Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε η απόφαση της ΝΔ να μην παίρνει μέρος στα πάνελ της ΕΡΤ με αφορμή τους χαρακτηρισμούς που έκανε ο δημοσιογράφος κ. Καψώχας για τον Κ. Μητσοτάκη.
Όλος ο καλός δεοντολογικός κόσμος, αυτό που θα λέγαμε πολίτικαλ κορέκτ, διαφωνώντας με όσα είπε ο κ. Καψώχας, καυτηρίασε την πρακτική των εμπάργκο εκπομπών ή τηλεοπτικών σταθμών από κάποιο πολιτικό κόμμα.
Η πραγματικότητα αναδεικνύει μια ΕΡΤ κατ’ εικόνα και ομοίωση της κάθε ΕΡΤ που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα και η διοίκηση Κωστόπουλου – Καλφαγιάννη την έχει μετατρέψει σε προπαγανδιστικό ειδησεογραφικό οργανισμό της κυβέρνησης. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που θα ζήλευαν οι παλιές ΕΡΤ και η ΝΕΡΙΤ για να μην ξεχνιόμαστε.
Υπάρχει όμως ένα σοβαρότερο θέμα και είναι τούτο: η Συριζανέλ κατάσταση έχει εντρυφήσει στο δόγμα «όποιος διαφωνεί μαζί μου είναι φασίστας και ακροδεξιός» και αυτό δεν αφορά τον χώρο της Δεξιάς γενικά αλλά τον οποιονδήποτε τολμήσει να διαφωνήσει ή να αντιταχθεί στις επιλογές της. Μάλιστα τώρα προεκλογικά που έχει επιλέξει μια τακτική οξείας πόλωσης το «τερματίζει», δηλαδή ξεπερνά κάθε όριο βρίζοντας και συκοφαντώντας. Το ψεύδος και η συκοφαντία παίρνουν σπουδαία θέση στην κυβερνητική προπαγάνδα. Μην μας ειπωθεί ότι έτσι ανοίγει ο δρόμος στην Δεξιά. Τον δρόμο τον ανοίγει διάπλατα και στη Δεξιά και στην αποαριστεροποίηση ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με όσα κάνει και όσα λέει!
Από κοντά προς άμεση υποστήριξη του κ. Καψώχα αλλά και της απαράδεκτης από κάθε άποψη και ακριβής εκπομπής της κυρίας Ακριβοπούλου (κραυγαλέα φιλοκυβερνητική καθημερινή εκπομπή από τη δημόσια ΕΡΤ) ήρθαν και δύο «μαντρόσκυλα» του Μαξίμου: Ο κ. Πολάκης και ο κ. Καρτερός συγχαίρουν τον κ. Καψώχα και τον ενθαρρύνουν να συνεχίσει το έργο του. Οι δύο αυτοί «λειτουργοί» λειτουργούν ως το alter ego του κ. Τσίπρα και ρίχνουν λάδι στην τεχνητή πόλωση που πρέπει να δημιουργηθεί. Τίποτα παράξενο, ας καλλιεργούν τον ρεβανσισμό της Δεξιάς υποστηρίζοντας μια αναξιόπιστη και εντελώς αντιλαϊκή πολιτική. Και οι δύο βέβαια έχουν θητεύσει στη σχολή του «σκληρού» συστήματος του υπαρκτού σοσιαλισμού και (μαζί με τον κ. Κοτζιά και τα «άλλα παιδιά» των τότε καθεστώτων) βάζουν τη γνώση, την πείρα και τον τραμπουκισμό μαζί με τον κυνισμό στην υπηρεσία της μνημονιακής φιλοαμερικάνικης Ελλάδας.
Υπάρχει όμως κάτι πιο σοβαρό και πιο μεγάλο που διαφεύγει από τους αφέντες των ΜΜΕ και των δύο στρατοπέδων που τάχα συγκρούονται. Το μεγάλο και πραγματικό εμπάργκο που έχουν θέσει απέναντι σε αυτό που θα λέγαμε γενικά ως λαό από τα ΜΜΕ. Για 8 χρόνια όλα τα ΜΜΕ, βομβάρδισαν τους πολίτες της χώρας με ό,τι ήθελαν οι τρόικες, η Μέρκελ, οι Αμερικανοί πρόεδροι, οι οικονομολόγοι, οι αναλυτές, τα υποταγμένα κόμματα, ο ΣΕΒ και κάθε σφουγγοκωλάριος του άθλιου ημιαποικιακού καθεστώτος που επέβαλλαν μαζί με τη δραματική υποβάθμιση της ζωής του λαού και της χώρας.
Αυτό το εμπάργκο δεν αφορά τις ανισότητες στην κατανομή του χρόνου ανάμεσα στα κόμματα. Δεν αφορά το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Αφορά τον καημό, τους πόθους, τις αντιστάσεις, την αγανάκτηση, την απελπισία, τη μόρφωση, τη δίψα για πολιτισμό, την ανάγκη πραγματικής ενημέρωσης. Αφορά το αίτημα της αυτοδιαχείρισης των ΜΜΕ και της λειτουργίας τους σε μια δημοκρατική πολιτεία. Όχι μονοπώλια στα χέρια ολιγαρχών ή κρατικά όργανα χυδαίας προπαγάνδας.
