Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Αρρώστια και τέχνη στον Καναδά
Μια Ένωση γιατρών και το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης (MMFA) ξεκινούν συνεργασία προκειμένου οι γιατροί να μπορούν να συνταγογραφούν δωρεάν επισκέψεις στο μουσείο για τους ασθενείς τους. Η πρωτοβουλία διαφημίζεται ως η πρώτη τέτοια σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το μουσείο ανακοίνωσε πως οι ασθενείς θα μπορούν να έχουν μια «χαλαρωτική, αναζωογονητική εμπειρία, μια στιγμή ανάπαυσης» όσο επισκέπτονται τις συλλογές του Μουσείο.
Το συγκεκριμένο πρότζεκτ ξεκίνησε την πρώτη Νοεμβρίου. Οι παθολόγοι που είναι μέλη της ένωσης Médecins francophones du Canada έχουν δυνατότητα συμμετοχής στην πρώτη φάση της πρωτοβουλίας.
Θα μπορούν να γράφουν έως και 50 συνταγές για επισκέψεις στο MMFA ως συμπλήρωμα σε πιο παραδοσιακές θεραπείες.
Η ιδέα ανήκει στη γενική διευθύντρια του μουσείο Ναταλί Μποντίλ, η οποία πιστεύει πως σύντομα η ενασχόληση με τον πολιτισμό θα αναγνωρίζεται πως βοηθά στην υγεία, περίπου με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει με τη γυμναστική και γενικά την άσκηση.
Το συγκεκριμένο μουσείο έχει ξεκινήσει ήδη προγράμματα «τεχνοθεραπείας» έχοντας προσλάβει έναν μόνιμο ειδικό στο θέμα και συμμετέχει σε κλινικές έρευνες που εξετάζουν την επίδραση που έχουν οι επισκέψεις σε μουσεία σε διάφορα προβλήματα υγείας. Ακόμα και σε σοβαρές ασθένειες, όπως ο καρκίνος του μαστού.
Πηγή: BBC
Πλωτές ανεμογεννήτριες
Μια σημαντική διεθνής καινοτομία έχει υλοποιηθεί από ελληνικές εταιρείες. Πρόκειται για το Floatmast, έναν υπεράκτιο πλωτό μετεωρολογικό ιστό για μετρήσεις αιολικού δυναμικού στη θάλασσα, που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Η καινοτομία έχει βραβευθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και επιλέχθηκε για χρηματοδότηση ύψους 2 εκατ. ευρώ.
Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται διεθνώς η τοποθέτηση ανεμογεννητριών μέσα στη θάλασσα, σε υπεράκτιες αιολικές εγκαταστάσεις. Για να επιλεγεί, όμως, η κατάλληλη τοποθεσία αυτής της ακριβής επένδυσης, απαιτούνται αξιόπιστες μετρήσεις του αιολικού πεδίου.
Στη θάλασσα, όμως, αυτές οι μετρήσεις δεν είναι εύκολες ούτε πυκνές στον χώρο και στον χρόνο. Δύο ήταν οι βασικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν. Πρώτον, η τοποθέτηση ιστού μέτρησης πακτωμένου στον βυθό, μια λύση αξιόπιστη μεν αλλά πολύ ακριβή, ειδικά αν μιλάμε για μεγάλα βάθη. Δεύτερον, η χρήση πλωτών σημαδούρων με συσκευές Lidar (με χρήση ακτίνων λέιζερ), η οποία είναι φθηνότερη, αλλά όχι τόσο αξιόπιστη.
«Το ζητούμενο για εμάς ήταν να βρεθεί μια λύση που θα συνδυάζει την αξιοπιστία του ιστού με το κόστος και τη λογική του πλωτού μέσου. Σε αυτό συνίσταται η καινοτομία αλλά και η πατέντα μας. Το Floatmast είναι ένας πλωτός ιστός μέσα στη θάλασσα, με βάση τα πιο αυστηρά κριτήρια παγκοσμίως για τη μέτρηση του αέρα. Έτσι, πετυχαίνουμε για τους επενδυτές χαμηλότερο κόστος κατά 60-70%, αλλά με την ίδια ποιότητα αποτελεσμάτων», σημειώνει ο κ. Πέππας, επικεφαλής της Εταιρείας ΕΤΜΕ-ΠΕΠΠΑΣ και συνεργάτες. Για να επιτευχθεί ο συνδυασμός, αξιοποιήθηκε η τεχνογνωσία που χρησιμοποιείται στις υπεράκτιες πλατφόρμες άντλησης υδρογονανθράκων, με τη μέθοδο ΤLP (Tension Leg Platform). Δηλαδή, τοποθετούνται τέσσερις βάσεις από ειδικό σκυρόδεμα στον βυθό και από εκεί τέσσερις τένοντες συγκρατούν στην επιφάνεια την πλατφόρμα όπου είναι τοποθετημένος ο ιστός.
