Δεν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτή τη ραγδαία άνοδο του νεοφασισμού. Αρκεί να μην είναι πίσω από τον αριστερό του τοίχο. Δηλαδή να μην ενδιαφέρεται μόνο για ό,τι γίνεται στην και από την Αριστερά και να μην κάνει παρέα μονό με αριστερούς. Η ακροδεξιά χτύπησε εκεί που η Αριστερά χάνει κατά κράτος. Στους νέους, 16άρηδες έως 35άρηδες. Δεν έψαχνε απογοητευμένους πασόκους ούτε νεοδημοκράτες. Ήθελε νέους με όρεξη για να τους δώσει ένα στόχο. Αν δει κανείς τις εκδηλώσεις τους, ο μέσος όρος ηλικίας είναι πολύ μικρός. Αν δει κανένας τον μέσο όρο ηλικίας των δικών μας εκδηλώσεων θα τρομάξει. 50 ετών και άνω. Μέχρι και στο Φεστιβάλ Νεολαίας του Συνασπισμού οι 50άρηδες είναι περισσότεροι από τους 20άρηδες. Θα μου πείτε, η Αριστερά δεν έχει νεολαία; Φυσικά και έχει. Το θέμα είναι τι ποιότητας νεολαία έχει. Μια νεολαία που δεν πηγαίνει στις εκδηλώσεις, κάνει φεστιβάλ μόνο για να πάει στις συναυλίες και στη σχόλη αράζει στα τραπεζάκια της, δεν είναι νεολαία. Η νεολαία θα έπρεπε να βγαίνει μπροστά, να δίνει ιδέες και λύσεις. Να συμμετέχει και να μην αδιαφορεί. Έχω στο μυαλό μου αμέτρητες εκδηλώσεις σε πολλές περιοχές όπου με κοίταζαν σαν εξωγήινο. Κανένας δεν έχει συνηθίσει να βλέπει νέους στις εκδηλώσεις μας. Ένας σύντροφος μια μέρα μου είπε: Ευτυχώς που ήρθες και εσύ και ρίχνεις το μέσο όρο ηλικίας.
Πώς όμως κέρδισαν τη νεολαία; Έδωσε κανείς σημασία στις κινήσεις Καρατζαφέρη; Φέρνει στην παράταξή του τον Ψινάκη. Βγαίνει ο Καρβέλας και επαινεί τον Καρατζαφέρη για τις ιδέες του, με τους μετανάστες και την οπλοχρησία. Έπειτα παίρνει με το μέρος του τον Γιάννη Παπαμιχαήλ. Δεν ξεχνάμε φυσικά την τηλεοπτική παρουσία της Ευγενίας Μανωλίδου με την εκπομπή Η στιγμή της αλήθειας όπου όλοι περίμεναν να ακούσουν θετική απάντηση στην ερώτηση Έχεις πάρει μέρος σε όργια; Η νεολαία μας που ασχολείται με το lifestyle και παραδειγματίζεται από αυτούς τους ανθρώπους είναι φυσικό να τους ακολουθεί πιστά. Ποτέ η υποκουλτούρα δεν στόχευε σε βαθύτερη σκέψη, παρά μόνο στην τυφλή προσήλωση. Έχει ακούσει κανένας όμως τα τραγούδια της νεολαίας μας;
Προσπαθώ να ακούω κάθε χαζοτράγουδο που κυκλοφορεί, για να δω τα μηνύματα που περνάνε στη νεολαία μας. Τζούλια Αλεξανδράτου, μάνατζέρ της ο κ. Ψινάκης, αγαπημένο τραγούδι αυτής της ερμηνεύτριας (ο Θεός να την κάνει) Στόχος είναι τα λεφτά, έτσι μου είπε ο μπαμπάς, έτσι μου είπε η μαμά. Vegas, όχι LAS Vegas, σκέτο (πιθανόν για λογούς πνευματικών δικαιωμάτων), αλλά το όνομα εκεί παραπέμπει. Στίχος: Κάνεις ό,τι θέλεις και κάποιους τους πονάει. Υπάρχουν ένα σωρό τέτοια παραδείγματα. Νομίζω πως έχετε καταλάβει, δεν αξίζει να σταθώ περισσότερο. Μέσα από την υποκουλτούρα και τα μηνύματά της, η απολιτίκ νεολαία μας απέκτησε σιγά-σιγά πατριωτική συνείδηση.
Το κακό ξεκινά από νωρίς…
Πώς, όμως, τους κέρδισε ιδεολογικά η ακροδεξιά εκτός από πολιτιστικά; Πανεύκολο. Το κακό ξεκινά από τα σχολεία μας. Ανάθεμα και αν θυμούνται οι νέοι μας έστω και μια γραμμή από την Ιστορία που τους διδάχτηκε επί 10 χρονιά. Ανιστόρητοι, όχι από επιλογή, αλλά γιατί με την παπαγαλία δεν μαθαίνεις τίποτα, έρχεται να πατήσει η ακροδεξιά στα πιο θηριώδη συναισθήματα. Αυτά της αγέλης. Πρέπει να προστατευθεί η αγέλη σου (όπου αγέλη μπορείτε να βάλετε χώρα). Η χώρα σου απειλείται από τους ξένους. Δεν φοβάσαι όταν γυρίζεις μόνη σου από το φροντιστήριο μη σου επιτεθεί κανένας; Κάπως έτσι ξεκινά ο προσηλυτισμός, αφού ρίξουν πρώτα και μια ματιά στα ιερά κείμενα της ακροδεξιάς. Κείμενα τα οποία μπορεί να διαβάσει κάποιος εύκολα, χωρίς άγνωστες λέξεις όπως π.χ. ο καπιταλισμός. Κείμενα που απευθύνονται και σε αυτόν που δεν έχει διαβάσει ποτέ του κανένα εξωσχολικό βιβλίο. Τα εξηγούν όλα τόσο ωραία και απλά!
Παρασύρομαι κι εγώ όταν δεν νευριάζω και δεν είμαι συγκεντρωμένος! Πολιτική παιδεία όπως και ιστορική παιδεία δεν υπάρχει. Μην ξεχνάτε ότι πολλά παιδιά δεν μιλούν καν με τις οικογένειές τους, γιατί απλώς δεν τις βλέπουν. Αλλά και οι ίδιες οι οικογένειες είναι και αυτές πολιτικά πλανεμένες ή αδιάφορες. Έπειτα έρχεται η συλλογική δράση, όπως το να μοιράσουμε φυλλάδια, να κάνουμε εκδηλώσεις, να ξυπνήσουμε τους Έλληνες και ο ακτιβισμός της ακροδεξιάς παίρνει σάρκα και οστά. Δεν έχω να προτείνω λύσεις σε αυτό το πρόβλημα. Δεν με παίρνει, άλλωστε, γιατί η συντακτική επιτροπή θα φωνάζει για τις 700 και λέξεις. Όμως πρέπει και μπορούμε να σπάσουμε τα υπόλοιπα αβγά του φιδιού πριν να είναι πολύ αργά.
