Προαπαιτούμενη και (πλέον) ψηφισμένη στη Βουλή η αναγκαστική καταλήστευση των οφειλετών από τις τράπεζες
Του Ζαχαρία Ρουστάνη
Αξιοθαύμαστη η ομοθυμία του πολιτικού συστήματος στην προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής, όπου αποφάσισε να μετακυλήσει στους πολίτες, στα νοικοκυριά, στα λαϊκά στρώματα, το επαχθές και επονείδιστο χρέος που προκλήθηκε πρωτίστως από δική του εγκληματική αμέλεια και δικούς του «αμαρτωλούς» χειρισμούς. Οι δανειστές επέβαλαν τα νομοθετήματα της αρεσκείας τους ποδηγετώντας και εκβιάζοντας την πολιτική τάξη, η δε πολιτική τάξη σχεδόν σύσσωμη ενέδωσε στις πιέσεις, παραβιάζοντας απροκάλυπτα ακόμα και τα… προσχήματα που τη νομιμοποιούν ως λαϊκή αντιπροσωπία.
Ειδάλλως, πώς θα επιτύγχαναν οι θηριώδεις σχεδιασμοί των δανειστών; Τι νόημα θα είχε, δηλαδή, γι’ αυτούς το να καταλαμβάνουν μια χώρα, να διαλύουν μια κοινωνία, να μπουκώνουν επί χρόνια με χρηματοπιστωτικά «προϊόντα» και ποικίλα δολώματα έναν ολόκληρο πληθυσμό, και να μην μπορούν στη συνέχεια να αδράξουν τη μεγάλη ψαριά τους, μόνο και μόνο επειδή αυτή η χώρα διαθέτει στοιχειώδεις κανόνες δικαστικής προστασίας των αναξιοπαθούντων και των μεθοδικά φτωχοποιημένων; Πώς να ελευθερώσουν τα τραπεζικά δίχτυα τους, τους κατά τόπους περιουσιο-συλλέκτες τους, ώστε να ανελκύσουν και να μετατρέψουν σε διεθνές χρηματοπιστωτικό προϊόν τα περιουσιακά στοιχεία ενός ολόκληρου λαού, εάν ισχύουν ακόμα σε αυτήν τη χώρα στοιχειώδης νομικός πολιτισμός, ανθρωπιστικοί νόμοι και περιοριστικοί κώδικες δεοντολογίας των πιστωτικών ιδρυμάτων;
Από τις αρχές Ιουνίου ο υπουργός Ανάπτυξης Γιώργος Σταθάκης είχε αναγγείλει… σιβυλλικά ότι «στο θέμα των κόκκινων δανείων η συμφωνία έχει κλείσει». Δεν μας απομένει, επομένως, καμιά αμφιβολία ότι η σημερινή κυβέρνηση είχε αποδεχθεί πολύ πριν από το τελευταίο «δραματικό 15νθήμερο της διαπραγμάτευσης» να παραχωρήσει στους τοκογλύφους τα λιγοστά νομικά καταφύγια που προστάτεψαν κάπως τα εκατομμύρια θύματα της τεχνητής-μνημονιακής λαίλαπας και που δεν είχαν στο παρελθόν πειράξει οι εθελόδουλες μνημονιακές κυβερνήσεις, φοβούμενες τη λαϊκή οργή…
Όλα για τις τράπεζες!
Με την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που σχεδιάστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση και πέρασε αυτούσια με 230 ψήφους στην ελληνική Βουλή, ο πολίτης δέχεται «Επί της Αρχής» και επί λέξει την αιτιολογική… ψυχρολουσία: «Με σκοπό τη βελτίωση και απλοποίηση του συστήματος αναγκαστικής εκτέλεσης και την ταχύτερη διεξαγωγή της εκτελεστικής διαδικασίας, η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή πρότεινε και ενσωμάτωσε στο προτεινόμενο σχέδιο σημαντικές αλλαγές οι οποίες κατά την άποψη της Επιτροπής συμβάλλουν στην ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης και ως εκ τούτου στην πληρέστερη ικανοποίηση της αξίωσης του δανειστή»…
Καταργείται, στην ουσία, η προφορική διαδικασία στα αστικά δικαστήρια και η δημοσιότητα της δίκης, με την υποκατάσταση των μαρτυρικών καταθέσεων από ένορκες βεβαιώσεις και την κατ’ εξαίρεση εξέταση μαρτύρων, αν αυτό κριθεί αναγκαίο από τον δικαστή. Νομοθετούνται οι fast track πλειστηριασμοί, περιορίζονται οι προθεσμίες και τα μέσα άμυνας του οφειλέτη σε μία ανακοπή πριν και μία μετά τον πλειστηριασμό. Εισάγεται ο ηλεκτρονικός πλειστηριασμός, οι λεπτομέρειες του οποίου θα καθοριστούν με Υπουργική Απόφαση. Για την εκτίμηση της αξίας του ακινήτου που κατάσχεται θα λαμβάνεται υπ’ όψιν η εμπορική του αξία, όπως αυτή προσδιορίζεται κατά τον χρόνο κατάσχεσης. Καταστρατηγούνται τα δικαιώματα εργαζομένων και δημοσίου-ασφαλιστικών ταμείων, αφού στο εξής θα κατατάσσονται πρώτες οι τραπεζικές απαιτήσεις στο 65% του πλειστηριάσματος, και θα ακολουθούν στο 25% οι εργατικές απαιτήσεις, οι απαιτήσεις του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, και στο 10% οι λοιπές απαιτήσεις ιδιωτών.
