του Πέτρου Πιζάνια*
Ανάρτησα στον τοίχο, όπως οι ντετέκτιβ, τις φωτογραφίες των νέων υπουργών, αναπληρωτών, υφυπουργών κ.τ.λ. και προσπάθησα να αντιληφθώ τη λογική του ανασχηματισμού. Διεύρυνση προς τα δεξιά εκτός από την ήδη υφιστάμενη, διεύρυνση και προς την πάλαι ποτέ κεντροαριστερά. Άρα, σκέφτηκα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο κέντρο. Αλλά πάλι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει τόσο μπουφόνικες κινήσεις και φυσικά ούτε το εκπληκτικό επιτελείο του εκεί στο Μαξίμου.
Έχουν κατ’ επανάληψη αποδείξει την πολιτική σοφία και την υψηλή ικανότητα τους στο κυβερνάν. Από την διαχείριση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος το 2015 έως τις φωτιές και τους νεκρούς στο Μάτι Αττικής φέτος, περνώντας από το τρίτο κόκκινο μνημόνιο και φτάνοντας με επιτυχία στην προγραμματισμένη έξοδο από την φυλακή του τρίτου έως την είσοδο στο ακατανόμαστο τέταρτο (μνημόνιο) όπως στο μεταγωγών, έχουν επιτύχει έργα (και ημέρες, ασφαλώς) που καμία αριστερά στον κόσμο σήμερα, αλλά μάλλον και στην ιστορία, δεν έχει κατορθώσει, μάλιστα με τόση εντέλεια. Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλα.
Όπως η εντελής οργάνωση της κοινοβουλευτικής ομάδας ώστε να ψηφίζει ομόφωνα έως και την κατάργηση του νόμου της βαρύτητας, η αποσάθρωση του κόμματος (τι το θέλεις το ρημάδι, όλο μπελάδες είναι, αν χρειαστεί θα βάλουμε τον Σκουρλέτη), η αναδιάταξη ορισμένων ΜΜΕ από όπου έδιωξαν (εν πολλοίς, αλλά μην τα θέλουμε όλα) τους τραμπούκους και έφεραν απευθείας τους γκάγκστερ, την αύξηση των απόλυτα και σχετικά φτωχών στην χώρα με βαθύτερη επιδίωξη την σφυρηλάτηση της ταξικής συνείδησης, την ευσυνείδητη διανομή κρατικής διαφήμισης, προγραμμάτων και άλλων κρατικών ωφελημάτων στα καλά και υπάκουα τέκνα αυτής της χώρας, όπως απαιτούν τα αξιοκρατικά κριτήρια.
Τι να προσθέσω; Την αναστολή της οικονομικής ανάπτυξης ώστε κτυπηθεί το κεφάλαιο; Tην αναδιάρθρωση του κράτους έτσι ώστε να ψιλοδιαλυθεί περαιτέρω προκειμένου στην επικείμενη επανάσταση να το καταλάβουμε ευκολότερα; Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε Ευρωπαίους και άλλους με σκοπό να τους παγιδεύσουμε στην κόλαση του ελληνικού καπιταλισμού και της γραφειοκρατίας και να τους συντρίψουμε; Την υποχωρητικότητα απέναντι στην Τουρκία προκειμένου να ανοιχτεί ο στόλος της στο Αιγαίο και έτσι να βουλιάξει και να πνιγεί; Την καταβαράθρωση της αριστεράς προκειμένου με τον αδήριτο νόμο του συμπιεσμένου ελατηρίου να εκτιναχθεί και να κυριαρχήσει; Δεν έχουν τέλος τα επιτεύγματα τόσο του πρωθυπουργού, του επιτελείου του και βεβαίως της κυβέρνησης.
Έτσι, λοιπόν, πιστεύω πως και ο εν λόγω ανασχηματισμός προσθέτει ένα ακόμη πετράδι στην συλλογή επιτευγμάτων των κυβερνώντων. Όχι το σημαντικότερο, δεδομένου ότι έχει κάτι από περιτρίμματα του παρελθόντος άλλων κομμάτων. Αλλά για αυτό φταίνε τα κόμματα της αντιπολίτευσης που χρόνι τώρα δεν παράγουν παρά περιτρίμματα.
* Ο Πέτρος Θ. Πιζάνιας είναι Έλληνας ιστορικός, σήμερα ομότιμος καθηγητής του Τμήματος ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα slpress.gr.
