Οι δυναμικές κινητοποιήσεις άνοιξαν το νέο γύρο αγώνων και όρισαν ουσιαστικά καθήκοντα
Ο επικεφαλής της ντόπιας τρόικας, πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, ήρθε φέτος σαν κλέφτης στη Θεσσαλονίκη, για να κάνει τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Είναι η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια που συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί πλέον έχουν τελειώσει ακόμη και τα ψέματα που θα μπορούσε να εξαγγείλει και οι αλήθειες είναι τόσο θλιβερές για το λαό και την χώρα, που δεν εξαγγέλλονται!
Ο φετινός πρωθυπουργός δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό «αντιμνημονιακό» αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι ολοφάνερο πλέον ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει τη δυνατότητα να πείθει με ψέματα και η μόνη ενδεδειγμένη μέθοδος είναι ο φόβος και η τρομοκρατία.
Ίσως η μεσολάβηση του καλοκαιριού να ξεγέλασε τις δύο τρόικες και πίστεψαν πως ο ελληνικός λαός το πήρε πια απόφαση ότι η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, θα σκύψει το κεφάλι και θα αφεθεί στα χέρια τους.
Χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, πολίτες όλων των ηλικιών, διαψεύδοντας όλα όσα ακούγονταν το προηγούμενο διάστημα για παραίτηση και αμηχανία του λαού μετά τις εκλογές, έστειλαν από τη φετινή ΔΕΘ ένα βροντερό μήνυμα πως και ο φετινός χειμώνας δεν θα είναι εύκολος για τις δύο τρόικες. Θα είναι ένας χειμώνας δύσκολος αλλά και ένας χειμώνας με μεγάλους, αγώνες, ξεσπάσματα και αντιστάσεις.
Η φετινή συγκέντρωση-διαδήλωση θύμιζε περισσότερο τις πρώτες πορείες των αγανακτισμένων, παρά μια εθιμοτυπική αντικυβερνητική διαδήλωση στην ΔΕΘ με συντεχνιακά-συνδικαλιστικά αιτήματα. Είχε έντονο το στοιχείο της οργής, του πολιτικού αγώνα, της αλλαγής, της ανατροπής του σάπιου πολιτικού συστήματος και της αναζήτησης πολιτικής διεξόδου. Το λαϊκό, δημοκρατικό, ριζοσπαστικό, αντιμνημονιακό, πατριωτικό ρεύμα που δείχνει την παρουσία του με πολύ έντονο τρόπο τα τελευταία χρόνια στη χώρα, έδειξε για ακόμα μια φορά ότι το φρόνημα του λαού, παρά τους μεγάλους εκβιασμούς δεν κάμπτεται και βρισκόμαστε, βαδίζουμε, είμαστε μπροστά σε μια πολύ μεγάλη πολιτική-κοινωνική σύγκρουση το επόμενο διάστημα, που είναι αναπόφευκτη.
Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν μαζικά χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που είδαν το επίπεδο διαβίωσης τους να εξαφανίζεται. Συνταξιούχοι, που πλέον η σύνταξη δεν τους φθάνει ούτε για τα απαραίτητα και καλούνται τώρα να πληρώνουν φάρμακα και γιατρούς για να επιβιώσουν. Άνεργοι που καθημερινά ψάχνουν μια οποιαδήποτε εργασία και δεν βρίσκουν ούτε μεροκάματο για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Φοιτητές και νέοι που βλέπουν τα όνειρα και τις ελπίδες τους να εκμηδενίζονται.
Η φετινή πορεία της ΔΕΘ είχε όμως ένα νέο χαρακτηριστικό: Όσοι συμμετείχαν δεν διαμαρτύρονταν διεκδικώντας τα επιμέρους συντεχνιακά αιτήματα. Ήταν μια πορεία με πολιτικά αιτήματα. Όλοι συνενώνονταν στην ανάγκη για αναζήτηση πολιτικής διεξόδου και του πολιτικού υποκειμένου που θα οδηγήσει σ’ αυτήν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 27% και την τεράστια πολιτική δύναμη που του έδωσε ο ελληνικός λαός, βάζοντάς τον στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεωρώντας τον ως τον πολιτικό φορέα στον οποίο έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για τις ριζικές αλλαγές και ανατροπές που έχει ανάγκη ο τόπος, είχε το μεγαλύτερο μπλοκ από κάθε προηγούμενη κινητοποίηση στη ΔΕΘ.
Τα μηνύματα και οι απαιτήσεις του λαού ακουμπούν, όμως, και από μια άλλη –ίσως σημαντικότερη- πλευρά τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ο λαός ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να ξεπεράσει τις αδυναμίες του, να ανταποκριθεί στις αγωνίες, στις προσδοκίες και τους προβληματισμούς του. Να συνειδητοποιήσει ότι έχει μεγάλες ευθύνες για το μέλλον του λαού και της χώρας. Να πάρει μεγάλες, πλατιές πολιτικές πρωτοβουλίες που να ενώνουν τον λαό και να χαράζουν έναν άλλο δρόμο. Να σταματήσει ο πόλεμος δηλώσεων και αντιδηλώσεων και η πολυφωνία σε σημαντικά ζητήματα που το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν ζημιά και να απογοητεύουν τον κόσμο που τον στηρίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο φετινός πρωθυπουργός δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό «αντιμνημονιακό» αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι ολοφάνερο πλέον ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει τη δυνατότητα να πείθει με ψέματα και η μόνη ενδεδειγμένη μέθοδος είναι ο φόβος και η τρομοκρατία.
