Μύλος το πολιτικό σκηνικό, με εκβιασμούς, μεταγραφές, παρασκήνια
και ίντριγκες εν μέσω προετοιμασίας των πάντων για πρόωρες εκλογές
Στο τέλος του φτάνει το σίριαλ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού το τελευταίο επεισόδιο θα παιχτεί τη Δευτέρα, με την τρίτη και τελική ψηφοφορία στη Βουλή. Κοντός ψαλμός αλληλούια, λοιπόν, αφού σε δύο μέρες θα γνωρίζουμε οριστικά αν σε περίπου ένα μήνα θα στηθούν οι κάλπες μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Το διάγγελμα του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, την περασμένη Κυριακή, στον απόηχο της υπόθεσης Χαϊκάλη, δεν κατάφερε να οδηγήσει σε θεαματικά αποτελέσματα. Δυο μέρες μετά, 168 βουλευτές ψήφισαν τον Στ. Δήμα για Πρόεδρο, οκτώ παραπάνω από όσους είχε συγκεντρώσει η κυβερνητική πρόταση στην πρώτη ψηφοφορία.
Τι περιελάμβανε το διάγγελμα Σαμαρά; Συναινετική εκλογή Προέδρου, διεύρυνση της κυβέρνησης με πρόσωπα πέρα από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, «εθνική διαπραγμάτευση» για το χρέος, συνταγματική αναθεώρηση και ορισμό εκλογών προς τα τέλη του 2015. Αυτή ήταν η αντίδραση του Μαξίμου στο τέλμα που επέφερε η εξαιρετικά αδύναμη επίδοση των 160 της πρώτης ψηφοφορίας. «Ευελπιστώ στην τρίτη ψηφοφορία να αποφύγουμε τον εθνικό κίνδυνο, όμως σε αυτήν δεν θα υπάρχει “παρών”, θα υπάρχει ονοματεπώνυμο», δήλωσε εκβιαστικά μετά τη δεύτερη ψηφοφορία ο Α. Σαμαράς, προχωρώντας ένα ακόμα ένα ακόμα βήμα στην κλιμάκωση που επιχειρείται.
Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, ένα ακόμα διάγγελμα αναμένεται τα επόμενα 24ωρα, λίγο πριν από την τελική ψηφοφορία. Αναφέραμε, όμως, και στο προηγούμενο φύλλο, ότι μόνο μια θεαματική πρωτοβουλία θα μπορούσε πιθανά να ανατρέψει τα δεδομένα και αυτή δεν θα ήταν άλλη από μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού χωρίς Σαμαρά και Βενιζέλο στην κορυφή. Μια κίνηση, δηλαδή, ανάλογη με εκείνη της ανάδειξης της κυβέρνησης Παπαδήμου που θα έδινε επιχειρήματα ή άλλοθι σε ανεξάρτητους βουλευτές να τροποποιήσουν τη στάση τους ή και θα δημιουργούσε ρήγματα σε κοινοβουλευτικές ομάδες που έχουν τελευταία δεχθεί πλήγματα, δίνοντας παράταση στη σημερινή Βουλή.
Ετοιμάζονται Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ
Είναι δεδομένο ότι πλήθος παραγόντων δούλεψαν κρυφά ή φανερά για μια τέτοια μεθόδευση, όπως δεδομένο είναι ότι κι αυτή προσέκρουσε στις επιδιώξεις του σημερινού πρωθυπουργού. Έτσι, από τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν προκύπτει κάποια θεαματική αλλαγή, οι 12 που λείπουν για τους 180 δεν «μαζεύονται» με όσα έχουν μέχρι στιγμής προδιαγραφεί και οι εκλογές στις 25 Ιανουαρίου ή την 1η Φεβρουαρίου θεωρούνται σχεδόν βέβαιη εξέλιξη. Ο Α. Σαμαράς φαίνεται πλέον συμβιβασμένος με την προοπτική των εκλογών, στελέχη παραιτήθηκαν ήδη από θέσεις του κρατικού μηχανισμού, ώστε να πλασαριστούν στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. ενώ οι κυβερνητικοί βουλευτές κλείνουν ήδη ξενοδοχεία για τις προεκλογικές εμφανίσεις του Ιανουαρίου…
Η στρατηγική της Ν.Δ. δεν μοιάζει πλέον δύσκολο να περιγραφεί. Πόλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ και προβολή του «εθνικού κινδύνου», ώστε να συσπειρωθεί όσο είναι δυνατόν η δεξιά παράταξη, να επαναπατριστούν ψήφοι από Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ και αναποφάσιστους, να συμπιεστούν οι ενδιάμεσες πολιτικές δυνάμεις. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που πέρασε την περασμένη βδομάδα σκιαγραφεί το σκηνικό που στήνεται ενόψει εκλογών. Η παράταση του μνημονίου τελειώνει λίγες βδομάδες μετά την ορκωμοσία της επόμενης κυβέρνησης που θα κληθεί αμέσως να υπογράψει νέα συμφωνία, διαφορετικά θα οδηγηθούμε στην «καταστροφή». Αρωγοί σε αυτή τη φιλολογία, οι Ευρωπαίοι παράγοντες που θέλουν «γνώριμα (κατά Γιούνκερ) πρόσωπα» για να μην πατήσουν το κουμπί του οικονομικού ολέθρου.
