Του Κώστα Μαραγκάκη. Παρότι τα γήπεδα δεν είθισται να αποτελούν χώρο πολιτικής έκφρασης τα τελευταία χρόνια, την περασμένη βδομάδα γίναμε μάρτυρες μιας νέας μορφής έκφρασης της οργής του κόσμου ενάντια στην κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα.
Μια νέα σελίδα ανοίγει στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού με την αρχή να γίνεται στο Φάληρο, όπου στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την γερμανική Ντόρτμουντ ακούστηκαν συνθήματα εναντίων του πρωθυπουργού και του χρέους. Τη σκυτάλη πήρε το Ηράκλειο Κρήτης και οι φίλαθλοι του ΟΦΗ που ανάρτησαν πανό με το σύνθημα «Δεν σε θέλει ο λαός παρ’ την τρόικα και μπρος!». Στην Νέα Σμύρνη το πανό έγραφε «Κάτω η χούντα του ΜΠΑΤΣΟΚ» και στο OAKA «Πολιτικοί λαμόγια-Βουλή των βολεμένων θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων». Αντίστοιχα συνθήματα ακούστηκαν στη Θεσσαλονίκη καθώς και στο Περιστέρι όπου φίλαθλοι του Ατρόμητου και του ΠΑΣ Γιάννενα ένωσαν τις φωνές τους για να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στο πολιτικό σύστημα.
Το παραπάνω φαινόμενο μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι. Στην εποχή του ξεπουλήματος της χώρας, της κοινωνικής εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης του λαού, όλο και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας ριζοσπαστικοποιούνται και ψάχνουν χώρο για να εκφραστούν και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Το αντίκτυπο των πλατειών του καλοκαιριού φαίνεται στα γήπεδα του Οκτώβρη. Οι χιλιάδες κόσμου που γέμισαν τις πλατείες της χώρας ένα προηγούμενο διάστημα, τώρα κάνουν «μικρές πλατείες» σε κάθε χώρο δουλειάς, σε καθημερινές συζητήσεις ακόμα και στα γήπεδα.
Όπου συγκεντρώνεται κόσμος ξεπηδούν αντιστάσεις ενάντια στην χρεοκοπία και όσους την προωθούν. Η νεολαία, και όχι μόνο, που εδώ και χρόνια έβρισκε ως καταφύγιο της την ενασχόληση με οπαδικούς συνδέσμους φωνάζει στα γήπεδα «να φύγουν όσοι μας έφεραν ως εδώ!».
Η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου φοβάται. Αγχώνεται τρομερά όταν το ποδόσφαιρο πολιτικοποιείται. Δεν την ενοχλούν τα μαχαιρώματα μεταξύ οπαδών διαφορετικών ομάδων, οι χουλιγκανισμοί, τα υβριστικά πανό, το πρωτάθλημα των στημένων παιχνιδιών, των παραγόντων, και της ατιμωρησίας.
Την ενοχλεί όταν οι οπαδοί διαφορετικών ομάδων ενώνονται ενάντια στον κοινό και τελικά τον πραγματικό μας εχθρό. Μία κυβέρνηση που έχει κάνει το χουλιγκανισμό πολιτική με τα εκβιαστικά διλήμματα που θέτει στην κοινωνία και τη νεολαία, βαφτίζοντας μειοψηφίες και βολεμένους όσους διαμαρτύρονται. Και την ενοχλεί γιατί γνωρίζει ότι η πραγματική πλειοψηφία είναι στους δρόμους και τους δείχνει την πόρτα της εξόδου, γνωρίζοντας άγρια καταστολή, γιατί δεν σιωπά για το «κοινό» καλό.
Φέρνοντας στο μυαλό μας πρακτικές της χούντας των συνταγματαρχών, όπου τα γήπεδα έμπαιναν κάτω από την αυστηρή παρακολούθηση όλων των υπηρεσιών ασφαλείας, όντας ένας μαζικός χώρος συγκέντρωσης όπου θα μπορούσε με ευκολία να πάρει χαρακτηριστικά διαμαρτυρίας, έτσι και αυτή προσπάθησε να καταπνίξει αυτήν την οργή. Είναι ενδεικτικό ότι με τη συναίνεση της διοργανώτριας αρχής διέκοπτε κάθε ματς για να κατέβουν τα πανό και να σταματήσουν τα συνθήματα, ενώ μετά τη λήξη του αγώνα Παναθηναϊκός-Εργοτέλης έγινε επέμβαση από δυνάμεις των ΜΑΤ για να βρεθεί και να συλληφθεί ο κάτοχος του πανό. Το καθεστώς του μνημονίου διαλύει όχι μόνο την οικονομία αλλά και κάθε πτυχή του κοινωνικού βίου.