Οι δικηγορικοί σύλλογοι έχουν απορρίψει ως απαράδεκτο το νομοθετικό τερατούργημα και ετοιμάζονται για αποχή διαρκείας. Όπως αναφέρει η δικηγόρος Κατερίνα Κνήτου: «Κάποιοι μένουν ήσυχοι γιατί οι τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι δεν θέλουν την άρση της προστασίας της μόνης κατοικίας. Στην πραγματικότητα, η νομοθεσία, όπως διαμορφώνεται, τους καθιστά απόλυτα κυρίαρχους στον τρόπο, τον χρόνο και την έκταση της λεηλασίας της περιουσίας όλων μας. Ουσιαστικά, και στο νομοθετικό πεδίο, καταργούνται τα προσχήματα, πέφτουν οι μάσκες και οι οικονομικοί δολοφόνοι μπορούν να δράσουν απολύτως ανεξέλεγκτα – όπως ακριβώς δρα και ο κατασταλτικός μηχανισμός τους: με θράσος, αναλγησία και τραμπουκισμό…».
Ύστατη έκκληση…
Πρέπει να σημειωθεί ότι την Τετάρτη, κάλεσμα (μάταιο βεβαίως, όπως αποδείχθηκε) στους βουλευτές να καταψηφίσουν τα μέτρα του 3ου Μνημονίου απηύθυναν δεκάδες συλλογικότητες και πρωτοβουλίες ενάντια στους πλειστηριασμούς, κινήματα αλληλεγγύης, δημοτικές κινήσεις και λαϊκές συνελεύσεις: «Τα μέτρα- υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές είναι στο σύνολό τους επαχθή και πλήττουν με πολλούς τρόπους τα ήδη φτωχοποιημένα μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Η επιτάχυνση των πλειστηριασμών με την εφαρμογή του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ο οποίος στην ουσία περιορίζει τα δικαιώματα άμυνας του αδύναμου οφειλέτη, μειώνει τους χρόνους της διαδικασίας και διευκολύνει τους δανειστές (τράπεζες) στην υλοποίηση σχεδίων μαζικής εκποίησης κατοικιών, οδηγεί στην απελπισία, αλλά και την κοινωνική διάλυση εκατοντάδες χιλιάδες υπερχρεωμένα νοικοκυριά που θα βρεθούν χωρίς δυνατότητες άμυνας μέσα στη δίνη της κρίσης, και ανοίγει διάπλατα την πόρτα στο ξεπούλημα του δημόσιου και ιδιωτικού χώρου και στα ακραία παιχνίδια κερδοσκοπίας πάνω στη γη».
«Πέτσινη» η προστασία
Ο πρωθυπουργός έσπευσε την παραμονή της ψηφοφορίας για το πλήρες ξεγύμνωμα της λείας των τραπεζιτών, να αποσπάσει την προφορική διαβεβαίωση της προέδρου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, Λούκας Κατσέλη, ότι δεν πρόκειται να γίνει κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας μέχρι το τέλος του 2015. Σε συνδυασμό με την… παρηγοριά ότι ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας δεν θα ισχύσει πριν από το 2016, τη διαβεβαίωση αυτή την έκαναν σημαία τους όσοι βουλευτές «συμπονούν μεν τον λαό, αλλά ψηφίζουν όλα τα προαπαιτούμενα», εθελοτυφλώντας για το γεγονός ότι δεν εκδόθηκε καμιά ΚΥΑ που να το διασφαλίζει – μια ΚΥΑ όπως εκείνη περί προσωρινής αναστολής κάθε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης για δέκα ημέρες και έως τις 31 Ιουλίου 2015!… Εθελοτυφλώντας και ως προς τη μεγάλη πιθανότητα –με τη μεγάλη αυτή φόρα που επιτράπηκε στους δανειστές– να μην υπάρχουν τον Σεπτέμβρη ούτε Τσίπρας ούτε Κατσέλη, παρά μόνο εμείς, οι τραπεζίτες και οι νέοι νόμοι τους.
