Του Κώστα Γκιώνη
Όλο και περισσότερο σφίγγει ο κλοιός γύρω από την κυβέρνηση και τον επιχειρηματία που αυτή καλύπτει στο θέμα της μαζικής δολοφονίας των Τεμπών. Οι συνήθεις υποστηρικτές-αναχώματα σκίζουν τα ιμάτιά τους, αλλά η υπόθεση φαίνεται να τους έχει ξεφύγει – παρόλο που ο συρφετός των εξώγαμων του Γκαίμπελς με άγριο και φασιστικό τρόπο πέφτει να ξεσκίσει και να κατασπαράξει χαροκαμένους γονείς, που το μόνο που προσπαθούν είναι να δικαιώσουν τη μνήμη των νεκρών παιδιών τους.
Αρχίζει να γίνεται αντιληπτό και στον πιο αδαή ότι αυτόν-αυτούς που θέλουν να καλύψουν είναι πάρα πολύ ψηλά, διαφορετικά θα είχαν βγάλει το σκασμό, τουλάχιστον. Στην υπηρεσία ανώνυμα κακοπληρωμένα τρολάκια της κακιάς και της ολέθριας συμφοράς, επιπέδου τρας-τιβι. Ένα από αυτά, που έχει επωνυμία γνωστού αγχολυτικού-ηρεμιστικού χαπιού (που μάλλον όσα και να πίνει δεν του κάνουν τίποτα, απ’ ό,τι φαίνεται) γράφει:
«Μέσα στα γέλια το Μαράκι σήμερα.
Αλήθεια, ο γιος της και αδελφός της Μάρθης, πού ήταν;
Α, δεν ήταν…»
Σε άλλη ανάρτηση ανεβάζει τη μητέρα να γελά (από μια κομμένη φωτογραφία με την κόρη της όσο ζούσε…) και γράφει:
«Το κτύπησε το μποτοξάκι και το filler στα χείλη πριν πάρει σβάρνα τα κανάλια και τις ευρώπες. Καλά έκανε φυσικά, τη χρειαζόταν μια ανανέωση».
Τον σιγοντάρει ο γνωστός γυρολόγος ραδιοφωνατζής, ο όπου βρίσκω τρουπώνω, εμετικός όπως πάντα, που μίλησε για την «Χαροκαμένη Ξανθή Αγαπημένη Μοντέλα»…
Ο υπουργός με τη φωνή-κατσαριδοκτόνο, με τη γνωστή αλαζονεία που τον διακατέχει γνωρίζοντας ότι απέναντί του έχει τους γνωστούς αργυρώνητους τσανακογλείφτες δημοσιοκάφρους, επιδίδεται σε ρεσιτάλ χυδαιότητας εναντίον της «συμμορίας της μιζέριας», όπως αποκαλεί όλους εμάς που αντιδρούμε στις θανατοπολιτικές της κυβέρνησής του. Είναι ο ίδιος που είπε ότι «αν λέγαμε ότι υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας στα τρένα, δεν θα ανέβαινε κανένας» – κακούργημα από μόνο του…
Ο «Δικαιοσύνης» είπε ότι στη συγκέντρωση ο πολύς κόσμος πήγε με το ερώτημα «τι γίνεται ρε παιδιά;». Είναι ο ίδιος που έλεγε «πήραμε τα χώματα και τα πήγαμε λίγο πάρα πέρα». Το πάρα ή το πέρα είναι 8-9 χιλιόμετρα…
Όλη αυτή η πρεμούρα των εκδοροσφαγέων προσωπικοτήτων δεν θα είχε συμβεί αν ο ειδικός πραγματογνώμονας των συγγενών Βασίλης Κοκοτσάκης δεν τους είχε ξεβρακώσει πλήρως με τα επιστημονικά του αποτελέσματα, αποδεικνύοντας αυτό που βλέπαμε όλοι από την αρχή: ένα τεράστιο έγκλημα και μια άνευ προηγουμένων βιομηχανία συγκάλυψης των εγκληματιών.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά αναγκάστηκε ο πρωθυπουργός να βγει σε συνέντευξη, σ’ ένα σόου κακοπαιγμένο, υποκρινόμενος έναν άνθρωπο που δεν φταίει σε τίποτα – ό,τι κι αν είπε του τα είχαν πει άλλοι, κι ο εφέτης ανακριτής θα κάνει τη δουλειά του. Οι επικοινωνιολόγοι κατάφεραν να του κατεβάσουν λιγάκι το αλαζονικό φρύδι και την έπαρση – αλλά λιγάκι. Τι να σου κάνουν κι αυτοί; Θαύματα δεν γίνονται στις μέρες μας.
