Μέσα στο «ήρεμο» τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας που πέρασε άνοιξαν 2 μπλογκς σχετικά με το Ελληνικόκαι το αίτημα μετατροπής του σε Μητροπολιτικό Πάρκο, που αξίζουν πολλή από την προσοχή μας.
Το πρώτο είναι της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό – parkoellinikou.blogspot.com. Εκεί θα βρείτε όλα τα κείμενα της επιτροπής που απαντάνε στην τρέχουσα μυθο-φιλολογία περί της ανάγκης πώλησης / παραχώρησης / αξιοποίησης του χώρου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Θα δείτε τις δεκάδες συλλογικότητες, δημοτικές κινήσεις, φορείς και σχήματα που δηλώνουν ότι θα το υπερασπιστούν αλλά και τα απαραίτητα αρχεία της έρευνας (την παρουσίαση με πίνακες αλλά και όλη την έρευνα, κοντά 300 σελίδες, για πιο απαιτητικούς ή πιο σχετικούς με το αντικείμενο) στο link από το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος / Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ που έκανε τη μελέτη για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και αποδεικνύει ότι είναι εφικτό ακόμα και για μια χώρα χρεωκοπημένη.
Το άλλο είναι της Πρωτοβουλίας για έναν αυτοδιαχειριζόμενο αγρό στο Ελληνικό – agroselliniko.blogspot.com. Εκεί θα βρείτε τις πληροφορίες για όλες τις δράσεις της Πρωτοβουλίας, αλλά και άρθρα γνώμης για τους αστικούς αγρούς, πληροφορίες για αρχάριους κηπουρούς και συνδέσεις (link) από συλλογικότητες και ομάδες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε παρόμοια εγχειρήματα. Είναι ένα μπλογκ που συνεχώς εμπλουτίζεται.
Να πάρουμε θέση
Αυτά τα 2 μπλογκς είναι αποτέλεσμα της βαθιάς πεποίθησης πολλών και διαφορετικών προσεγγίσεων που συγκλίνουν, όμως, στη διαπίστωση ότι πλέον η Αθήνα-Αττική μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Η μητροπολιτική περιοχή της Αττικής είναι, σήμερα, ένα παζλ ετερόκλητων χρήσεων, ένα σύμφυρμα ατάκτως ερριμμένων στοιχείων, ένα απρογραμμάτιστο υπερ-μέγα-χωριό. Δεν έχει όρια. Ούτε χωροταξικά, ούτε οικονομικά. Απομυζά διαρκώς φυσικούς πόρους και ενέργεια από ολοένα και μεγαλύτερες αποστάσεις.
Σε αυτό το περιβάλλον η ειδωλολατρεία των μεγάλων έργων καρποφόρησε για αρκετό καιρό. Οι περήφανοι γερανοί των μεγαλοεργολάβων όμως, τώρα σιώπησαν. Οι βλαχομπαρόκ μεγα-χώροι αναψυχής σιώπησαν επίσης. Το εκσυγχρονιστικό κονσέρτο καπνίζει εδώ και 4 μήνες στην Κερατέα.
Οι κάτοικοι της Αττικής -ντόπιοι και μετανάστες- ζούμε σε μια πόλη κατακτημένη και αφιλόξενη, μια πόλη που στερείται ελεύθερων χώρων, μια πόλη που λεηλατεί καθημερινά τον χρόνο μας. Τη στιγμή που η οικονομία της αγοράς έχει αποικί σει τα πάντα, ο δημόσιος χώρος πεθαίνει. Η τελευταία ανάσα της Αττικής, η τελευταία της ελπίδα για να μη βρεθεί ξεβράκωτη τα επόμενα χρόνια στην άνοδο της θερμοκρασίας (μικροκλιματικής αλλά και μακροκλιματικής), έχει γίνει αντικείμενο… σεξ, ντουζίνας πρωθυπουργών και υπουργών… τώρα και του ΔΝΤ.
Όμως, πλέον, η Αθήνα δεν είναι η πόλη που βλέπει με καπιταλιστική αισιοδοξία το μέλλον. Είναι ένα σύνολο «μη τόπων» και φαραωνικών εργοταξίων ματαιοδοξίας, μίζας και κακογουστιάς.
Η «παραχώρηση» των ελεύθερων χώρων, η δημιουργία ζωνών αμιγούς διασκέδασης, η μετάπλαση πάρκων και πλατειών σε χώρους αφιλοξενίας και η επιβολή της κατανάλωσης ως μοναδικής επιλογής για κοινωνική συναναστροφή (μπετόν, άσφαλτος, αυτοκίνητα, μηχανάκια και τραπεζοκαθίσματα έχουν κάνει κατάληψη στα πάντα) και αποτελούν κινήσεις πολεοδομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής καταστολής.
Η απαίτησή μας το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει μητροπολιτικό πάρκο είναι πάνω από όλα κοινωνική αντίσταση. Στηρίζεται στην άμεση κινητοποίησή μας και τη δράση μας για ματαίωση κάθε έργου σε αυτόν τον χώρο με κάθε τρόπο και σε κάθε δρόμο… στους δρόμους της πόλης, τους δρόμους του διαδικτύου, τους δρόμους του αγώνα, της αλληλεγγύης, της οικολογίας…
Η πόλη κινδυνεύει και εμείς καλούμαστε να πάρουμε θέση. Είναι ένα στοίχημα για τα κοινωνικά αντισώματα της πόλης να σαμποτάρουμε οποιοδήποτε νέο καμαρωτό μέγα έργο, ώστε να ξαναβλαστήσει η κοινότητα, η αλληλεγγύη και το Ελληνικό να γίνει τόπος συνάντησης και μοιράσματος. Να αποικίσουμε τους τόπους που μας έχει κλέψει η εξουσία, σαμποτάροντας με κάθε μέσο τα νέα σχέδια.