Το Floatmast χρησιμοποιεί για την καταγραφή των αιολικών δεδομένων έναν μετεωρολογικό ιστό 40 μέτρων, όσο και συσκευές lidar, που σαρώνουν σε ύψος 200 μέτρων. «Η χρηστική αξία της καινοτομίας μας είναι ότι μετρά με τη μεγαλύτερη δυνατή αξιοπιστία τον άνεμο που πνέει σε μια περιοχή, έτσι ώστε ο επενδυτής να γνωρίζει αν συμφέρει οικονομικά η δημιουργία του πάρκου. Ταυτόχρονα, όμως, η πλωτή αυτή διάταξη αποτελεί ολοκληρωμένο σταθμό περιβαλλοντικής παρακολούθησης στον θαλάσσιο χώρο, καθώς διαθέτει μια πληθώρα αισθητήρων («μπλε» και «πράσινων»), που στοχεύουν στην περιβαλλοντική παρατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Το Floatmast έχει τοποθετηθεί και δοκιμάζεται εδώ και περίπου πέντε μήνες στη θαλάσσια περιοχή του Κάβο Ντόρο, μεταξύ Μακρονήσου και Άνδρου, σε μια περιοχή με υψηλό αιολικό πεδίο και κυματισμό και έχει επιδείξει άριστη συμπεριφορά, ακόμα και σε πολύ ισχυρούς ανέμους και σε μεγάλη θαλασσοταραχή.
Πηγή: Καθημερινή
Στέφαν Κλάϊν: Τα «Όνειρα»
Όπως έδειξε πρόσφατα η επιστημονική έρευνα, ο ύπνος –σε κάθε φάση του– συνοδεύεται από όνειρα. Ονειρευόμαστε, λοιπόν, στο ένα τρίτο της ζωής μας. Και τούτη η παράλληλη πραγματικότητα γεννιέται από εμάς, είναι μια πραγματικότητα στην οποία εμείς πρωταγωνιστούμε. Επιπλέον, η σημασία της για την ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη μοίρα είναι κάτι που ο άνθρωπος αντιλήφθηκε ήδη από την αυγή της ιστορίας του. Αυτό δείχνουν οι σπηλαιογραφίες με κοιμώμενους που ονειρεύονται, οι λαϊκοί ονειροκρίτες της αρχαιότητας και των νεότερων χρόνων, οι ιστορικές αναφορές σε όνειρα-οιωνούς, αλλά και η κεντρική θέση που κατέχουν τα όνειρα στη σύγχρονη ψυχανάλυση.
Τα τελευταία χρόνια, χάρη και στις νέες ψηφιακές τεχνολογίες, οι γνώσεις μας για τα όνειρα έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά. Ο Στέφαν Κλάιν αφηγείται με μοναδική δεξιοτεχνία και θαυμαστή σαφήνεια τι είναι τα όνειρα, πώς γεννιούνται στον εγκέφαλό μας, τι φανερώνουν για τον βαθύτερο εαυτό μας και πώς επηρεάζουν την ανθρώπινη ζωή, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και προσφέροντας νέες δυνατότητες. Τα θεωρεί πηγή δημιουργικής έμπνευσης, μέσο για να διαμορφώσουμε το μέλλον, αλλά και το κλειδί για το αίνιγμα της ανθρώπινης συνείδησης. Είναι με άλλα λόγια, η ανεξερεύνητη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία περιμένει να την ανακαλύψουμε.
Τα ζώα στις ΗΠΑ βασανίζονται
Από την ανακάλυψη της ινσουλίνης χάρη σε σκύλους, μέχρι την ανάπτυξη, πέρσι, μιας θεραπείας για τον ιό Έμπολα χάρη σε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια και διάφορες θεραπείες για τον καρκίνο, στρατιές επιστημόνων θεωρούν αναγκαία την έρευνα στα ζώα για την πρόοδο της ιατρικής.
Όμως έχουν τεθεί αυστηρές προϋποθέσεις για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι ερευνητές μπορούν να δοκιμάζουν φάρμακα ή διαδικασίες στα ζώα: έχουν καθοριστεί για παράδειγμα το μέγεθος των κλουβιών, η θερμοκρασία των δωματίων, οι κοινωνικές ανάγκες των ζώων, οι επισκέψεις των κτηνιάτρων, η περίθαλψή τους αφού υποβληθούν σε κάποια χειρουργική επέμβαση.
Τα ομοσπονδιακά εργαστήρια στις ΗΠΑ οφείλουν να τηρούν το λεπτομερές ρυθμιστικό πλαίσιο με βάση το οποίο υλοποιήθηκε ο σημαντικός νόμος Animal Welfare Act που επικυρώθηκε το 1966 από τον τότε πρόεδρο Λίντον Τζόνσον.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τα πανεπιστημιακά ή τα ιδιωτικά εργαστήρια, στα ομοσπονδιακά δεν γίνονται έλεγχοι από το υπουργείο Γεωργίας, αφού υποτίθεται ότι αυτοελέγχονται.
Η αποκάλυψη των πολλαπλών παραβάσεων δείχνει ότι αυτή η αυτορύθμιση απέτυχε, υποστήριξε η Άλκα Τσάντνα, η υπεύθυνη της έρευνας για τα ζώα εργαστηρίων στην Peta (Φιλοζωική Οργάνωση).
Τουλάχιστον πέντε φορές, ποντίκια πέθαναν από πείνα ή από αφυδάτωση επειδή κανείς δεν σκέφθηκε να τους δώσει νερό και τροφή.
Άλλα παραδείγματα δείχνουν την ανικανότητα του προσωπικού που είχε αναλάβει να φροντίζει τα ζώα, είπε η Τσάντνα. Για παράδειγμα, ένας σκύλος κάηκε από την ηλεκτρική κουβέρτα που του έδωσαν επειδή στο δωμάτιο έκανε πολύ κρύο. Κανείς δεν φρόντισε να διαπιστώσει αν η κουβέρτα λειτουργούσε κανονικά.
