…Ότι είναι μια πλούσια χώρα, το θησαυροφυλάκιο του κόσμου, όπου υπάρχουν οι παχυλοί λογαριασμοί των απανταχού μιζαδόρων, δικτατόρων, διεφθαρμένων, όλων αυτών που οι λαοί τους τούς φτύνουν, αλλά οι τραπεζίτες τους γλείφουν.
Ξέρουμε, επίσης, ότι εκεί είναι οι μαγευτικές Άλπεις με τις εκπληκτικές σήραγγες, οι ωραίες λίμνες. Α, ξέρουμε ότι εκεί είναι και το Νταβός, όπου γίνεται το διαβόητο ετήσιο συνέδριο των αρπακτικών, εκεί που πάει και απολογείται ο Γ. Παπανδρέου. Ξέρουμε, επίσης, ότι στην Ελβετία πάνε και οι Έλληνες νεόπλουτοι για σκι. Γενικώς, η εικόνα που έχουμε είναι μιας πολιτισμένης χώρας.
Σ’ αυτή την πολιτισμένη χώρα των 8, περίπου, εκατομμυρίων κατοίκων, υπάρχουν 2-3 εκατομμύρια όπλα στα σπίτια, μια και παραδοσιακά, καθώς λένε, οι φαντάροι όταν τελειώνουν τη θητεία τους κρατούν τα όπλα τους. Σ’ αυτήν, επίσης, την πολιτισμένη χώρα κάθε χρόνο σημειώνονται 1.300 αυτοκτονίες ένα τέταρτο των οποίων πραγματοποιείται με πυροβόλα όπλα, ενώ περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αποδίδονται στην οπλοκατοχή.
Έτσι, εδώ και τέσσερα χρόνια, γιατροί, εκκλησίες και ομάδες γυναικών ξεκίνησαν μια καμπάνια για τον περιορισμό της οπλοκατοχής, για να πείσουν τους πρώην στρατιώτες να αφήνουν τα όπλα τους σε ασφαλείς στρατιωτικές αποθήκες, για να καταρτίσει η κυβέρνηση μητρώο όπλων και να απαγορευτούν τα αυτόματα όπλα. Και η καμπάνια κατέληξε σε ένα δημοψήφισμα, προ ημερών, στο οποίο τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση να γίνουν πιο αυστηροί οι νόμοι περί οπλοκατοχής. Οι πολιτισμένοι Ελβετοί το απέρριψαν στα 18 από τα 26 καντόνια. Κατά της πρότασης ψήφισαν οι αγροτικές περιοχές και τα γερμανόφωνα τμήματα της χώρας. Υπέρ οι γαλλόφωνες περιοχές της δυτικής Ελβετίας, οι γυναίκες και οι νέοι. Όμως, οι δύο τελευταίες κατηγορίες του πληθυσμού δεν προσήλθαν στις κάλπες σε επαρκείς αριθμούς, ώστε να βαρύνει η ψήφος τους υπέρ ενός θετικού αποτελέσματος.
Οι υπέρμαχοι της πρότασης περιορισμού της οπλοκατοχής υποστήριζαν ότι με αυτό τον τρόπο θα μειωθούν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και αυτοκτονιών. Οι αντιτιθέμενοι επέμεναν ότι αυτό θα υπονόμευε την ετοιμότητα να αντιμετωπιστεί εισβολή από εχθρικούς γείτονες.
Η Ελβετία συνορεύει με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία και το Λίχνενσταϊν, άλλο τραπεζικό παράδεισο -λέτε γι’ αυτό να φοβούνται οι Ελβετοί;- και έχει να δει πόλεμο από το 1815, όταν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης επέλεξαν να την κάνουν το θησαυροφυλάκιό τους και να εξασφαλίσουν την ουδετερότητά της.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι υφιστάμενοι νόμοι είναι επαρκείς, ώστε να μη γίνεται κακή χρήση των όπλων. Κομμάτι δύσκολο, όταν υπάρχει όπλο σχεδόν σε κάθε σπίτι. Και η πρόεδρος της Ένωσης Αθλητικών Λεσχών Σκοποβολής δήλωσε, μετ’ εμφάσεως, ότι αν γίνονταν πιο αυστηροί οι νόμοι περί οπλοκατοχής θα έκλειναν τρεις χιλιάδες λέσχες που αποτελούν τον «πυλώνα της κοινωνικής ζωής στα ελβετικά χωριά» (Ασοσιέτεντ Πρες, 13/2).