Το άλλο είναι της Πρωτοβουλίας για έναν αυτοδιαχειριζόμενο αγρό στο Ελληνικό – agroselliniko.blogspot.com. Εκεί θα βρείτε τις πληροφορίες για όλες τις δράσεις της Πρωτοβουλίας, αλλά και άρθρα γνώμης για τους αστικούς αγρούς, πληροφορίες για αρχάριους κηπουρούς και συνδέσεις (link) από συλλογικότητες και ομάδες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό σε παρόμοια εγχειρήματα. Είναι ένα μπλογκ που συνεχώς εμπλουτίζεται.
Να πάρουμε θέση
Αυτά τα 2 μπλογκς είναι αποτέλεσμα της βαθιάς πεποίθησης πολλών και διαφορετικών προσεγγίσεων που συγκλίνουν, όμως, στη διαπίστωση ότι πλέον η Αθήνα-Αττική μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Η μητροπολιτική περιοχή της Αττικής είναι, σήμερα, ένα παζλ ετερόκλητων χρήσεων, ένα σύμφυρμα ατάκτως ερριμμένων στοιχείων, ένα απρογραμμάτιστο υπερ-μέγα-χωριό. Δεν έχει όρια. Ούτε χωροταξικά, ούτε οικονομικά. Απομυζά διαρκώς φυσικούς πόρους και ενέργεια από ολοένα και μεγαλύτερες αποστάσεις.
Σε αυτό το περιβάλλον η ειδωλολατρεία των μεγάλων έργων καρποφόρησε για αρκετό καιρό. Οι περήφανοι γερανοί των μεγαλοεργολάβων όμως, τώρα σιώπησαν. Οι βλαχομπαρόκ μεγα-χώροι αναψυχής σιώπησαν επίσης. Το εκσυγχρονιστικό κονσέρτο καπνίζει εδώ και 4 μήνες στην Κερατέα.
Οι κάτοικοι της Αττικής -ντόπιοι και μετανάστες- ζούμε σε μια πόλη κατακτημένη και αφιλόξενη, μια πόλη που στερείται ελεύθερων χώρων, μια πόλη που λεηλατεί καθημερινά τον χρόνο μας. Τη στιγμή που η οικονομία της αγοράς έχει αποικί σει τα πάντα, ο δημόσιος χώρος πεθαίνει. Η τελευταία ανάσα της Αττικής, η τελευταία της ελπίδα για να μη βρεθεί ξεβράκωτη τα επόμενα χρόνια στην άνοδο της θερμοκρασίας (μικροκλιματικής αλλά και μακροκλιματικής), έχει γίνει αντικείμενο… σεξ, ντουζίνας πρωθυπουργών και υπουργών… τώρα και του ΔΝΤ.
Όμως, πλέον, η Αθήνα δεν είναι η πόλη που βλέπει με καπιταλιστική αισιοδοξία το μέλλον. Είναι ένα σύνολο «μη τόπων» και φαραωνικών εργοταξίων ματαιοδοξίας, μίζας και κακογουστιάς.
Η «παραχώρηση» των ελεύθερων χώρων, η δημιουργία ζωνών αμιγούς διασκέδασης, η μετάπλαση πάρκων και πλατειών σε χώρους αφιλοξενίας και η επιβολή της κατανάλωσης ως μοναδικής επιλογής για κοινωνική συναναστροφή (μπετόν, άσφαλτος, αυτοκίνητα, μηχανάκια και τραπεζοκαθίσματα έχουν κάνει κατάληψη στα πάντα) και αποτελούν κινήσεις πολεοδομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής καταστολής.
Η απαίτησή μας το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού να γίνει μητροπολιτικό πάρκο είναι πάνω από όλα κοινωνική αντίσταση. Στηρίζεται στην άμεση κινητοποίησή μας και τη δράση μας για ματαίωση κάθε έργου σε αυτόν τον χώρο με κάθε τρόπο και σε κάθε δρόμο… στους δρόμους της πόλης, τους δρόμους του διαδικτύου, τους δρόμους του αγώνα, της αλληλεγγύης, της οικολογίας…
Η πόλη κινδυνεύει και εμείς καλούμαστε να πάρουμε θέση. Είναι ένα στοίχημα για τα κοινωνικά αντισώματα της πόλης να σαμποτάρουμε οποιοδήποτε νέο καμαρωτό μέγα έργο, ώστε να ξαναβλαστήσει η κοινότητα, η αλληλεγγύη και το Ελληνικό να γίνει τόπος συνάντησης και μοιράσματος. Να αποικίσουμε τους τόπους που μας έχει κλέψει η εξουσία, σαμποτάροντας με κάθε μέσο τα νέα σχέδια.
* Η Κίκα Παρδάκη είναι γεωπόνος, γραφίστρια και μέλος της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού.
Σχόλια
