του Βασίλη Γρετσίστα
«Μέρα με τη μέρα, μέτρο με το μέτρο ενισχύουμε τον εργαζόμενο. Αυξάνονται τα εισοδήματά του και βελτιώνουμε την καθημερινότητα του. Ξέρουμε ότι υπάρχουν ακόμα πολλές δυσκολίες και ξέρουμε ότι έχουμε πολλά να κάνουμε και θα τα κάνουμε. Καλή Πρωτομαγιά!.» Αυτά ανήμερα, της Πρωτομαγιάς, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, μέσα από το Τικ-Τοκ. Η κυβέρνηση είχε ως μέλημά της να τοποθετηθεί για τους αγώνες της εργατικής τάξης! Τυχαία, την προηγούμενη ημέρα ο κ. Χατζηδάκης εξελέγη αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με την απόλυτη στήριξη του πρωθυπουργού. Μάλιστα σε προσωπικό τόνο, ο αντιπρόεδρος δήλωσε, ότι είναι ικανοποιημένος που συνέβαλε στη μείωση της ανεργίας, στην αύξηση μισθών και την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας ως υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.
Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Η επικοινωνία στο απόλυτο. Το δίδυμο των κ.κ. Μητσοτάκη-Χατζηδάκη, με τον δεύτερο, πλέον και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, κτίζει καθημερινά μια σχέση, που πέρα από το συμμάζεμα της δουλειάς έχει να κάνει με το να λύσει άλλες σκοτούρες και προβλήματα. Όσο η κρίση εμπιστοσύνης παραμένει, το πρόσημο της επόμενης μέρας, δεν είναι εύκολα διακριτό, και πολλοί ποντάρουν σε αυτό.
Εξίσου τυχαία, την ίδια στιγμή που οι βουλευτές, διαβάζουν τη δικογραφία για τα Τέμπη, δυο εβδομάδες πριν τις εκλογές στο σωματείο του, ενημερώθηκε για την απόλυσή του με εξώδικο που του έστειλε η Hellenic Train, ο πρώην πρόεδρος των μηχανοδηγών, Κώστας Γενηδούνιας, μέλος του δ.σ. της ΓΣΕΕΕ, μάρτυρας στη δίκη και ένας από τους συνδικαλιστές που είχαν προειδοποιήσει πριν τη σύγκρουση στα Τέμπη για την κατάσταση στους σιδηρόδρομους.
Προφανώς οι παραπάνω σκοτούρες, διαχέονται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής. Δεν είναι έξω από αυτό, ο συνδικαλισμός και η διοίκησή του. Δεν επιτρέπεται άλλη φωνή, πέραν της ΔΑΚΕ προφανώς, πέρα ενός εργοδοτικού συνδικαλισμού που μπορεί να διαχειρίζεται με επιτυχία, την προστασία του κυβερνητικού έργου, με ό,τι σημαίνει αυτό, φωτογραφικά ή ακόμα και με προκλητικό τρόπο στο στο πεδίο των απολύσεων.
Σε αυτό το κλίμα, το περίεργο με αυτή την Πρωτομαγιά ήταν, ότι δεν την ακολούθησαν οι περίτρανες ανακοινώσεις για κλιμάκωση των αγώνων κ.λπ. κ.λπ. Δεν έχει σκοτούρες μόνο η κυβέρνηση. Έχουν όλοι, το γνωρίζουν, κάνουν πως δήθεν το παρακάμπτουν, ενώ είναι τεράστια η κρίση εμπιστοσύνης και στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις ήταν οι μικρότερες των τελευταίων ετών, χωρίς παλμό και στόχο.
Προς το παρόν, παραμένουμε (δηλαδή δεν κάνουμε την παραμικρή προσπάθεια για κάτι άλλο) στο έδαφος των αρχαιρεσιών, δηλαδή εκλογών, δηλαδή αντιπροσώπων, δηλαδή δικών μας, δηλαδή μηχανισμών αυτο-αναπαραγωγής. Χρειάζεται να επινοήσουμε μια νέα μεγάλη επέτειο. Και να ’ναι δική μας, με ό,τι αυτή απαιτεί και σε ενότητα και σε σύνθεση.
