Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Τα φράγματα δεν είναι αθώα
Ο βασικός μύθος της τεχνοκρατικής ιδεολογίας είναι ο αφορισμός ότι το νερό των ποταμών χύνεται «αναξιοποίητο» στη θάλασσα. Όμως η επιστήμη λέει ότι ένα ποτάμι δεν είναι μόνο το νερό, αλλά και η ζωή που κουβαλάει μαζί του, το απόθεμα της βιοποικιλότητας, οικοσυστήματα και οργανισμοί, χλωρίδα και πανίδα, τοπία και ανθρώπινες συνήθειες αιώνων. «Τα ποτάμια είναι οι ταχυδρόμοι των βουνών» –λέει κι ο ποιητής Γιάννης Δάλλας.
Στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα περίπου 170 φράγματα με ύψος μεγαλύτερο από 15 μέτρα, που αποτελεί το όριο μεταξύ μικρών και μεγάλων φραγμάτων, σύμφωνα με το οικολογικό κίνημα. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το κριτήριο αυτής της διάκρισης δεν είναι το ύψος του φράγματος, αλλά η ισχύς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, που στην Ελλάδα είναι 15 MW, αν και πριν από 20 χρόνια ήταν 5, ενώ στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. είναι 8 MW. Από αυτά τα 15 έχουν ύψος πάνω από 70 μέτρα και, αν εξαιρέσουμε τα φράγματα του Μόρνου και του Εύηνου, που έχουν θυσιαστεί για την υδροδότηση της Αθήνας, είναι υδροηλεκτρικά.
Οι αρνητικές συνέπειες των μεγάλων φραγμάτων έχουν τεκμηριωθεί από τη διεθνή επιστημονική έρευνα:
- Καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα.
- Κατακρατούν τη λάσπη με τα οργανικά συστατικά, υποβαθμίζουν την ποιότητα του νερού για τη γεωργία, χαμηλώνουν τους υδροφόρους ορίζοντες και αλατώνουν τα εδάφη στις εκβολές.
- Αλλάζουν το κλίμα, αυξάνουν την υγρασία και εκλύουν μεθάνιο από την παγιδευμένη βλάστηση, που συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
- Καταστρέφουν ποτάμια, τοπία, ανθρώπινους οικισμούς και μνήμες.
- Εγκυμονούν διαρκείς κινδύνους κατολισθήσεων και πλημμυρών.
- Απαιτούν ένα μεγάλο κόστος μετεγκατάστασης πληθυσμών και κυρίως διαχείρισης των κινδύνων, το οποίο βέβαια δεν πληρώνουν οι κατασκευαστές…
Ο Αώος, ο μοναδικός ποταμός που «εξάγει» η Ελλάδα, είναι ο τελευταίος μεγάλος ποταμός της Ευρώπης που ρέει ανεμπόδιστα προς τη θάλασσα (αν εξαιρέσουμε βεβαίως το φράγμα της ΔΕΗ στις πηγές του). Τα ελληνικά σχέδια προβλέπουν τη μερική εκτροπή του προς την Παμβώτιδα λίμνη των Ιωαννίνων, ενώ τα χειρότερα αλβανικά σχέδια προβλέπουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, οκτώ υδροηλεκτρικά φράγματα κατά μήκος του! Στην έκκληση εκατοντάδων επιστημόνων να αποτραπεί η καταστροφή, η κυβέρνηση Ράμα είχε απαντήσει ότι «μια αναπτυσσόμενη χώρα δεν μπορεί να μείνει μουσείο». Η αναπτυξιολαγνική χυδαιότητα είναι η ίδια παντού!
