Η βαθύτατη κρίση του σχεδίου της παγκοσμιοποίησης που έφερε στην εξουσία το κύμα Τραμπ, μας εισάγει με γρήγορους ρυθμούς σε μια νέα φάση. Στο πλαίσιο αυτής της νέας υπό διαμόρφωση κατάστασης, τα δυτικά κέντρα που προώθησαν τη γραμμή της μετωπικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, στην Ουκρανία σε όλη την περίοδο 2014-2022, με σκοπό την αποδυνάμωση ή και διάλυσή της –οι Δημοκρατικοί / Μπάιντεν, οι νεοσυντηρητικοί του βαθέος κράτους των ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες που προσδέθηκαν σταδιακά στο άρμα τους‒ τώρα ταμπουρώνονται στην Ευρώπη. Διαμορφώνουν ένα «κόμμα του πολέμου» (και της πολεμικής οικονομίας).
«Ευρωπαϊκά» βήματα επίσπευσης συγκρότησης του «κόμματος του πολέμου»
Η κατάσταση που διαμορφώνεται δεν προέκυψε βέβαια σαν «κεραυνός εν αιθρία». Έχει το βάθος και την προετοιμασία της σε όσα έγιναν τουλάχιστον από το 2014 μέχρι σήμερα. Όμως σήμερα αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Δύο αντιθετικές πορείες κάνουν την εμφάνισή τους. Από τη μια το σύστημα εξουσίας Τραμπ προωθεί επιταχυνόμενα μια κατεύθυνση συνεννόησης με τη Ρωσία. Και δείχνει ότι επείγεται υπό το βάρος των δυτικών αδιεξόδων στο ουκρανικό μέτωπο με τη Ρωσία. Από την άλλη, η «Ευρώπη» προωθεί τώρα ένα τεράστιο σχέδιο επανεξοπλισμού της (ReArm Europe) και στη συνέχεια σπεύδει να υιοθετήσει μια «Λευκή Βίβλο για το μέλλον της ευρωπαϊκής Άμυνας» που την εισηγήθηκε η κομισιόν της φον ντερ Λάιεν και της ανεκδιήγητης ΥΕΠΞ Κ. Κάλας και την ενέκρινε το ευρωκοινοβούλιο με ισχυρή πλειοψηφική (πάντως όχι καθολική) εκπροσώπηση όλων των πτερύγων. Ένα πρωτοφανές πολεμοκάπηλο κείμενο. Απειλές / εχθροί ορίζονται σε πρώτο πλάνο η Ρωσία και στη σειρά ακολουθούν το Ιράν, η Κίνα, η Β. Κορέα και όποιος άλλος ήθελε προβάλει αξιώσεις αυτονομίας απέναντι σε μια Ευρώπη / φρούριο. Προωθείται η στρατιωτικοποίηση όλων των πλευρών της κοινωνικής ζωής. Το κείμενο καταγγέλλει εκ προοιμίου και δηλώνει την αποστροφή του απέναντι σε κάθε ιδέα συνεννόησης με τη Ρωσία για μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας. Ειδικότερα δηλώνει ρητά την πρόθεση του ευρωταλαντισμού να τορπιλίσει τις σχετικές πρωτοβουλίες Τραμπ. Είναι γεμάτο από αποσπάσματα σαν το παρακάτω, που αναφέρονται σε μια «ειρήνη» μέσω ενός ολοκληρωτικού πολέμου κατίσχυσης: «…εξεύρεση μιας ειρηνικής λύσης στον πόλεμο που να βασίζεται στον πλήρη σεβασμό της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας, στις αρχές του διεθνούς δικαίου (!), στη λογοδοσία για τα εγκλήματα πολέμου καθώς και στην καταβολή αποζημιώσεων από τη Ρωσία… παροτρύνοντας την ΕΕ και τα κράτη-μέλη της να συμμετάσχουν στη δημιουργία ισχυρών μελλοντικών εγγυήσεων ασφαλείας για την Ουκρανία (βλέπε ανάπτυξη ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων εκεί και είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ)». Συνοπτικά μαζεμένοι όλοι οι αναφερόμενοι όροι, περιγράφουν μιαν ολοκληρωτική ήττα της Ρωσίας, την αλλαγή καθεστώτος της κ.λπ.
