, για τη δυνατότητα να ληφθούν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ – ή αν θα πρέπει να γίνει είτε μια αμφίπλευρη διεύρυνση, είτε μια ακόμη ευρύτερη ανακατάταξη στο πλαίσιο της νέας καθεστωτικής φάσης στην οποία έχουμε μπει.
Φαίνεται, όμως, ότι αυτός ο σχεδιασμός μπαίνει σε δοκιμασία πολύ νωρίτερα απ’ όσο εκτιμούσαν οι επιτελείς. Διότι, παρόλο που θα μπορούσε να κρίνει κανείς ως μεμονωμένη την κίνηση των εφτά Πασκιτών συνδικαλιστών, ουδείς γνωρίζει τι δυνάμεις θα απελευθερώσει. Αφού δεν μένουν στη διαμαρτυρία παρά καλούν τα μέλη της ΠΑΣΚΕ σε κάθε εργατικό χώρο να ταχθούν υπέρ του ψηφίσματος και να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία μιας «μαζικής, αριστερής, σοσιαλιστικής πτέρυγας στην ΠΑΣΚΕ και στο Κόμμα».
Αν, μάλιστα, συνδυαστεί αυτή η εξέλιξη με μια έκτακτη, πολύ αρνητική οικονομική τροπή, ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι—κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί—δεν είναι καθόλου απίθανο να σημειωθούν καταιγιστικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Η κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να παραμένει σε κατάσταση απογοήτευσης και οργής, όπως δείχνει η μαζικότητα σε όλες τις κινητοποιήσεις. Όμως, με την κίνηση των εφτά συνδικαλιστών, καθώς και τις αποδοκιμασίες που δέχθηκε ο πρωθυπουργός στο Ηρώδειο, αλλά κυρίως από εργαζόμενους στην Τρίπολη, η αγανάκτηση αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια. Η επιχείρηση «κάθαρση» και το «κάποιος, επιτέλους, να πληρώσει» προχωρά με πολλά μπρός-πίσω και σε τελική ανάλυση δεν μπορεί να αποδώσει «κοινωνική συναίνεση» ή, έστω, «ανοχή» στην εφαρμογή του κατοχικού μνημονίου. Η επίκληση του «εντίμου βίου» ορισμένων στελεχών δεν απαλλάσσει από τις τεράστιες ευθύνες για την εφαρμοζόμενη πολιτική που διαλύει την κοινωνία και ποδοπατά τους εργαζόμενους. Συνεπώς, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι αναγκασμένες να βρίσκονται μέσα στο χορό των κινητοποιήσεων εκούσες άκουσες.

Προς χάριν εντυπώσεων και όχι μόνο
Ακόμη και οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, πιεσμένοι από τη λαϊκή οργή, επιχειρούν να δείξουν ότι «αντιστέκονται». Στην προσπάθεια καλλιέργειας τέτοιων εντυπώσεων εντάσσεται και η πρόσφατη κατάθεση ερώτησης 14 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό. Όπου, τι λένε; Ότι δεν πρέπει η κυβέρνηση να πάει πέρα από τα όσα προβλέπει το Μνημόνιο. Πρακτικά, δηλαδή, ουδεμία αμφισβήτηση του Μνημονίου. Αν όμως κλιμακωθούν οι αντιδράσεις του κόσμου του ΠΑΣΟΚ, όπως φαίνεται να υποδεικνύουν τα πρόσφατα περιστατικά, ασφαλώς ορισμένοι ίσως ξανασκεφθούν αν θέλουν να περάσουν στην ιστορία σαν το εκτελεστικό απόσπασμα των εργαζομένων προς χάριν των τραπεζών.
Μια άλλη ερώτηση, αυτή των 10 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τη Βάσω Παπανδρέου, σχετικά με το ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδας, πρέπει να διαβαστεί με πιο προσεκτικό τρόπο. Είναι αναμφισβήτητος ο εγκληματικός ρόλος της ΤτΕ υπέρ της κερδοσκοπίας, με την αδιανόητη στάση της από την επόμενη της ανάληψης της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ να επιτρέπει εκείνες, ακριβώς, τις πρακτικές των κερδοσκοπικών κεφαλαίων που έκαναν αναπότρεπτη (για την αστική διακυβέρνηση) την προσφυγή στο ΔΝΤ και την Ε,Ε. Ο ρόλος αυτός της ΤτΕ αλλά και του Μαξίμου, με το οποίο ήταν προφανώς σε συνεννόηση, (ανάλογο το ρεπορτάζ του Δρόμου στο φ.2 για τα gοldman boys του ΠΑΣΟΚ), δεν αναδείχθηκε. Είναι σαφές ότι η ανάδειξη αυτού του ζητήματος φέρνει στο επίκεντρο της κριτικής τον ίδιο το Γ. Παπανδρέου.

Η επιλογή της Βάσως Παπανδρέου να «υποσημειώσει» το ζήτημα με μια κοινοβουλευτική ερώτηση, σχετίζεται με μία άλλη στόχευση. Υποσημειώνει, δηλαδή, με νόημα, η πρώην υπερ-υπουργός των σημιτικών κυβερνήσεων, ότι γνωρίζει τι συμβαίνει ακόμη και τώρα και ότι, κατά συνέπεια, ο χειρισμός της «κάθαρσης» δεν πρέπει να ξεπεράσει κάποια όρια (Μαντέλης, Τσουκάτος, Τσοχατζόπουλος) και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να φθάσει σε άλλα εν ενεργεία πολιτικά στελέχη. Και ο νοών νοείτω. Καθώς, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ και ιδίως το πρωθυπουργικό περιβάλλον είναι εστιασμένο στο «κλείσιμο δουλειών» με το γνωστό τρόπο που πάντα δούλευε το σύστημα στην Ελλάδα, θρυαλλίδα ευρύτερων πολιτικών ανακατατάξεων θα αποτελέσει το αν θα αρθεί η ασυλία, που όλη αυτήν την περίοδο απολαμβάνει ο Γ. Παπανδρέου.
Μια «ασυλία» που ήδη αμφισβητείται, όταν τίθεται το ζήτημα αντικατάστασης της σημερινής ηγεσίας.

Ο Κόκκαλης παρέα με τον μίστερ «μίζενς» Χριστοφοράκο, καμαρώνουν για τις κοινές μπίζνες, οι οποίες, βέβαια, δεν αφορούν μόνο τον Ολυμπιακό, αλλά διαχρονικά διαχέονται σε όλο το πολιτικό και επιχειρηματικό φάσμα. Τώρα το αν η παρουσία του Κόκκαλη στην εξεταστική θα βγάλει «λαγό», αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο έχει ξηλωθεί το «πουλόβερ» της διαπλοκής και κυρίως των ανταγωνισμών, ώστε να αρχίσουν κάποιοι να μιλούν και ο Κόκκαλης σίγουρα έχει πολλά να πει…

Σχόλια