του Δημήτρη Γκάζη
«Η Νέα Ομιλία είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που το λεξιλόγιό της λιγοστεύει κάθε χρόνο. Ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης. Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς»
Τζορτζ Όργουελ, 1984
«Ως Δήμαρχος φιλοδοξώ η πόλη μου να αποκτήσει μια θέση στο παγκόσμιο χωριό, κάτι που προϋποθέτει μια ταυτότητα διεθνή, ανοιχτή, εξωστρεφή».
(Ν. Ταχιάος, υποψήφιος Δημαρχος Θεσ/νίκης υποστηριζόμενος από την Ν.Δ.)
«Η Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει κέντρο της ΝΑ Ευρώπης. Πρέπει να είναι πόλη εξωστρεφής, με τουρισμό, με επιχειρηματικότητα»
(Κ. Νοτοπούλου, υποψήφια Δημαρχος Θεσ/νίκης υποστηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ)
«Ονειρεύομαι μια πόλη ανοιχτή και κοσμοπολίτικη, έξυπνη και βιώσιμη. Μια πόλη που θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση και θα επινοήσει την ευρωπαϊκή της ταυτότητα».
(Σπ Βουγιας, υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης υποστηριζόμενος από το ΚΙΝΑΛ)
«Να γίνει η Θεσσαλονίκη η πιο κοσμοπολίτικη, η πιο Ευρωπαϊκή πόλη, ανοιχτή σε όλες τις επενδύσεις και κάθε καινούργια ιδέα»
(Μ. Κυριζίδης, υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ανεξάρτητος κεντροδεξιός).
Το αυτοδιοικητικό «newspeak» στη Θεσσαλονίκη επιβεβαιώνει το αδιέξοδο αυτής της πόλης. Ένα αδιέξοδο που αποτελεί άμεση συνέχεια της μπουταρικής περιόδου και που, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν αμφισβητηθούν, από την κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά, αλλά συνεχίζει να ζει και να δημιουργεί στην Θεσσαλονίκη, οι ελίτ που εξουσιάζουν την πόλη.
Γιατί όμως αυτή η «προοδευτική» μονολιθικότητα; Τι είναι αυτό που κάνει δεξιούς και «αριστερούς», «μακεδονομάχους» και «Πρεσπιστές» να ενώνονται σε επίπεδο οράματος για την πόλη;
Η μπουταρική περίοδος έδειξε πως μεγάλο κομμάτι της «αστικής τάξης» της πόλης είναι προσανατολισμένο στις διεθνείς μπίζνες και έχει συνδέσει την τύχη του με την μετατροπή της σε ένα υπερεθνικό κέντρο τουρισμού και παρασιτικών επενδύσεων. Οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται να συντονιστούν με τις επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, των πολυεθνικών κολοσσών, που βλέπουν τα συμφέροντα τους να προωθούνται καλύτερα με το αδυνάτισμα της κυριαρχίας των εθνών-κρατών, την ρευστοποίηση περιοχών κ.ά
Σε πρώτο επίπεδο είναι ο επαρχιωτισμός και η κενότητα των τοπικών αρχόντων. Βγαλμένοι μέσα από το κομματικό σύστημα, αλλά και διαπαιδαγωγημένοι στα δίκτυα των ΜΚΟ, στα ευρωπαϊκά προγράμματα, στην ιδεολογία των ΕΣΠΑ κ.λπ., σε μεγάλη απόσταση από τον πολιτισμό που πραγματικά παρήγαγε και συνεχίζει σε αντίξοες συνθήκες να παράγει αυτός ο τόπος, θεωρούν ότι ο μιμητισμός και η επανάληψη προοδευτικοφανών συνθημάτων θα τους φέρει πιο κοντά στα «Παρίσια» και τα «Βερολίνα».
Σε δεύτερο επίπεδο, είναι πως η γλώσσα αυτή είναι το κλειδί για να γίνουν δεκτοί στα δίκτυα των ελίτ, τόσο της πόλης όσο και διεθνώς. Η μπουταρική περίοδος έδειξε πως μεγάλο κομμάτι της «αστικής τάξης» της πόλης είναι προσανατολισμένο στις διεθνείς μπίζνες και έχει συνδέσει την τύχη του με την μετατροπή της σε ένα υπερεθνικό κέντρο τουρισμού και παρασιτικών επενδύσεων, αδιαφορώντας αν αυτό το σχέδιο μπορεί να καταστεί βιώσιμο για τους ίδιους τους πολίτες.
Σε τρίτο και τελευταίο επίπεδο, οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται να συντονιστούν με τις επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, των πολυεθνικών κολοσσών, που βλέπουν τα συμφέροντα τους να προωθούνται καλύτερα με το αδυνάτισμα της κυριαρχίας των εθνών-κρατών, την ρευστοποίηση περιοχών κ.ά. Η Μακεδονία, όπως έδειξε η πρόσφατη τραγωδία της Συμφωνίας των Πρεσπών, η Θεσσαλονίκη, όπως δείχνει η σύγκρουση συμφερόντων για το λιμάνι, τις υποδομές, τον τουρισμό κ.ά., αποτελεί κομμάτι αυτών των σχεδιασμών, που θα επιταχυνθούν το επόμενο διάστημα λόγω των συνολικών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια. Είναι προφανές πως τα μεγάλα αυτά αφεντικά δεν θα άφηναν κάποιον υποψήφιο δήμαρχο –αμελητέα ποσότητα μπροστά τους– να ξεφύγει απ’ τις προδιαγραφές αυτές.
Σε κάθε, περίπτωση η πόλη θα συνεχίσει να τραβά την ανηφόρα. Στόχος η κοινωνική πλειοψηφία να σκεφτεί, να μιλήσει και να δράσει έξω από τις νόρμες που της επιβάλουν. Η οικοδόμηση ενός αναγεννητικού οράματος που θα κάνει την πόλη της Θεσσαλονίκης, την Μακεδονία, αλλά και την Ελλάδα ως σύνολο, να σταθεί ξανά στα πόδια της και να αναζητήσει με της δικές της δυνάμεις και τον διεθνή της ρόλο, είναι αιτούμενο που θα συνεχίσει να μας βασανίζει.
(*) Οι δηλώσεις των υποψήφιων αυτοδιοικητικών μας «αρχόντων» είναι αποσπάσματα απαντήσεων στην ερώτηση, «ποιο είναι το όραμα σας για τη Θεσσαλονίκη», από βίντεο-αφιέρωμα του life–events.gr
