Τελευταίο κρούσμα η επίθεση στο νέο Εβραϊκό Νεκροταφείο Θεσσαλονίκης
Ανησυχία προκαλούν τα χτυπήματα νεοφασιστικών ομάδων στα Δυτικά κυρίως προάστια της Θεσσαλονίκης και σε γειτονιές που κατοικούν πολλοί μετανάστες.
Μετά την επίθεση στο πολιτικό στέκι των Αμπελοκήπων και τον τραυματισμό τριών ανθρώπων και τις επιθέσεις την προηγούμενη εβδομάδα σε παρέες νεαρών μεταναστών, τα ξημερώματα της Παρασκευής 14ης Μαΐου άτομα που ανήκουν στον εθνικιστικό-νεοναζιστικό χώρο, επιτέθηκαν στο νέο Εβραϊκό Νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης στην περιοχή της Σταυρούπολης. Γέμισαν την εξωτερική περιτοίχιση και τους τοίχους των βοηθητικών κτισμάτων του νεκροταφείου με τα «κλασικά» αντισημιτικά συνθήματα: Juden Raus (Φωτιά στους Εβραίους), Sieg Heil, Hitler και των συμβόλων της ναζιστικής σβάστικας και του αριθμού 88 που συνδέονται με τα Ες-Ες, ενώ πέταξαν και βόμβες μολότοφ στους εβραϊκούς τάφους.
Εντύπωση σε όλες τις επιθέσεις προκαλεί τόσο η αλλαγή τακτικής των ακροδεξιών ομάδων, όσο και η εμφάνιση των συμμετεχόντων σε αυτές. Οι επιθέσεις είναι καλά οργανωμένες και ιδιαίτερα βίαιες, ενώ αποδεικνύουν ότι ο χώρος έχει μαζικοποιηθεί με τη συμμετοχή πολλών ανήλικων. Καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης κάνουν λόγο για παιδομάζωμα, ιδιαίτερα σε σχολεία των Δυτικών Συνοικιών της Θεσσαλονίκης. Ο κ. Π.Σ. φιλόλογος σε σχολείο των Συκεών λέει στο Δρόμο ότι «στο σχολείο υπάρχουν τουλάχιστον 7 με 10 μαθητές που είναι μέλη ακροδεξιών οργανώσεων. Το βλέπαμε το κακό να έρχεται και αρχικά δεν δώσαμε σημασία. Πλέον, επιτίθενται στους αλλοδαπούς μαθητές του σχολείου και σε όποιον διαφωνήσει με τον τρόπο συμπεριφοράς τους. Είτε είναι γονιός, είτε καθηγητής».
Το μεταλλαγμένο πρόσωπο της ελληνικής ακροδεξιάς
Όλες οι μαρτυρίες, πάντως, συνηγορούν στο ότι πίσω από την ένταξη των νεαρών στις ομάδες αυτές, κρύβονται έμπειρα στελέχη του ακροδεξιού χώρου, που αποφάσισαν να απομακρυνθούν από τις παλαιότερες οργανώσεις και να αυτονομήσουν τη δράση τους. Διαβάζοντας κάποιος κείμενά τους, μπορεί εύκολα άλλωστε να διακρίνει την πλήρη διαφοροποίησή τους ακόμη και από τις πιο σκληρές ακροδεξιές οργανώσεις, όπως η Χρυσή Αυγή. Ασκούν έντονη αμφισβήτηση στο αρχηγικό μοντέλο των οργανώσεων αυτών, ενώ δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν αντιιμπεριαλιστικά, αντιαμερικανικά, σοσιαλιστικά και αναρχικά συνθήματα και να τα προσαρμόσουν στις ρατσιστικές ιδέες τους. Κάποιοι φορούν παλαιστινιακή μαντίλα και δηλώνουν ότι ανήκουν στην πατριωτική αριστερά, όπως ο νεοναζιστικός Μαύρος Κρίνος, που αποτελείται από πρώην χρυσαυγίτες.
Οι νέες ομάδες της ελληνικής ακροδεξιάς ξεκίνησαν να οργανώνονται από παλιούς τους χώρου και στην προσπάθεια αυτή χρησιμοποίησαν σε μεγάλο βαθμό το διαδίκτυο. Φαίνεται, ότι αρχικά δημιουργήθηκε μία φαντασιακή διαδικτυακή κοινότητα, που σταδιακά απέκτησε υλικά και κατ΄επέκταση οργανωτικά χαρακτηριστικά, που παίρνουν τη μορφή περισσότερο ενός δικτύου ομάδων, παρά μιας συμπαγούς οργάνωσης. Η πιο δραστήρια ομάδα του χώρου, οι αυτοαποκαλούμενοι Αυτόνομοι Εθνικιστές δηλώνουν σε πρόσφατο κείμενό τους: «Να δημιουργήσουμε μικρές ευέλικτες ομάδες, δίκτυα που θα υποστηρίζουν το ένα το άλλο, που θα ενώνονται και θα φωνάζουν, σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, που όταν κόβεις το ένα, εμφανίζονται άλλα πολλά στη θέση του». Ενώ από το ιδρυτικό τους, ακόμη, κείμενο κάνουν ξεκάθαρες τις προθέσεις τους και τον τρόπο δράσης τους αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Aς θέσουμε τις δικές μας διεκδικήσεις. Ας περάσουμε μέσα από τη δημιουργική άμυνα στην επίθεση. Ας επιτεθούμε επιτέλους». Μάλιστα, σε αντίθεση με πρακτικές του παρελθόντος, που οι αντίστοιχες ομάδες δεν αναλάμβαναν την ευθύνη των πιο βίαιων ενεργειών τους, πλέον οι νεο-ακροδεξιοί ανεβάζουν στο διαδίκτυο βίντεο με τη δράση τους, τα οποία προφανώς χρησιμοποιούνται προπαγανδιστικά.
Λευτέρης Αρβανίτης