Από τη μεριά του, ο κυβερνητικός εταίρος έχει τις δικές του φουρτούνες. Η τελευταία συνάντηση του Ευ. Βενιζέλου με τον Γ. Παπανδρέου μάλλον σε τίποτα δεν αποσκοπούσε, παρά μόνο στο να χρησιμοποιηθεί σαν απόδειξη ότι ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάνει ό,τι μπορεί και η ευθύνη ενδεχόμενης διάσπασης δεν θα βαραίνει κανέναν άλλον πέρα από τον πρώην πρωθυπουργό. Σε ποια χέρια θα βρεθεί ο μουτζούρης της διάσπασης; Αυτό είναι το διακύβευμα που φανερώνουν οι διαρροές των δύο πλευρών μετά τη σύντομη και άκαρπη συνάντηση.
Οι πληροφορίες, πάντως, κάνουν λόγο ακόμα και για εξαγγελία του νέου κόμματος στις 30 του μήνα, ενώ φαίνεται ήδη να σχεδιάζονται οι οργανωτικές λεπτομέρειες, το όνομα του νέου σχήματος, ακόμα και η σύνθεση των ψηφοδελτίων. Την ίδια στιγμή, δεν λείπουν και οι σύμβουλοι που προτείνουν πιο λελογισμένα βήματα και μετάθεση των κινήσεων Παπανδρέου στο μετεκλογικό πλέον τοπίο, ενώ δεν αποκλείεται νέα πρωτοβουλία να πάρει μέσα στο σαββατοκύριακο και ο Ευ. Βενιζέλος.
Πολιτική με… ολίγην από πολιτικούς
Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Ο καιροσκοπισμός της ΔΗΜΑΡ οδηγεί σε πανσπερμία επιλογών που μοναδικό σκοπό έχουν την πολιτική ή κοινοβουλευτική διάσωση, αν όχι όλου του σκάφους έστω του καπετάνιου ή μελών του πληρώματος. Έτσι, ο Φ. Κουβέλης εμφανίζεται να υπόσχεται στα όργανα του κόμματος συνεργασία που θα αποφέρει μερικές θέσεις στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ένα τμήμα των στελεχών του κόμματος φέρεται επιφυλακτικό και ανησυχεί για την αυτονομία της ΔΗΜΑΡ και ένα άλλο εμφανίζεται πιο κάθετα αρνητικό απέναντι σε μια τέτοια εξέλιξη.
Την ίδια στιγμή, τμήμα στελεχών που έχουν ήδη αποχωρήσει από τη ΔΗΜΑΡ προχωρά σε συνεργασία με το Ποτάμι. Αυτό ανακοινώθηκε σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν την Τετάρτη, οι «Μεταρρυθμιστές» του Σπ. Λυκούδη και το κόμμα του Στ. Θεοδωράκη. Μάλιστα, ο αρχηγός του Ποταμιού χαρακτήρισε τον πρώην «Νο 2» της ΔΗΜΑΡ, εκπρόσωπο «της Αριστεράς που θα θέλαμε»! Πάντως, αυτό δεν είναι απ’ ό,τι φαίνεται, το Ποτάμι που θα ήθελε ένα τμήμα των υποστηρικτών του Στ. Θεοδωράκη. Έτσι, η σύμπραξη με τον Σπ. Λυκούδη αλλά και η διαφαινόμενη συνεργασία με Ψαριανό, Τατσόπουλο και άλλους νυν βουλευτές προκαλεί διαμαρτυρίες, ακόμα και αποχωρήσεις από το Ποτάμι. Την υπόσχεσή του για «Πολιτική χωρίς πολιτικούς» υπενθυμίζουν οι διαφωνούντες στον Στ. Θεοδωράκη, ενώ άλλοι διαφωνούν με τις «ασύμμετρες» επιθέσεις στο ΣΥΡΙΖΑ που αρκετοί αντιμετωπίζουν σαν πιθανό κυβερνητικό εταίρο.
Ενώ αυτά συμβαίνουν στο πολιτικό σκηνικό, οι αγωνίες και οι ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας παραμένουν άλλες, μακριά από τα πολιτικά παρασκήνια, τις ίντριγκες και τις μεθοδεύσεις. Οι περισσότερες από τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη φαίνεται να αποσκοπούν είτε στη διάσωση του πολιτικού συστήματος, είτε στην επιβίωση των υπολειμμάτων του.
Με το ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται σταθερά σε όλες τις δημοσκοπήσεις, με τις ανάγκες της χώρας να είναι κορυφαίες και με το τοπίο ναρκοθετημένο από μια κυβέρνηση που καίει τα «σπαρτά» εγκαταλείποντας την εξουσία, κορυφώνεται η αγωνία για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει πραγματικά να διαμορφώσει μαζί με το λαό μια προοπτική πραγματικής αλλαγής και ουσιαστικής διεξόδου.
