Πόση ενσυναίσθηση θα χρειαζόταν να είχε ο περιφερειάρχης Κ. Αγοραστός ώστε να μην ωρύεται στα πάνελ των καναλιών ότι στη θητεία του έκανε τα περισσότερα αντιπλημμυρικά έργα από όλους και ότι όσα έργα έκανε αντέξανε; Πραγματικά, μοιάζει σχεδόν με ανέκδοτο, ο περιφερειάρχης της Θεσσαλίας την ώρα που η τοπική κοινωνία είναι μισοκατεστραμμένη και ενώ για τις ευθύνες του ιδίου έχει διαταχθεί εισαγγελική έρευνα, έχει το θράσος να επιτίθεται σε όσους του κάνουν κριτική! Βέβαια, είχε και δασκαλεύτηκε καλά από τη Ν.Δ., που ακόμη και έπειτα από αυτή του τη στάση, που εμπαίζει με χυδαίο τρόπο τους πολίτες, δεν απέσυρε τη στήριξή της από την υποψηφιότητα του. Και γιατί να το κάνει άλλωστε, όταν οι υπουργοί της κυβέρνησης και ο Κ. Μητσοτάκης φρόντισαν να ρίξουν όλες τις ευθύνες στην κλιματική αλλαγή, ενώ δεν παρέλειψαν ούτε στιγμή να αναφέρουν ότι εκείνοι τα είχαν όλα καλώς καμωμένα. Η εμπειρία του Ιανού, η έλλειψη χαρτών επικινδυνότητας, η μηδενική απορρόφηση ακόμη και των ευρωπαϊκών κονδυλίων για αντιπλημμυρική προστασία, τα έργα που δόθηκαν στην ΤΕΡΝΑ και αποδείχθηκαν στην πράξη ανεπαρκή, όλα αυτά θεωρούνται πταίσματα, μπροστά στην «ένταση του φαινομένου».
Αντίστοιχα, η αντίδραση του κράτους στην πλημμύρα και μετέπειτα στην συνέπειές της υπήρξε τουλάχιστον ελλειμματική. Στα περισσότερα μέρη οι οδηγίες για την προφύλαξη ήταν από ελλιπής έως ανύπαρκτες ενώ ακόμη τα μηνύματα από το 112 έφτασαν μερικές ώρες μετά την πλημμύρα. Παράλληλα, υπάρχουν πλέον καταγγελίες για το σπάσιμο αντιπλημμυρικών με κρατική εντολή, ώστε να γίνει επιλογή των περιοχών που θα πλημμυρίσουν. Απαντώντας σε αυτές τις καταγγελίες ο Β. Κικίλιας έκανε λόγο για φέικ νιούζ –άλλη μια καραμέλα της περιόδου– ενώ ο Δήμος και η Περιφέρεια παραδέχονται τι συνέβη αλλά πετούν το μπαλάκι της απόφασης ο ένας στον άλλο. Σε ότι δε αφορά την αποκατάσταση των άμεσων ζημιών που αφορούν την υγειονομική ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής, τα συστημικά ΜΜΕ και η κυβέρνηση αρκούνται σε αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις για την αποφυγή χρήσης του νερού, ενώ οι πολίτες καταγγέλλουν πως η απομάκρυνση των νεκρών ζώων γίνεται από τους ίδιους χωρίς κανένα μέσο προφύλαξης.
Η μόνη μέριμνα της κυβέρνησης ήταν να διατυμπανίσει ότι θα «πέσουν πολλά λεφτά» στην περιοχή με στόχο την ανασυγκρότηση της. Βέβαια οι αποζημιώσεις που αναγγέλθηκαν είναι κάθε άλλο παρά επαρκείς. Πέρα από το πλαφόν στην τιμή του νερού, η κυβέρνηση λειτουργεί μονάχα μέσω επιδομάτων, τα οποία όπως ομολόγησε ο Κ. Χατζηδάκης δεν μπορούν να υπερβούν την οικονομική κατάσταση της χώρας ενώ θα έχουν και επιπτώσεις στη συνολική οικονομική πολιτική. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ακριβώς η προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος αποκλειστικά δια μέσω επιδομάτων τα οποία είναι βέβαιο ότι θα είναι ανεπαρκή. Δεν γίνεται ούτε λόγος για επίταξη μηχανημάτων και εξοπλισμού των εταιρειών που απέτυχαν στα αντιπλημμυρικά ώστε να υπάρξει ταχεία αποκατάσταση, ούτε καν για επίταξη ξενοδοχείων ώστε οι πλημμυροπαθείς να μην μένουν σε πρόχειρους καταυλισμούς όταν δεν μπορούν να φιλοξενηθούν από οικείους τους. Επιπρόσθετα, θα έπρεπε να υπάρχει κρατική μέριμνα για την επισκευή των σπιτιών από συνεργεία και όχι η αποζημίωση με 6 χιλιάδες ευρώ για ζημιές που συχνά ξεπερνούν κατά πολύ τις 30 χιλιάδες. Τα παραδείγματα για την ανεπάρκεια αυτής της πολιτικής είναι πολλά και προκύπτουν σε κάθε τέτοιο περιστατικό, ωστόσο η επιδοματική πολιτική είναι η επιλογή του πολιτικού συστήματος επειδή όχι μόνο δεν νοιάζεται για τίποτα άλλο πέρα από τις μπίζνες που θέλει να δώσει αλλά και γιατί αυτή βολεύει περισσότερο για τις πελατειακές σχέσεις που καλλιεργεί ενώ παράλληλα εντείνει το καθεστώς ανασφάλειας και εξάρτησης των πολιτών από την παροχολογία της μιας ή της άλλης κυβέρνησης.
