Το νέο οργανόγραμμα του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας προβλέπει την κατάργηση των Τμημάτων Κοινωνικής Επιθεώρησης Αγίας Παρασκευής, Δάφνης, Αγρινίου, Άρτας, Ευρυτανίας, Λευκάδας και Λιβαδειάς.
Με αφορμή τη νέα αυτή φαεινή ιδέα των κρατούντων, δημοσιεύουμε παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο των G. Slapper και S. Tombs με τίτλο Corporate crime (Επιχειρηματικό έγκλημα), σε ελεύθερη μετάφραση:
Εδώ και 2 δεκαετίες, υποστηρίζουν οι συγγραφείς, υπάρχει διεθνής πίεση προς την κατεύθυνση της απορρύθμισης του νομικού πλαισίου και της εγκαθίδρυσης ενός συμβιβασμένου είδους δικαίου προς ικανοποίηση της απαίτησης για άρση κάθε εμποδίου, κάθε φραγμού και αναχώματος προστασίας από την ανεξέλεγκτη δράση των «μπίζνεσμεν» και προς την κατεύθυνση της πλήρους απελευθέρωσης της δράσης των αγορών από παρεμβάσεις και εμπόδια που θέτουν τάχα οι ανεγκέφαλοι γραφειοκράτες. Πρόκειται για την προσπάθεια, εκ μέρους του διεθνούς κεφαλαίου και των κυρίαρχων κρατών, να δημιουργήσουν μία νεοφιλελεύθερη οικονομική και κοινωνική οργάνωση που διευκολύνει την ανάπτυξη του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, επιβάλλοντας αυστηρούς περιορισμούς στα κράτη εκείνα που επιθυμούν μια διαφορετική, εθνική οικονομική ανάπτυξη με έναν καπιταλισμό, όπου η κρατική παρέμβαση κατέχει ακόμα σημαντική θέση.
Με τον τρόπο αυτό, στις δεδομένες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που περιγράφονται παραπάνω, ενδυναμώνονται στρατηγικές που τονίζουν τη σημασία της συμβουλευτικής των επιχειρήσεων παρά της τιμωρίας τους, προκειμένου να επιτευχθεί η συμμόρφωσή τους με τους κανόνες και αφήνουν περιθώριο στις ίδιες τις επιχειρήσεις να παραβιάζουν ακόμα και τις συμφωνίες που οι ίδιες υπέγραψαν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κυβερνήσεις ερευνούν τρόπους απορρύθμισης, ή επιθυμούν να «άρουν τα εμπόδια από τις μπίζνες», καθρεφτίζοντας τις κρατικές ελεγκτικές υπηρεσίες ως κατέχουσες υπερεξουσίες ή ως εκφραστές υπερβάλλοντος ζήλου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο λαμβάνονται νομοθετικά μέτρα για να τις καταργήσουν ή να τις αποδυναμώσουν και απαιτούν από αυτές να διερευνήσουν τρόπους προς την κατεύθυνση της συνεργασίας με τις επιχειρήσεις, παρά προς την κατεύθυνση της τιμωρίας τους. Αυτές οι αξιώσεις αντανακλούν τη δύναμη του κεφαλαίου και όχι την καθεαυτό δικαιοσύνη. Οι ίδιες αυτές οι πλευρές της κρατικής απαίτησης κρύβονται πίσω από την ενοχοποίηση των υπηρεσιών ως διεφθαρμένων.
Για την αντιγραφή, Ρ.Β.
