Ο Σαμαράς, για δεύτερη χρονιά, δεν θα δώσει συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ.
Τι θα απαντήσει, αν του γίνουν οι προφανείς ερωτήσεις και όχι οι στημένες των «έγκυρων» υπαλλήλων της διαπλοκής; Προδίδει τη χρεοκοπία της πολιτικής του. Οι συνθήκες είναι ιδανικές, ώστε να σηκωθεί ένας άλλος αέρας.
Τα δεδομένα ήταν γνωστά πριν το καλοκαίρι. Τα ανοιχτά μέτωπα σχεδόν παντού, επιβεβαιώνουν ότι το φθινόπωρο αυτό θα είναι θερμό. Τα «νέα μέτρα» έχουν ήδη υπερκεραστεί από το επερχόμενο νέο Μνημόνιο. Είναι ώριμη η στιγμή να ξεπεραστούν οι κατεστημένες παθογένειες που κρατούν καθηλωμένη την κοινωνική δυναμική, παρά τους αγώνες που ξεσπούν και τα σκιρτήματα του ριζοσπαστισμού που δεν σβήνουν. Η διαδήλωση στη ΔΕΘ προσφέρει την αφετηρία της αναγκαίας υπέρβασης.Η εξόχως υποτακτική στάση της κυβέρνησης, απέναντι στα πιο πολεμοκάπηλα σχέδια ανάφλεξης της περιοχής, επιβεβαιώνει αυτό που γνωρίζουμε ήδη από τη στάση της απέναντι στους δανειστές: πρόκειται για ένα υποχείριο των ισχυρών χωρίς ίχνος άλλης προοπτικής, στρατηγικής, πολιτικής.
Γίνεται έτσι όλο και περισσότερο συνείδηση σε όλο και περισσότερους πως δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια μάχη μόνο για «να μην περάσουν τα μέτρα», ή «το Μνημόνιο». Η αναμέτρηση αφορά την πολιτική ανατροπή κι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προοπτική καθολικής διεξόδου για τη χώρα.
Άρα, έστω και τώρα δεν είναι καθόλου αργά να δοθούν μάχες με τρόπο που να συγκεντρώνουν και να συσπειρώνουν δυνάμεις στον κεντρικό στόχο της ανατροπής της κυβέρνησης, της αποτίναξης των δεσμών της τρόικας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος της απελευθερωτικής και αναγεννητικής διεξόδου. Μάχες που να αποκαλύπτουν και να απομονώνουν την κυβέρνηση και τις συστημικές δυνάμεις, αντί να τους δίνουν μέσα από κατακερματισμούς και περιχαρακώσεις που καταλήγουν σε ήττες, μεγαλύτερο περιθώριο στην εφόρμηση οδοστρωτήρα που έχουν αποφασίσει ενάντια στο λαό.
Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για όλους. Για την κυβέρνηση είναι πολλαπλασιαστική κάθε μέρα που κερδίζει, για την κοινωνία κάθε μέτρο του Μνημονίου που εφαρμόζεται είναι άλλη μια θηλιά στο βρόχο της καταστροφής.
Όχι, λοιπόν, όταν λήξει η τετραετία της ή αισθανθεί η κυβέρνηση ό,τι τη βολεύει. Όχι του χρόνου, όχι μετά τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές εκλογές. Η μάχη της ανατροπής αυτής της κυβέρνησης επείγει να δοθεί το γρηγορότερο δυνατό, δηλαδή, εδώ και τώρα. Πριν διαλύσει οριστικά και την Παιδεία και την Υγεία. Πριν ξηλώσει και την αμυντική βιομηχανία και πετάξει κι εκεί τους εργαζόμενους στο δρόμο. Πριν ολοκληρώσει το έγκλημα της ΕΡΤ. Πριν μας πάρει τα σπίτια. Πριν φέρει νέο μνημόνιο. Πριν μας εμπλέξει σε έναν πόλεμο από τον οποίο με μαθηματική βεβαιότητα θα βρεθούμε ως λαός και ως χώρα πολλαπλά ζημιωμένοι. Πριν μας φέρει ενώπιον νέων μεγάλων υποχωρήσεων στο επίπεδο των κυριαρχικών δικαιωμάτων, στην οικονομία και στο φυσικό πλούτο ή στο γεωπολιτικό πεδίο.
Να γίνει ένα τέτοιο ξεκίνημα τώρα, σημαίνει αυτό να διακηρυχτεί φωναχτά, συγκεκριμένα. Σημαίνει να δουλέψουμε όλοι, λαός και Αριστερά, να δουλέψουμε πιο αποφασιστικά σε πολλαπλά μέτωπα, πιο οργανωμένα και κυρίως με έναν κεντρικό ενιαίο στόχο, με προετοιμασία, με σχέδιο και με προοπτική. Αφετηρία, λοιπόν, για την πολυπόθητη συνέχεια. Στην πράξη και όχι στα λόγια!
