Τώρα πλέον, που είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μας φύγει ο πρωθυπουργός σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη, μπορούμε να κοιτάξουμε γύρω μας, όπου γίνεται ο κακός χαμός. Κορυφαίο παράδειγμα ο Ζ. Μπορέλ (ο υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε.), που δήλωσε πρόσφατα σε ισπανικό πανεπιστήμιο ότι το Ισραήλ χρηματοδοτούσε τη Χαμάς, μέσω παρένθετου χορηγού, του Κατάρ, με 30 εκατομμύρια δολάρια τον μήνα.
Δεν είναι έκπληξη. Το είχαν δημοσιεύσει ΜΜΕ των ΗΠΑ, πιέζοντας την κυβέρνηση Μπάιντεν και βγάζοντας στη φόρα τον βαθύτατο διχασμό των κυρίαρχων δυνάμεων. Με την Ε.Ε. (δηλώσεις Μπορέλ) να αποκαλύπτει ότι οι Ευρωπαίοι έχουν φτάσει «στο αμήν» από τις πιέσεις των Αμερικανών.
Δεν είναι ούτε αφύσικο. Οι δύο πλευρές, Ισραήλ και Χαμάς, συμπίπτουν στο ότι δεν θέλουν να ιδρυθεί παλαιστινιακό κράτος. Κανείς δεν θέλει να πέφτει για ύπνο έχοντας δίπλα του τον εχθρό του. Στο ερώτημα γιατί τόσο αίμα, η απάντηση δεν είναι πολύ δύσκολη: Η βίαιη, αιματηρή επίθεση της Χαμάς και η συνεχιζόμενη βιαιότερη αντίδραση του Ισραήλ χτίζουν τείχος αίματος και μίσους, ώστε η συνύπαρξη παλαιστινιακού και ισραηλινού κράτους να είναι αδύνατη. Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι παριστάνουν ότι δεν τα ξέρουν επειδή έχουν ισχυρό συμφέρον, όπως θα δούμε παρακάτω.
Από την ανεξαρτησία στην εξάρτηση
Με δεδομένη την αμοιβαία τους εχθρότητα, τα δύο κράτη θα καταλήξουν εξαρτήματα της Δύσης. ΗΠΑ και Ε.Ε. θα κληθούν αναπόφευκτα ως σωτήρες, μεσολαβητές Ειρήνης. Οι αραβικές χώρες, που κυριαρχούν πληθυσμιακά και η οικονομική ισχύς τους μεγαλώνει στην περιοχή και ευρύτερα στον κόσμο, θα επανέλθουν σταδιακά στην κατάσταση εξάρτησης/υποτέλειας που είχαν στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Η σύρραξη είναι τοπική, αλλά η σύγκρουση είναι διεθνής και οξύνει τις διαμάχες στη Δύση.
Νίκη τώρα της Χαμάς πλήττει άμεσα το Ισραήλ και ενδυναμώνει τις απόψεις για «δυναμικές» πολιτικές. Αποδυναμώνονται τα μετριοπαθή, συμβιβαστικά και φιλοδυτικά καθεστώτα στην περιοχή. Προοπτικά μείωση της επιρροής της Δύσης στη Μ. Ανατολή. Κερδίζουν Ρωσία-Κίνα, οι BRICS.
Ταχεία νίκη του Ισραήλ ευνοεί ΗΠΑ-Ε.Ε. για κυριαρχία στις πλουτοπαραγωγικές πηγές και κρίσιμη περιφερειακή επικράτηση έναντι Κίνας-Ρωσίας. Κάθε καθυστέρηση δίνει περιθώρια ώστε οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης ίσως βάλουν προσκόμματα στην εκτέλεση του σχεδιασμού. Όλα αυτά εν ονόματι της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας.
Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες θέλουν τη σφήνα του παλαιστινιακού κράτους για να είναι με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας και να αποκομίσουν σχετικά κέρδη. Πρώτος στόχος η ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης περιοχής και η συνεπαγόμενη επιρροή των «σωτήρων». Οι Κινέζοι παρακολουθούν. Η Ρωσία, με ένα πόδι στη Συρία, θα είναι κουτσή. Το διεθνές παιχνίδι ισορροπιών έχει ακόμα μέλλον.
Η Τουρκία, προβλέπω, θα μείνει έξω από τα λάφυρα – ίσως διεκδικήσει κάποιο μερίδιο στην ανοικοδόμηση. Τα πολλά θα τα πάρουν άλλοι, πιο γεροδεμένοι. Η Τουρκία, το λέω και το ξαναλέω, είναι κωπηλάτης, που ως γνωστόν τους έβαζαν κρίκο στο πόδι για να μην πηδήξουν από το καράβι και το σκάσουν την ώρα της μάχης. Η Ελλάδα είναι ανύπαρκτη. Στην κουζίνα, ετοιμάζει το φαγητό στους νικητές. Ο Ερντογάν σου λέει, εκεί δεν μπορώ να παίξω, όμως με την Ελλάδα στην κουζίνα να φτιάχνει σάλτσα αλλά να μην τρώει, θα τη βρω να μην μπορεί να κουνηθεί από την πείνα, ώρα είναι να δω τι μπορεί να της αρπάξω, ή να φάω την ίδια. Εδώ είμαστε.
