Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Κλιματοδόμηση
Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ ανέλαβε να εξερευνήσει ριζοσπαστικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η ομάδα θα εργάζεται σε ένα νέο ερευνητικό κέντρο στην πόλη, με την ονομασία «Κέντρο για την Αποκατάσταση του Κλίματος» (Centre for Climate Repair) και η προσπάθειά της στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η γεω-μηχανική μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της ανθρωπότητας.
Οι ιδέες που θα εξετάσει η ομάδα του Κέμπριτζ:
α) Βάζοντας τους πόλους «στην κατάψυξη»
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μία από τις ιδέες είναι να γίνουν πιο «φωτεινά» τα σύννεφα πάνω από τους πόλους. Τροφοδοτώντας με θαλασσινό νερό ψηλούς ιστούς πλοίων μπορούν να παραχθούν μικροσκοπικά σωματίδια άλατος, που θα ψεκάζονται στην ατμόσφαιρα και θα διαχέονται στα σύννεφα, ενισχύοντας την αντανακλαστικότητά τους. Οι περιοχές κάτω από τα σύννεφα θα ψύχονται.
β) Ανακύκλωση του CO2
Mία άλλη προσέγγιση συνιστά παραλλαγή της ιδέας της δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS). Με το CCS δεσμεύοντας εκπομπές από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που στηρίζονται στον λιγνίτη ή το αέριο ή από χαλυβουργίες, αποθηκεύονται δε σε υπόγειες εγκαταστάσεις. Ο Πίτερ Στίρινγκ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, αναπτύσσει ένα πιλοτικό σύστημα δέσμευσης και χρήσης (CCU) σε συνεργασία με την Tata Steel στο Πορτ Τάλμποτ της Ουαλίας, το οποίο στην ουσία ανακυκλώνει διοξείδιο του άνθρακα.
γ) Πρασίνισμα των ωκεανών
Ακόμη μία ιδέα που θα εξετάσει το νέο κέντρο είναι το πρασίνισμα των ωκεανών ώστε να μπορούν να δεσμεύουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα. Σχετικά πειράματα στο παρελθόν είχαν δείξει ότι η προσπάθεια δεν είναι ιδιαίτερης αποτελεσματικότητας, ώστε να αξίζει το κόστος της, ενώ θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες στο οικοσύστημα.
Την όλη πρωτοβουλία συντονίζει ο Σερ Ντέιβιντ Κινγκ, πρώην επιστημονικός σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης. «Τα όσα θα κάνουμε μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, θα καθορίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας για τα επόμενα 10.000 χρόνια. Και παρόλα αυτά δεν υπήρχε κανένα μεγάλο κέντρο στον κόσμο που να εστιάζει σε αυτό το ζήτημα» δήλωσε ο ίδιος στο BBC, εκφράζοντας την ελπίδα το κέντρο να καταλήξει σε λύσεις.
Πηγή: naftemporiki.gr
Μας ΜΑΤΙασαν…
Μπροστά σε πλήθος δημοσιογράφων πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Συνεδρίου Δάση για τη δημόσια υγεία, που έλαβε χώρα στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών από τις 8 έως τις 11 Μαΐου.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στην καλοκαιρινή καταστροφή στο Μάτι Αττικής. «Η καταστροφή στο Μάτι θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, ή τουλάχιστον να έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό», δήλωσε ο Fabio Salvitano, Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας «Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιμετωπίσεις τις δασικές πυρκαγιές. Αντιπυρικά συστήματα, εξοπλισμός, δημιουργία water-spots από τα οποία θα μπορούν να αντληθούν άμεσα μεγάλες ποσότητες νερού, συστήματα άμεσης ειδοποίησης και το κυριότερο, ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών έτσι ώστε να μπορούν να αναγνωρίσουν το μέγεθος της καταστροφής και του ρίσκου παραμονής κοντά στις εστίες φωτιάς. Τίποτα από αυτά δεν έγινε στην περίπτωση της Ελλάδας.
«Μπορεί να είσαι στο σπίτι σου και να γίνει έκρηξη αερίου, μπορεί να έχεις τροχαίο ατύχημα, τίποτα από αυτά δε σημαίνει ότι δεν θα ξαναβάλεις αέριο και δεν θα οδηγήσεις ποτέ. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τα δάση για το γεγονός ότι υπάρχουν, όταν συμβαίνουν τέτοιες καταστροφές. Τα αστικά δάση μπορούν να απορροφήσουν από 20% έως 50% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ιδίως σε μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία. Όμως είναι βέβαιο ότι για να φυτέψεις ένα δάσος στην πόλη σου, θα πρέπει να φροντίσεις να έχεις πάρει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας. Υπάρχουν δέντρα τα οποία καίγονται πολύ δύσκολα, ενώ υπάρχει πληθώρα μεθόδων για να καταστήσεις ένα αστικό δάσος ασφαλές για τους πολίτες», είπε ο καθ. Salvitano.
Το Μπάουχαους πάντα επίκαιρο…
Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και η Κρατική Ακαδημία Καλών Τεχνών Στουτγάρδης οργανώνουν διεθνές συνέδριο με τίτλο Το Bauhaus και η Ελλάδα, με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Μπάουχαους στη Βαϊμάρη. Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 30-31 Μαΐου και 1η Ιουνίου 2019.