Στην Ελβετία, λοιπόν, οι άντρες είναι ένοπλοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς. Εν τω μεταξύ, για να μη σκουριάζουν τα όπλα, κάποιοι αλληλοτραυματίζονται ή αυτοπυροβολούνται.
Τελικά, δεν ξέρουμε και πολλά για την Ελβετία…
Σ’ αυτή την πολιτισμένη χώρα των 8, περίπου, εκατομμυρίων κατοίκων, υπάρχουν 2-3 εκατομμύρια όπλα στα σπίτια, μια και παραδοσιακά, καθώς λένε, οι φαντάροι όταν τελειώνουν τη θητεία τους κρατούν τα όπλα τους. Σ’ αυτήν, επίσης, την πολιτισμένη χώρα κάθε χρόνο σημειώνονται 1.300 αυτοκτονίες ένα τέταρτο των οποίων πραγματοποιείται με πυροβόλα όπλα, ενώ περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αποδίδονται στην οπλοκατοχή.
Έτσι, εδώ και τέσσερα χρόνια, γιατροί, εκκλησίες και ομάδες γυναικών ξεκίνησαν μια καμπάνια για τον περιορισμό της οπλοκατοχής, για να πείσουν τους πρώην στρατιώτες να αφήνουν τα όπλα τους σε ασφαλείς στρατιωτικές αποθήκες, για να καταρτίσει η κυβέρνηση μητρώο όπλων και να απαγορευτούν τα αυτόματα όπλα. Και η καμπάνια κατέληξε σε ένα δημοψήφισμα, προ ημερών, στο οποίο τέθηκε σε ψηφοφορία η πρόταση να γίνουν πιο αυστηροί οι νόμοι περί οπλοκατοχής. Οι πολιτισμένοι Ελβετοί το απέρριψαν στα 18 από τα 26 καντόνια. Κατά της πρότασης ψήφισαν οι αγροτικές περιοχές και τα γερμανόφωνα τμήματα της χώρας. Υπέρ οι γαλλόφωνες περιοχές της δυτικής Ελβετίας, οι γυναίκες και οι νέοι. Όμως, οι δύο τελευταίες κατηγορίες του πληθυσμού δεν προσήλθαν στις κάλπες σε επαρκείς αριθμούς, ώστε να βαρύνει η ψήφος τους υπέρ ενός θετικού αποτελέσματος.
Οι υπέρμαχοι της πρότασης περιορισμού της οπλοκατοχής υποστήριζαν ότι με αυτό τον τρόπο θα μειωθούν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και αυτοκτονιών. Οι αντιτιθέμενοι επέμεναν ότι αυτό θα υπονόμευε την ετοιμότητα να αντιμετωπιστεί εισβολή από εχθρικούς γείτονες.
Η Ελβετία συνορεύει με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία και το Λίχνενσταϊν, άλλο τραπεζικό παράδεισο -λέτε γι’ αυτό να φοβούνται οι Ελβετοί;- και έχει να δει πόλεμο από το 1815, όταν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης επέλεξαν να την κάνουν το θησαυροφυλάκιό τους και να εξασφαλίσουν την ουδετερότητά της.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι υφιστάμενοι νόμοι είναι επαρκείς, ώστε να μη γίνεται κακή χρήση των όπλων. Κομμάτι δύσκολο, όταν υπάρχει όπλο σχεδόν σε κάθε σπίτι. Και η πρόεδρος της Ένωσης Αθλητικών Λεσχών Σκοποβολής δήλωσε, μετ’ εμφάσεως, ότι αν γίνονταν πιο αυστηροί οι νόμοι περί οπλοκατοχής θα έκλειναν τρεις χιλιάδες λέσχες που αποτελούν τον «πυλώνα της κοινωνικής ζωής στα ελβετικά χωριά» (Ασοσιέτεντ Πρες, 13/2).
Στην Ελβετία, λοιπόν, οι άντρες είναι ένοπλοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς. Εν τω μεταξύ, για να μη σκουριάζουν τα όπλα, κάποιοι αλληλοτραυματίζονται ή αυτοπυροβολούνται.
Τελικά, δεν ξέρουμε και πολλά για την Ελβετία…
Αρ Α.
Σχόλια