Κατ’ αρχάς πρόκειται για την απόλυτη χρεωκοπία του ευρωενωσιακού σχεδίου. Αυτού που διακήρυσσε ότι αντλούσε την νομιμοποίησή του στη βάση της εγγύησης που παρείχε για τερματισμό της εποχής πολέμων επί ευρωπαϊκού εδάφους. Αυτό τώρα επιδιώκεται να μετατραπεί σε μια μηχανή μόνιμου πολέμου που αν αφηνόταν να εξελιχθεί θα οδηγούσε στον αφανισμό των ευρωπαϊκών λαών. Κατά δεύτερον, ο πόλεμος γίνεται το όχημα για τις ρεβάνς των αγγλο-γαλλικο-γερμανικών ιμπεριαλισμών –πλήθος οι απειλές που δέχεται η «Ευρώπη»(!)‒ στην Αφρική (κυρίως Γαλλία), στη Μ. Ανατολή (όλοι) αλλά και στην Μαύρη Θάλασσα (πρωτίστως και διαχρονικά η Βρετανία) και στην Αρκτική (όπου η κόντρα δεν είναι μόνο με τη Ρωσία αλλά και με τις ΗΠΑ). Αυτοί βέβαια οι ιμπεριαλισμοί που φαίνονται πολύ ξεδοντιασμένοι σήμερα, δεν έχουν πάψει να ασκούν τον κακοποιό τους ρόλο. Σαν τις ύαινες που ακολουθούν τους λέοντες για μερίδιο στη λεία. Κατά τρίτον, τόσο η «Λευκή Βίβλος» όσο και όλα τα πρόσφατα «ευρωπαϊκά» κείμενα, μηνύματα και πρωτοβουλίες (οι ανεκδιήγητοι Στάρμερ, Μακρόν, Φον Ντερ Λάιεν, Κ. Κάλας και οι λοιπές περσόνες της καμαρίλας των Βρυξελλών) δεν χάνουν ευκαιρία να κάνουν λόγο για υβριδικές πολεμικές απειλές («ψευδείς ειδήσεις» και ο αντισυστημισμός που τους απειλεί και τον αποδίδουν στον υβριδικό πόλεμο Ρώσων, Κινέζων, Ιρανών και όποιου άλλου «εχθρού»). Ο πόλεμος γίνεται το όχημα για την επιβολή ενός εξτρεμιστικού «κεντρώου» απολυταρχισμού στο εσωτερικό (βλέπε κατάργηση του αποτελέσματος των εκλογών όπως στη Ρουμανία και μια ολόκληρη «Βίβλο» άλλων μεθοδεύσεων). Προωθείται, ένας χωρίς ιστορικό προηγούμενο, υστερικός αντιρωσισμός, η προσπάθεια ανάπτυξης κλίματος ρωσοφοβίας και της αίσθησης μιας επικείμενης κατάστασης πολέμου που «αφορά όλη την Ευρώπη». Και επιπλέον προωθείται ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας. Μια εντελώς πραγματική απειλή, ένα ανάθεμα για την ειρήνη, τη δημοκρατία και τον ανθρώπινο πολιτισμό που υποτίθεται ότι είχε αντιμετωπιστεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Η πολεμική οικονομία. Τα λεφτά και πού θα βρεθούν
Η μαυρίλα της «Λευκής Βίβλου» αρχίζει καλώντας όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να δεσμεύσουν για τον «πύθο των Δαναΐδων» ενός χωρίς τέλος εξοπλισμού της Ουκρανίας, τουλάχιστον το 0,25% του ΑΕΠ τους!. Σε πρώτη φάση! Από τα 800 δισ. του πακέτου που προβλέπει το ReArm Europe τα περισσότερα θα προέλθουν από δάνεια που σημαίνει αύξηση του δημόσιου χρέους στις πλάτες των λαών. Λέει τα πάντα η κατάργηση μόνο για τις στρατιωτικές δαπάνες των φρένων του χρέους. Η Γερμανία, αφού πρώτα στραγγάλισε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο με τον ζουρλομανδύα του χρέους που επέβαλε, τώρα τον καταργεί για τον «καλό σκοπό» της αντιμετώπισης της ρωσικής απειλής! Η Ελλάδα από την πλευρά της έχει ήδη αδειάσει τις αποθήκες στρατιωτικών εφοδίων της και έχει απογυμνώσει τα συστήματα άμυνας των νησιών της. Πέραν των παραπάνω, στο στόχαστρο έχουν μπει, το κοινωνικό κράτος που τώρα πλέον ανοιχτά αποκαλείται ντροπιαστική πολυτέλεια (από τον γ.γ. του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε και πληθώρα πρόθυμους πολεμοκάπηλους ανά την Ευρώπη, καθώς και από τους κολαούζους τους στη χώρα μας), αλλά και οι καταθέσεις και τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων ανά την Ευρώπη. Τεράστια ποσά αρκετών τρισ. ευρώ που «ο πόλεμος» γίνεται η ευκαιρία της καταλήστευσής τους.