Ίσως η μεσολάβηση του καλοκαιριού να ξεγέλασε τις δύο τρόικες και πίστεψαν πως ο ελληνικός λαός το πήρε πια απόφαση ότι η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη, θα σκύψει το κεφάλι και θα αφεθεί στα χέρια τους.
Χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, πολίτες όλων των ηλικιών, διαψεύδοντας όλα όσα ακούγονταν το προηγούμενο διάστημα για παραίτηση και αμηχανία του λαού μετά τις εκλογές, έστειλαν από τη φετινή ΔΕΘ ένα βροντερό μήνυμα πως και ο φετινός χειμώνας δεν θα είναι εύκολος για τις δύο τρόικες. Θα είναι ένας χειμώνας δύσκολος αλλά και ένας χειμώνας με μεγάλους, αγώνες, ξεσπάσματα και αντιστάσεις.
Η φετινή συγκέντρωση-διαδήλωση θύμιζε περισσότερο τις πρώτες πορείες των αγανακτισμένων, παρά μια εθιμοτυπική αντικυβερνητική διαδήλωση στην ΔΕΘ με συντεχνιακά-συνδικαλιστικά αιτήματα. Είχε έντονο το στοιχείο της οργής, του πολιτικού αγώνα, της αλλαγής, της ανατροπής του σάπιου πολιτικού συστήματος και της αναζήτησης πολιτικής διεξόδου. Το λαϊκό, δημοκρατικό, ριζοσπαστικό, αντιμνημονιακό, πατριωτικό ρεύμα που δείχνει την παρουσία του με πολύ έντονο τρόπο τα τελευταία χρόνια στη χώρα, έδειξε για ακόμα μια φορά ότι το φρόνημα του λαού, παρά τους μεγάλους εκβιασμούς δεν κάμπτεται και βρισκόμαστε, βαδίζουμε, είμαστε μπροστά σε μια πολύ μεγάλη πολιτική-κοινωνική σύγκρουση το επόμενο διάστημα, που είναι αναπόφευκτη.
Στις διαδηλώσεις συμμετείχαν μαζικά χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που είδαν το επίπεδο διαβίωσης τους να εξαφανίζεται. Συνταξιούχοι, που πλέον η σύνταξη δεν τους φθάνει ούτε για τα απαραίτητα και καλούνται τώρα να πληρώνουν φάρμακα και γιατρούς για να επιβιώσουν. Άνεργοι που καθημερινά ψάχνουν μια οποιαδήποτε εργασία και δεν βρίσκουν ούτε μεροκάματο για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Φοιτητές και νέοι που βλέπουν τα όνειρα και τις ελπίδες τους να εκμηδενίζονται.
Η φετινή πορεία της ΔΕΘ είχε όμως ένα νέο χαρακτηριστικό: Όσοι συμμετείχαν δεν διαμαρτύρονταν διεκδικώντας τα επιμέρους συντεχνιακά αιτήματα. Ήταν μια πορεία με πολιτικά αιτήματα. Όλοι συνενώνονταν στην ανάγκη για αναζήτηση πολιτικής διεξόδου και του πολιτικού υποκειμένου που θα οδηγήσει σ’ αυτήν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 27% και την τεράστια πολιτική δύναμη που του έδωσε ο ελληνικός λαός, βάζοντάς τον στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεωρώντας τον ως τον πολιτικό φορέα στον οποίο έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για τις ριζικές αλλαγές και ανατροπές που έχει ανάγκη ο τόπος, είχε το μεγαλύτερο μπλοκ από κάθε προηγούμενη κινητοποίηση στη ΔΕΘ.
Τα μηνύματα και οι απαιτήσεις του λαού ακουμπούν, όμως, και από μια άλλη –ίσως σημαντικότερη- πλευρά τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ο λαός ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να ξεπεράσει τις αδυναμίες του, να ανταποκριθεί στις αγωνίες, στις προσδοκίες και τους προβληματισμούς του. Να συνειδητοποιήσει ότι έχει μεγάλες ευθύνες για το μέλλον του λαού και της χώρας. Να πάρει μεγάλες, πλατιές πολιτικές πρωτοβουλίες που να ενώνουν τον λαό και να χαράζουν έναν άλλο δρόμο. Να σταματήσει ο πόλεμος δηλώσεων και αντιδηλώσεων και η πολυφωνία σε σημαντικά ζητήματα που το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν ζημιά και να απογοητεύουν τον κόσμο που τον στηρίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Γρηγόρης Σπαθάς
Σχόλια