Η Σχολή του Μπάουχαους, το σημαντικότερο Σχολείο των Τεχνών και παραγωγός νεωτερικότητας στον 20ο αιώνα, είναι αποτέλεσμα μιας σειράς ιστορικών συνθηκών που συγκλίνουν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: της κρίσης των οικονομικών δομών των ευρωπαϊκών αστικών δημοκρατιών, της αναζήτησης μιας εναλλακτικής αντίληψης και ικανοποίησης των συλλογικών αναγκών, της αποδέσμευσης από την εμπειρία της ιστορίας υπό την ριζοσπαστική πίεση των καλλιτεχνικών ιστορικών πρωτοποριών. Επιπλέον, η ίδρυση του Μπάουχαους είναι στενά συνυφασμένη με τις μεταπολεμικές συνθήκες ειδικά στη Γερμανία: η πιεστική επίδραση της τραυματικής εμπειρίας του πολέμου και της φρίκης της βιομηχανοποιημένης μαζικής σφαγής εκατομμυρίων ανθρώπων, η αίσθηση εθνικής ταπείνωσης εξαιτίας της ήττας στον πόλεμο και η οικονομική, πολιτική και πολιτισμική κατάρρευση του Ράιχ.
Η φιλοσοφία του Μπάουχαους, που αντλεί από την κουλτούρα των Arts & Crafts και του Deutscher Werkbund, αποσκοπεί στη γεφύρωση του χάσματος αρχικά μεταξύ τέχνης και χειροτεχνίας και στη συνέχεια στη συμφιλίωση τέχνης και βιομηχανίας. Αποσκοπεί, επίσης, στην κατάκτηση μιας πολλαπλής ιδέας της σύνθεσης: σύνθεσης ως σχέδιο πολιτισμικό, σύνθεσης ως συνολικής κατάκτησης της Μορφής, σύνθεσης στο πεδίο της βιομηχανικής παραγωγής προϊόντων μαζικής κατανάλωσης που να εμπεριέχουν τις αξίες του μοναδικού καλλιτεχνικού αντικειμένου. Για τον σκοπό αυτό γίνεται για πρώτη φορά δυνατή η συνεργασία καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και χειροτεχνών, έτσι ώστε το Μπάουχαους να καταστεί αμέσως μετά το τέλος του πολέμου (1919) σημείο αναφοράς των καλλιτεχνικών πρωτοποριών και ιδιαιτέρως του ευρωπαϊκού Μοντέρνου Κινήματος.
Ελεύθερα ποτάμια
Μόνο το 37% των 242 μεγαλύτερων ποταμών της Γης συνεχίζει να κυλάει ελεύθερα και να χύνεται σε κάποια θάλασσα, χωρίς να εμποδίζεται η ροή του από κάποιο φράγμα ή άλλο τεχνητό εμπόδιο.
Αυτό προκύπτει από νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, την πιο ολοκληρωμένη του είδους της μέχρι σήμερα, σύμφωνα με την οποία από τα 91 ποτάμια του πλανήτη με μήκος άνω των 1.000 χιλιομέτρων μόνο τα 21 έχουν ελεύθερη ροή από την πηγή τους μέχρι τη θάλασσα.
Οι 34 ερευνητές από το Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Καναδά, το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF) και άλλους οργανισμούς, με επικεφαλής τον Γκίντερ Γκριλ του Τμήματος Γεωγραφίας του καναδικού πανεπιστημίου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, αξιολόγησαν, μέσω δορυφορικών εικόνων και άλλων δεδομένων, την κατάσταση άνω των 300.000 ποταμών συνολικού μήκους 12 εκατομμυρίων χιλιομέτρων σε όλη τη Γη.
Τα περισσότερα μεγάλα ποτάμια ελεύθερης ροής βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές της Αρκτικής, της λεκάνης του Αμαζονίου και της λεκάνης του Κονγκό. Περίπου το 50% των ποταμών εμφανίζει σοβαρές ενδείξεις υποβάθμισης λόγω των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και παρεμβάσεων. Η μελέτη εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 60.000 μεγάλα φράγματα σε όλον τον κόσμο (ύψους άνω των 15 μέτρων) και τουλάχιστον άλλα 3.700 βρίσκονται υπό κατασκευή ή σχεδιάζονται στο πλαίσιο της κατασκευής υδροηλεκτρικών μονάδων, αρκετές από αυτές στα Βαλκάνια. Τα κάθε είδους και ύψους φράγματα εκτιμώνται σε τουλάχιστον 2,8 εκατομμύρια παγκοσμίως.
Οι ερευνητές επεσήμαναν τη ζωτική σημασία της ανεμπόδιστης ροής των ποταμών, ώστε να μην εξαφανισθούν τα ψάρια του γλυκού νερού (απαραίτητα για τη διατροφική ασφάλεια περίπου 160 εκατομμυρίων ανθρώπων), να μειωθεί η πιθανότητα ακραίων πλημμυρών και φαινομένων ξηρασίας λόγω και της κλιματικής αλλαγής, να αποτραπεί η διάβρωση του εδάφους, να στηριχθεί η βιοποικιλότητα κ.ά.
Μια πρόσφατη έρευνα του WWF βρήκε ότι τα είδη του γλυκού νερού παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη συρρίκνωση του πληθυσμού μεταξύ όλων των σπονδυλωτών του πλανήτη κατά την τελευταία 50ετία, εμφανίζοντας μείωση 83% κατά μέσο όρο σε σχέση με το 1970.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
