Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η ελληνική κυβέρνηση κινήθηκε με γνώμονα να μη διαταραχθούν οι σχέσεις με το σιωνιστικό Ισραήλ. Η τακτική αυτή εκφράστηκε με ιδιαίτερα έντονο τρόπο τόσο πριν, όσο και κατά τον απόπλου των ελληνικών πλοίων για τη Γάζα και κορυφώθηκε όταν εκδηλώθηκε η επίθεση – σφαγή των ακτιβιστών στα διεθνή χωρικά ύδατα.
Αρχικά, με μια σειρά γραφειοκρατικές ταλαιπωρίες, που στόχο είχαν την καθυστέρηση της αποστολής, και στη συνέχεια με τη μη παροχή προστασίας και διευκόλυνσης των ελληνικών πλοίων, για να φτάσουμε στην απόλυτη σιγή της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο Ισραήλ όταν εκδηλώθηκε η στυγνή επίθεση, η πειρατεία σε ελληνικά πλοία σε διεθνή χωρικά ύδατα.
Καμιά ουσιαστική αντίδραση για την παράνομη αιχμαλωσία Ελλήνων πολιτών, το βασανισμό τους, την έλλειψη κάθε επικοινωνίας με τους συγγενείς τους.
Όλα αυτά, χωρίς να υπάρξει το παραμικρό διάβημα, η παραμικρή καταγγελία, πέρα από χλιαρές και καθόλου πιεστικές δηλώσεις για το σιωνιστικό Ισραήλ. Εμπάργκο πληροφόρησης, εμπάργκο σε οποιαδήποτε επίσημη διαμαρτυρία.
Ξεπεσμός…
Η γραμμή αυτή εκφράστηκε και στην πράξη με την κτηνώδη διάλυση της διαμαρτυρίας – διαδήλωσης έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα, όπου τα ΜΑΤ, υπό τις εντολές της κυβέρνησης και του Μ. Χρυσοχοϊδη, έδειξαν πως τίποτα δεν θα χαλάσει την εικόνα των καλών σχέσεων Ελλάδας (υπό ΔΝΤ-Ε.Ε.) με το «δημοκρατικότατο» Ισραήλ. Δεκάδες τραυματίστηκαν, ποδοπατήθηκαν, ψεκάστηκαν, μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία και όλα αυτά, αποσιωπήθηκαν από τα ΜΜΕ.
Αν συγκριθεί η επίσημη στάση της Ελλάδας με αυτήν της Τουρκίας στην πρόσφατη κρίση, μπορεί να καταλάβει ο καθένας τη διαφορά ανάμεσα σε μια χώρα που καταγγέλλει τις πειρατείες του Ισραήλ και σε μια άλλη, που ναι μεν τη βλέπει, την αισθάνεται, αλλά σφυρίζει αδιάφορα, για να μην θυμώσει η «φίλη» και «σύμμαχη» χώρα.
Στο χορό των εντυπώσεων έπεσαν και διάφοροι φιλοϊσραηλινοί, που βρήκαν τις πόρτες των μεγάλων ΜΜΕ ανοιχτές για να στηρίξουν τη φιλοϊσραηλινή προπαγάνδα: «Όλα ήταν μια καλοστημένη προβοκάτσια της Τουρκίας που απλώνει τη στρατηγική της», κ.λπ. Δεν απαντούν, όμως, γιατί και πώς το έμπειρο Ισραήλ την «πάτησε» και απάντησε (με το μόνο τρόπο που ξέρει) στην «προβοκάτσια». Βέβαια, είναι όνειδος, τη στιγμή που γίνεται μια τέτοια πειρατεία σε ελληνικά πλοία, η οποία αναγκάζει ακόμα και διεθνείς οργανισμούς κάτι να ψελλίσουν, να βγαίνουν λομπίστες και να μιλούν για «τουρκική προβοκάτσια».
Το σίγουρο είναι ότι το Ισραήλ θέλησε να στείλει ένα μήνυμα προς όλες τις πλευρές και ιδιαίτερα προς την Τουρκία. Μόνο που δεν φαίνεται να έχει διδαχτεί από την πρόσφατη πείρα, ούτε από την ήττα του από τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Ούτε πανίσχυρο είναι, ούτε ανίκητο.
Έτσι, το μήνυμα που πήγε να στείλει γύρισε μπούμερανγκ. Γι’ αυτό αναγκάστηκε να αφήσει όλους τους αιχμαλώτους σε 24 ώρες, χωρίς τις διαδικασίες που με αλαζονεία διαφήμιζε (δικαστήρια, φυλακίσεις και άλλα).
Κάτω από το βάρος της αγανάκτησης και της απομόνωσης που νιώθουν όλα τα φιλοϊμπεριαλιστικά καθεστώτα, η Αίγυπτος αναγκάστηκε να ανοίξει το φυλάκιο της Ράφα και να επιτρέψει τη ροή προς την αποκλεισμένη Γάζα. Άλλη μια μικρή αλλά σημαντική πλευρά των εξελίξεων.
Ντροπή για την κυπριακή κυβέρνηση
Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε και η στάση της επίσημης Κύπρου, που απαγόρευσε τον κατάπλου και τον απόπλου κάθε πλοίου από τα λιμάνια της. Αρνήθηκε κάθε στήριξη στην αποστολή, εμπόδισε ακτιβιστές και βουλευτές να φτάσουν στο στόλο της αλληλεγγύης.
Η επιλογή αυτή, αντίθετη με τη στάση που είχε κρατήσει σε προηγούμενες αποστολές, ήταν αποτέλεσμα πιέσεων και επιλογών της κυπριακής ηγεσίας, η οποία εξέθεσε τη χώρα της σε ολόκληρο τον αραβικό και προοδευτικό κόσμο.
Διευκόλυνε αφάνταστα το Ισραήλ και δυσκόλεψε πρακτικά να δημιουργηθεί μια ζώνη ασφαλείας με την παρουσία βουλευτών στα σκάφη. Είναι άθλιος ο τρόπος, για παράδειγμα, που εμπόδισαν το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τ. Κουράκη να φτάσει ως τα σκάφη του στολίσκου.