Ο λαός τόσο στην απεργία όσο και στα γήπεδα φώναξε «Ουστ!» στην κυβέρνηση και την τρόικα γιατί δεν πάει άλλο.
Σήμερα φαίνεται ότι συγκεντρώνονται όλοι οι όροι για να «πάρουν πόδι» όσοι έχουν βαλθεί να μας χρεοκοπήσουν ώστε να έρθει μια νέα μέρα για τον τόπο. Μένει να δούμε πώς και πότε θα επιτευχθεί αυτό. Καλούς αγώνες λοιπόν…
Το παραπάνω φαινόμενο μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι. Στην εποχή του ξεπουλήματος της χώρας, της κοινωνικής εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης του λαού, όλο και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας ριζοσπαστικοποιούνται και ψάχνουν χώρο για να εκφραστούν και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Το αντίκτυπο των πλατειών του καλοκαιριού φαίνεται στα γήπεδα του Οκτώβρη. Οι χιλιάδες κόσμου που γέμισαν τις πλατείες της χώρας ένα προηγούμενο διάστημα, τώρα κάνουν «μικρές πλατείες» σε κάθε χώρο δουλειάς, σε καθημερινές συζητήσεις ακόμα και στα γήπεδα.
Όπου συγκεντρώνεται κόσμος ξεπηδούν αντιστάσεις ενάντια στην χρεοκοπία και όσους την προωθούν. Η νεολαία, και όχι μόνο, που εδώ και χρόνια έβρισκε ως καταφύγιο της την ενασχόληση με οπαδικούς συνδέσμους φωνάζει στα γήπεδα «να φύγουν όσοι μας έφεραν ως εδώ!».
Η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου φοβάται. Αγχώνεται τρομερά όταν το ποδόσφαιρο πολιτικοποιείται. Δεν την ενοχλούν τα μαχαιρώματα μεταξύ οπαδών διαφορετικών ομάδων, οι χουλιγκανισμοί, τα υβριστικά πανό, το πρωτάθλημα των στημένων παιχνιδιών, των παραγόντων, και της ατιμωρησίας.
Την ενοχλεί όταν οι οπαδοί διαφορετικών ομάδων ενώνονται ενάντια στον κοινό και τελικά τον πραγματικό μας εχθρό. Μία κυβέρνηση που έχει κάνει το χουλιγκανισμό πολιτική με τα εκβιαστικά διλήμματα που θέτει στην κοινωνία και τη νεολαία, βαφτίζοντας μειοψηφίες και βολεμένους όσους διαμαρτύρονται. Και την ενοχλεί γιατί γνωρίζει ότι η πραγματική πλειοψηφία είναι στους δρόμους και τους δείχνει την πόρτα της εξόδου, γνωρίζοντας άγρια καταστολή, γιατί δεν σιωπά για το «κοινό» καλό.
Φέρνοντας στο μυαλό μας πρακτικές της χούντας των συνταγματαρχών, όπου τα γήπεδα έμπαιναν κάτω από την αυστηρή παρακολούθηση όλων των υπηρεσιών ασφαλείας, όντας ένας μαζικός χώρος συγκέντρωσης όπου θα μπορούσε με ευκολία να πάρει χαρακτηριστικά διαμαρτυρίας, έτσι και αυτή προσπάθησε να καταπνίξει αυτήν την οργή. Είναι ενδεικτικό ότι με τη συναίνεση της διοργανώτριας αρχής διέκοπτε κάθε ματς για να κατέβουν τα πανό και να σταματήσουν τα συνθήματα, ενώ μετά τη λήξη του αγώνα Παναθηναϊκός-Εργοτέλης έγινε επέμβαση από δυνάμεις των ΜΑΤ για να βρεθεί και να συλληφθεί ο κάτοχος του πανό. Το καθεστώς του μνημονίου διαλύει όχι μόνο την οικονομία αλλά και κάθε πτυχή του κοινωνικού βίου.
Ο λαός τόσο στην απεργία όσο και στα γήπεδα φώναξε «Ουστ!» στην κυβέρνηση και την τρόικα γιατί δεν πάει άλλο.
Σήμερα φαίνεται ότι συγκεντρώνονται όλοι οι όροι για να «πάρουν πόδι» όσοι έχουν βαλθεί να μας χρεοκοπήσουν ώστε να έρθει μια νέα μέρα για τον τόπο. Μένει να δούμε πώς και πότε θα επιτευχθεί αυτό. Καλούς αγώνες λοιπόν…
Σχόλια