(από τον δικτυακό τόπο ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ)
Μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην εξερεύνηση του διαστήματος
Στις 28 Ιανουαρίου του 1986 έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές της διαστημικής ιστορίας –η καταστροφή του Τσάλεντζερ. Το 1986 ήταν ένα ιδιαιτέρως κρίσιμο έτος για τη NASA, που αντιμετώπιζε τον ισχυρό ανταγωνισμό των Σοβιετικών. Οι επανειλημμένες αναβολές της εκτόξευσης του προκαλούσαν υψηλά κόστη στην εταιρεία που ήταν επιφορτισμένη με το όλο εγχείρημα και που ήθελε να «ξεμπερδεύει» με αυτό… Παράλληλα, ο Ρόναλντ Ρίγκαν είχε θεσπίσει, μόλις λίγα χρόνια πριν, το περίφημο πρόγραμμα «Ο Πόλεμος των Άστρων» ή SDI (StrategicDefenseInitiative-«Στρατηγική Αμυντική Πρωτοβουλία»), όπως ήταν και η επίσημη ονομασία, με την υιοθέτηση ενός σχεδίου άμυνας για την προστασία των ΗΠΑ από εχθρικούς πυραύλους με αφετηρία εκτόξευσης την τότε ΕΣΣΔ. Η κόντρα των δύο χωρών ασφαλώς επεκτεινόταν περισσότερο από ποτέ και στο κομμάτι της εξερεύνησης του διαστήματος.
Το πρωινό της 28ης Ιανουαρίου του 1986 όλα κυλούσαν βάσει προγράμματος στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Η 25η αποστολή της NASA με ονομασία STS-51L ήταν έτοιμη να εκτοξευτεί, το πλήρωμα του διαστημικού λεωφορείου είχε πάρει τις θέσεις του, ενώ για πρώτη φορά ανάμεσα σε αυτό βρισκόταν και ένας πολίτης, η 38χρονη δασκάλα Κρίστα ΜακΌλιφ, που είχε επιλεγεί ανάμεσα σε 11.000 εθελοντές οι οποίοι είχαν εκφράσει την επιθυμία τους να βρεθούν στο διάστημα. Αξίζει, για την ιστορία, να αναφερθεί πως χρονολογικά ήταν η πρώτη πτήση με προορισμό το διάστημα που δεν έφτασε ποτέ εκεί, καθώς η καταστροφή έλαβε χώρα στα επίπεδα της στρατόσφαιρας. Η καταστροφή (μετά από 72 δευτερόλεπτα πτήσης…)μεταδόθηκε ζωντανά από το CNN. Ο Πρόεδρος Ρίγκαν, στο διάγγελμα που έβγαλε για την απώλεια, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον Σερ Φράνσις Ντρέικ, που 300 χρόνια πριν είχε πεθάνει στο πλοίο και είχε «θαφτεί» στη θάλασσα –όπως οι επτά του πληρώματος του Τσάλεντζερ.
Ελληνική τεχνητή νοημοσύνη
Επέκταση στις ευρωπαϊκές αγορές έχει προγραμματίσει η ελληνική εταιρεία τεχνολογίας MLS, όπως ανακοινώθηκε με αφορμή την επίσημη κυκλοφορία της νέας ευρωπαϊκής πλατφόρμας Τεχνητής Νοημοσύνης και αναγνώρισης φωνής.
Ειδικότερα, πρόκειται για την πρώτη ψηφιακή βοηθό ευρωπαϊκής κατασκευής, την στιγμή που σήμερα στην Αμερική 100 εκατομμύρια Αμερικανοί περίπου διαθέτουν στα σπίτια τους τέτοιες έξυπνες συσκευές.
Ο πρόεδρος της εταιρείας Ιωάννης Καματάκης, παρουσιάζοντας τη νέα πλατφόρμα-ψηφιακό βοηθό για καταναλωτές, που κυκλοφορεί πλέον και επίσημα στα ελληνικά και στην ελληνική αγορά, ανέφερε πως θα λανσαριστεί εντός του 2019 σε επτά ακόμη ευρωπαϊκές γλώσσες και αγορές και συγκεκριμένα στη Βουλγαρία, στη Σερβία, στην Κροατία, στη Ρουμανία, στην Πορτογαλία, στην Πολωνία και στην Ιταλία. Ακολουθούν οι αγορές της Τσεχίας, της Ουγγαρίας, της Τουρκίας και της Ισπανίας.
Σε κάθε αγορά που θα κυκλοφορήσει θα μιλάει την αντίστοιχη γλώσσα και θα είναι προσαρμοσμένη στις συνήθειες, την ομιλία και το κράτος στο οποίο παρέχεται, χρησιμοποιώντας φωνητικές τεχνολογίες με αναγνώριση υπαγόρευσης σε πραγματικό χρόνο (ASR), επεξεργασία φυσικής γλώσσας (NaturalLanguageProcessing), μηχανική μάθηση, υπολογιστική γλωσσολογία, αυτόματη μετατροπή φωνής σε κείμενο (TTS) και αρκετές ακόμη εξειδικευμένες τεχνολογίες.
