Η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ευρωζώνης έχει αποδείξει, με πολλούς τρόπους, ότι το μείζον ενδιαφέρον της είναι η διάσωση των τραπεζών. Μ’ αυτήν την έγνοια κοιμάται και ξυπνά. Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής πρόσθεσε άλλη μια ένδειξη γι’ αυτό.
Ενώ το γαλλογερμανικό σχέδιο για σιδερένιο «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» πνίγηκε στα βέτο και τις αντιρρήσεις, καθιστώντας λίαν αμφίβολο το αν θα υπάρξει συμφωνία και απόφαση στη σύνοδο του Μαρτίου, το τελικό ανακοινωθέν περιελάμβανε ως στοιχείο αδιαμφισβήτητης συμφωνίας μια ακόμη μέριμνα για τις τράπεζες. Οι 27 αποφάσισαν να διεξαχθούν νέα αυστηρότερα stress tests (δοκιμασίες αντοχής) για 91 πιστωτικά ιδρύματα της Ε.Ε. Υποτίθεται ότι είναι προγραμματισμένα για τον Μάρτιο, αλλά… θα δείξει αν θα γίνουν τότε. Οι μέχρι τώρα αναβολές προδίδουν ότι πολιτικοί και τραπεζίτες τρέμουν στην ιδέα τι θα συμβεί όταν ανοίξουν το καπάκι.
Τι είναι τα stress tests; Είναι προσομοιώσεις συμπεριφοράς και αντοχής των μεγεθών κάθε τράπεζας σε έκτακτες οικονομικές συνθήκες: τι ίδια κεφάλαια έχουν, τι ρευστότητα διαθέτουν όταν οι κυβερνήσεις και η ΕΚΤ σταματήσουν να τους παρέχουν τζάμπα χρήμα, τι θα συμβεί στα χαρτοφυλάκιά τους σε μια μαζική φυγή καταθέσεων ή μια μαζική «στάση πληρωμών» από τους δανειολήπτες, τι θα γίνει με τα κρατικά ομόλογα που διαθέτουν σε περίπτωση χρεοκοπίας ή ευρείας αναδιάρθρωσης χρέους;
Οι αντοχές των τραπεζών -υποτίθεται- ότι μετρήθηκαν και τον περασμένο Ιούλιο. Τα τεστ, ωστόσο, ήταν «σικέ». Από τα 93 πιστωτικά ιδρύματα που ελέγχθηκαν, «απέτυχαν» μόνον 7. «Πέτυχαν», όμως, οι τέσσερις υπό χρεοκοπία ιρλανδικές τράπεζες που, τρεις μήνες αργότερα, έσπρωξαν την Ιρλανδία στον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Οι ίδιες τράπεζες, αποκλεισμένες από την πηγή της ρευστότητας, την ΕΚΤ, εξακολουθούν να ενισχύονται με «ηλεκτρονικό χρήμα» ύψους 51 δισ. ευρώ από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας, σε μια διαδικασία αμφίβολης νομιμότητας για την οποία η ΕΚΤ και οι άκαμπτες κοινοτικές αρχές κάνουν τα στραβά μάτια.
Το ρεζιλίκι με τα stress tests του Ιουλίου έχουν κάνει τους εμπλεκόμενους λίγο πιο προσεκτικούς. Στην απόφαση της τελευταίας Ευρωπαϊκής Συνόδου γίνεται, ρητά, λόγος για «αυστηρότερα τεστ», αλλά τίποτα παραπάνω.
Στις ίδιες τις τράπεζες, που ζουν όμορφες μέρες στα χρηματιστήρια, επικρατεί περίεργη ψυχραιμία. Κάποιες έχουν καλύψει κάπως τα νώτα τους με αυξήσεις κεφαλαίου, όλες όμως προσβλέπουν στην πλήρη απώθηση του ενδεχομένου αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους που θα τις ανάγκαζε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εγγράψουν απώλειες στο ενεργητικό τους και κυρίως να αποκαλύψουν «μαύρες τρύπες». Οι έξυπνες ελληνικές τράπεζες, άλλωστε, έχουν βάλει στην κατάψυξη το μεγαλύτερο μέρος ελληνικών ομολόγων που διαθέτουν (μόνο το 3% από τα 60 δισ. που διαθέτουν είναι εμπορεύσιμα, τα υπόλοιπα φουσκώνουν απλώς τους ισολογισμούς τους). Αν, λοιπόν, το σενάριο της αναδιάρθωσης «γειωθεί» εντελώς, ίσως τολμήσουν να αποδεσμεύσουν ένα μέρος από τα παγωμένα ομόλογα για να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους.
