Συμβαίνει πλέον κάθε χρόνο, αλλά κάθε φορά λίγο πιο απροκάλυπτα. Στις επετειακές ανακοινώσεις του ΚΚΕ για την 28η Οκτωβρίου απουσιάζει κάθε θετική αναφορά στο γεγονός αυτό. Έτσι και φέτος. Το «ΟΧΙ» απλούστατα δεν υπάρχει ανάμεσα στις περίπου 1.500 λέξεις της ανακοίνωσης, όπως δεν υπάρχει και καμιά αναφορά στη στάση του ελληνικού λαού τον Οκτώβριο του 1940, κανένα απολύτως σχόλιο για την απόφασή του να αμυνθεί μαζικά και ηρωικά απέναντι στην ιταλική εισβολή.
Η ανακοίνωση ξεκινά επισημαίνοντας ότι η 28η Οκτωβρίου σηματοδότησε «την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» (το μεταφέρουμε κατά λέξη). Από κει και έπειτα όλες οι αναφορές είναι στη μετέπειτα περίοδο και την εθνική αντίσταση. Η ανακοίνωση επεκτείνεται σε μεγάλα λόγια για το ΚΚΕ που είναι περήφανο, την εποποιία του ΔΣΕ κ.λπ. αλλά δεν λέει ούτε μια λέξη για το ίδιο το γεγονός της επετείου, το «ανώνυμο συλλογικό θαύμα» της 28ης Οκτωβρίου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά αναφορά ούτε και στη στάση του τότε κόμματος απέναντι στην ιταλική εισβολή και στο γράμμα του αρχηγού του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μόνες αναφορές που εμμέσως δίνουν μια εκτίμηση για το γεγονός είναι «πλάγιες» και επαναλαμβάνουν ότι δεν υπάρχουν ενιαία εθνικά συμφέροντα, δεν υπάρχει εθνική ομοψυχία κ.λπ.
Τα ίδια περίπου, με λίγο πιο «άνετο» στυλ αναμασά και η ΚΝΕ στην ιστοσελίδα της, η οποία προσθέτει μια πινελιά ακόμα: Παραπονιέται γιατί η Ελλάδα, σε αντίθεση με την… πολιτισμένη Ευρώπη, γιορτάζει την έναρξη του πολέμου και όχι τον τερματισμό του, αποδίδοντάς το στο γεγονός ότι τη χώρα απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ κ.λπ. Πρόκειται βέβαια για γνωστή θέση που αρχικά τη λάνσαραν στην Ελλάδα κάποιοι «φιλελεύθεροι» αναθεωρητές της ιστορίας: Μα πώς είναι δυνατόν να γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου; Σε πιο «κομμουνιστική» (ο Θεός να την κάνει) λοιπόν εκδοχή: Πώς είναι δυνατόν να λέμε «χρόνια πολλά για την εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο»; (φυσικά ο Β’ΠΠ δεν υπήρξε ΜΟΝΟ «ιμπεριαλιστικός» αλλά ας μην επεκταθούμε.
Η απάντηση βέβαια περί εορτασμού είναι απλή. Πρώτον, ο ελληνικός λαός γιορτάζει την 28η γιατί έτσι του αρέσει και δεν θα ρωτήσει κανέναν. Δεύτερον, ο εορτασμός ξεκίνησε μέσα στην κατοχή, στις 28 Οκτωβρίου 1941 από το ΕΑΜ και κατοχυρώθηκε αναπόφευκτα στις 28 Οκτωβρίου του 1944 λόγω της τεράστιας επιρροής του ΕΑΜικού μπλοκ. Τρίτον, ο ελληνικός λαός είναι λαός αντιστασιακός και γιορτάζει την απόφαση για αντίσταση (1821, 1940) και όχι μόνο την επικράτηση.
Το ΚΚΕ δεν το λέει ακόμα εντελώς καθαρά, αλλά δεν του αρέσει η 28η Οκτωβρίου. Καθόλου. Είναι ένα γεγονός μπερδεμένο και όχι καθαρό και δεν καθοδηγείται μόνο από ένα κόμμα. Υποκείμενο του μοιάζει να είναι ο ίδιος ο λαός, κάτι που δεν κολλάει στα σχήματα του Περισσού. Την ίδια οπτική έχει το ΚΚΕ και για άλλα, τόσο προγενέστερα όσο και πιο πρόσφατα γεγονότα, αρνούμενο κάθε αποδοχή του αντιστασιακού χαρακτήρα του ελληνικού λαού και έθνους.
Μην μπερδευτούμε, παρόλο που οι ανακοινώσεις του ΚΚΕ θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί από μια μικρή τροτσκιστική ομάδα, δεν πρόκειται για αυτό. Δεν ανακάλυψε τον αριστερισμό το ΚΚΕ στα… γεράματα. Ουσιαστικά έχουμε μια εκδοχή των αναθεωρητικών απόψεων που τους «βρωμάει» ο ρόλος του λαού στην ιστορία και βλέπουν παντού λαϊκισμό, εθνολαϊκισμό, αριστερό εθνικισμό, ετερόκλητο πλήθος, αριστεροδέξιες καταστάσεις κ.λπ. Βολική στάση για να μείνει κανείς περιχαρακωμένος γύρω από το κόμμα του και να αποφύγει τις κακοτοπιές…
Η στρατιωτική εισβολή της φασιστικής Ιταλίας τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 έχει καθιερωθεί ως ένα γεγονός-ορόσημο στη σύγχρονη Ιστορία του τόπου και του λαού μας, καθώς σηματοδότησε την έναρξη του ιταλοελληνικού πολέμου, αλλά σηματοδότησε και την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (…)
Από την ανακοίνωση του ΚΚΕ
Είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν γιορτάζει την απελευθέρωση από τη ναζιστική κατοχή, αλλά την έναρξη του πολέμου, γιατί τη χώρα απελευθέρωσε το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ και οι άλλες εργατικές-λαϊκές αντιστασιακές οργανώσεις, δημιουργήματα του ΚΚΕ, σε συνδυασμό με τη νικηφόρα επέλαση του Κόκκινου Στρατού στην Ευρώπη.
Από την ιστοσελίδα της ΚΝΕ
Στην Ελλάδα γιορτάζουμε την έναρξη του αγώνα του 1821, την έναρξη του πολέμου του 1940 και όχι τα επινίκια. Αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες τιμούν την απόφαση να αντισταθούν περισσότερο από την ίδια την νίκη. Γιατί οι Έλληνες είναι λαός που αντιστέκεται και ανατρέπει αυτούς που τον καταπιέζουν.
Μανώλης Γλέζος