Η συσκευή καταλαβαίνει και μιλάει ελληνικά, αλληλεπιδρώντας με τον χρήστη. Μεταξύ άλλων παίζει μουσική (ελληνική ή ξένη, όλων των ειδών, ανάλογα με τη διάθεση του χρήστη), βρίσκει ραδιοφωνικούς σταθμούς από όλο τον κόσμο, αναπαράγει μουσικά και άλλα βίντεο, κινούμενα σχέδια, ενημερώνει για τον καιρό σε όλο τον κόσμο, δείχνει τις ειδήσεις, κρατάει υπενθυμίσεις, αναζητά σημεία ενδιαφέροντος, βρίσκει ένα καλό εστιατόριο.
Παράλληλα, με τη λειτουργία Smarthome μπορεί να διαχειριστεί τις έξυπνες λάμπες σε οποιοδήποτε δωμάτιο του σπιτιού, να τις ανάψει και να τις σβήσει, να ρυθμίσει τη φωτεινότητα και το χρώμα τους, να διαχειριστεί τις έξυπνες πρίζες του σπιτιού και κατ’ επέκταση τις οικιακές συσκευές που είναι συνδεμένες σε έξυπνη πρίζα, όπως για παράδειγμα, να ανάψει την καφετιέρα, να κλείσει τα παντζούρια, να διαχειριστεί μια έξυπνη τηλεόραση, να κάνει ρυθμίσεις και να πάρει πληροφορίες από έξυπνους θερμοστάτες, ενώ μέσω αυτόματων αναβαθμίσεων εμπλουτίζεται με νέες δεξιότητες και ευφυΐα.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…
Σιγά-σιγά εξανεμίζονται οι πιθανότητες ότι είναι ακόμη «ζωντανό» το ρόβερ Opportunity, το οποίο έχει να δώσει σημεία ζωής στον Άρη από τις 10 Ιουνίου του 2018. Η NASA ανακοίνωσε ότι οι μηχανικοί του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια ξεκίνησαν να μεταδίδουν μια τελείως νέα σειρά εντολών στο ρόβερ, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα καταφέρουν να το «ξυπνήσουν». Οι εντολές θα επιχειρήσουν να ενεργοποιήσουν το εφεδρικό σύστημα ραδιοεπικοινωνίας και να διορθώσουν το πρόβλημα του ρολογιού. «Κατά τους προηγούμενους επτά μήνες έχουμε προσπαθήσει να έλθουμε σε επαφή με το Opportunity πάνω από 600 φορές. Μολονότι δεν έχουμε νέα του και η πιθανότητα επικοινωνίας μειώνεται μέρα με τη μέρα, θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε κάθε λογική λύση που θα μπορούσε να μας ξαναφέρει σε επαφή μαζί του», δήλωσε ο Τζον Κάλας, επικεφαλής της αποστολής του ρόβερ στο JPL. Η NASA κάνει αγώνα δρόμου, καθώς πλησιάζει το τέλος της περιόδου των ανέμων στον Άρη, μια εποχή που βοηθά να καθαρίσει η ατμόσφαιρα και η όποια σκόνη έχει καθίσει πάνω από το ρόβερ, η οποία μπορεί να το εμποδίζει να φορτίσει τις μπαταρίες του. Ο πλανήτης ετοιμάζεται να ξαναμπεί στον χειμώνα του με τις ακραία χαμηλές θερμοκρασίες, οι οποίες πιθανώς θα προκαλέσουν μη αναστρέψιμη ζημιά στις αφόρτιστες μπαταρίες ή στα υπολογιστικά συστήματα του ρόβερ. Αν ούτε αυτή τη φορά το Opportunity ανταποκριθεί, τότε οι μηχανικοί της NASA θα βρεθούν πλέον πιο κοντά στο να κηρύξουν νεκρό το ρόβερ, το οποίο είχε προσεδαφιστεί στον Άρη στις 24 Ιανουαρίου του 2004. Σε κάθε περίπτωση, το Opportunity προοριζόταν αρχικά για μια αποστολή διάρκειας μόνο 90 ημερών και κατέληξε να αντέξει τουλάχιστον 5.000 μέρες, οπότε κάθε άλλο παρά αποτυχημένο μπορεί να θεωρηθεί.