Συνοπτικά, η ακραία αντικοινωνικότητα των γιατί και των διότι της πολεμικής οικονομίας που θα κληθούν να πληρώσουν, φτωχοποιούμενοι, οι ευρωπαϊκοί λαοί (εκτός κι αν βρουν τη δύναμη να αντιταχθούν εγκαίρως και επαρκώς): η μετακύλιση του τεράστιου κόστους των μεγάλων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που πάνε να επιβληθούν με ετικέτα την «πολεμική οικονομία» και του αντίστοιχα τεράστιου κόστους των βίαιων ανακατατάξεων ισχύος που συντελούνται εντός του δυτικού στρατοπέδου. Ανάμεσά τους, κρυμμένο πίσω από τον «ευγενή» τίτλο «προώθηση της ενιαίας ευρωπαϊκής κεφαλαιαγοράς», το αναμενόμενο όργιο συγχωνεύσεων / εξαγορών και εν τέλει διόγκωσης της χρηματιστικοποίησης (και άρα τελικά μιας διόγκωσης του χρέους και από αυτήν την οδό). Αλλά και η χρηματοδότηση των συγκρούσεων που έχει εξαπολύσει η Δύση εντός της και εκτός της, προκειμένου να επιβραδύνει την αποδρομή της.
Ο παράγοντας Τουρκία. Η τουρκική απειλή αλλάζει κλίμακα
Λίγα λόγια για ένα κρίσιμο, για τη χώρα μας, ζήτημα. Η Τουρκία αναβαθμίζεται σε εταίρο της «ενιαίας ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας». Διαμορφώνεται μια πολύ ασύμμετρη εις βάρος μας κατάσταση. Στους σχεδιασμούς αναδασμών που προωθούνται απ’ όλες τις πλευρές και σε όλα τα μέτωπα παίζει η Τουρκία. Στους αγγλικούς (πρωτίστως σ’ αυτούς), στους γερμανικούς (βραχίονας προβολής ισχύος προς τη Μ. Ανατολή αλλά και αρχιτεκτονική τριγωνικών σχέσεων με τη Ρωσία μέσω Τουρκίας), στους γαλλικούς επίσης (Α. Μεσόγειος, Αφρική), αλλά και στους αμερικανικούς, ακόμη και στους ρωσικούς (ένα θέμα που χρειάζεται τη δική του ξεχωριστή προσοχή). Υπ’ αυτούς τους όρους, η «ενιαία ευρωπαϊκή άμυνα» εξελίσσεται σε θανάσιμη παγίδευση. Ο ενιαίος (και με κατάργηση του βέτο) καθορισμός του εχθρού (Ρωσία) κινδυνεύει να ανατινάξει εντελώς τις δυνατότητες αντιμετώπισης της μόνης για τη χώρα μας πραγματικής τουρκικής απειλής. Η συμπεριφορά των ελληνικών ελίτ είναι παράγοντας που ενισχύει πλέον όχι μόνο την παραδοσιακή υποτέλεια και εξάρτηση από τη Δύση, αλλά την (δημόσια και κυνικά άλλωστε ομολογούμενη πλέον) δορυφοροποίηση από την Τουρκία. Που η ισχύς της τώρα μάλλον πιστεύουν ότι τους επιτρέπει να κρύβονται πίσω της.