Σε κάθε περίπτωση, κινούνται εκ του ασφαλούς, με τη βεβαιότητα ότι ανεξάρτητα από την τύχη της «τελικής λύσης» για το ευρώ, η δική τους στήριξη είναι διασφαλισμένη. Σ’ αυτό, κυρίως, αποσκοπεί η δρομολογούμενη ενίσχυση του EFSF, αυτό ζητεί με θέρμη και με κάθε ευκαιρία το ΔΝΤ και γι’ αυτό και η κυβέρνηση αύξησε από τα 10 στα 30 δισ. ευρώ τον κουμπαρά των κρατικών εγγυήσεων που, προς το παρόν, οι τραπεζίτες σνομπάρουν. Οι φύλακες της Πίστης θέλουν να είναι εντελώς σίγουροι. Έτσι, τα πολυαναμενόμενα stress tests (προγραμματισμένα για τον Μάρτιο) δεν αποκλείεται να απωθηθούν προς τα τέλη της άνοιξης κι εφόσον έχει αποφασιστεί μια σαφής «τελική λύση» στην Ευρωζώνη. Σ’ αυτό το αλισβερίσι οι λέξεις «διαφάνεια» και «αξιοπιστία» που γλύφουν σαν καραμέλα οι ευρωκράτες είναι συνώνυμες της απάτης.
Τι είναι τα stress tests; Είναι προσομοιώσεις συμπεριφοράς και αντοχής των μεγεθών κάθε τράπεζας σε έκτακτες οικονομικές συνθήκες: τι ίδια κεφάλαια έχουν, τι ρευστότητα διαθέτουν όταν οι κυβερνήσεις και η ΕΚΤ σταματήσουν να τους παρέχουν τζάμπα χρήμα, τι θα συμβεί στα χαρτοφυλάκιά τους σε μια μαζική φυγή καταθέσεων ή μια μαζική «στάση πληρωμών» από τους δανειολήπτες, τι θα γίνει με τα κρατικά ομόλογα που διαθέτουν σε περίπτωση χρεοκοπίας ή ευρείας αναδιάρθρωσης χρέους;
Οι αντοχές των τραπεζών -υποτίθεται- ότι μετρήθηκαν και τον περασμένο Ιούλιο. Τα τεστ, ωστόσο, ήταν «σικέ». Από τα 93 πιστωτικά ιδρύματα που ελέγχθηκαν, «απέτυχαν» μόνον 7. «Πέτυχαν», όμως, οι τέσσερις υπό χρεοκοπία ιρλανδικές τράπεζες που, τρεις μήνες αργότερα, έσπρωξαν την Ιρλανδία στον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Οι ίδιες τράπεζες, αποκλεισμένες από την πηγή της ρευστότητας, την ΕΚΤ, εξακολουθούν να ενισχύονται με «ηλεκτρονικό χρήμα» ύψους 51 δισ. ευρώ από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας, σε μια διαδικασία αμφίβολης νομιμότητας για την οποία η ΕΚΤ και οι άκαμπτες κοινοτικές αρχές κάνουν τα στραβά μάτια.
Το ρεζιλίκι με τα stress tests του Ιουλίου έχουν κάνει τους εμπλεκόμενους λίγο πιο προσεκτικούς. Στην απόφαση της τελευταίας Ευρωπαϊκής Συνόδου γίνεται, ρητά, λόγος για «αυστηρότερα τεστ», αλλά τίποτα παραπάνω.
Στις ίδιες τις τράπεζες, που ζουν όμορφες μέρες στα χρηματιστήρια, επικρατεί περίεργη ψυχραιμία. Κάποιες έχουν καλύψει κάπως τα νώτα τους με αυξήσεις κεφαλαίου, όλες όμως προσβλέπουν στην πλήρη απώθηση του ενδεχομένου αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους που θα τις ανάγκαζε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εγγράψουν απώλειες στο ενεργητικό τους και κυρίως να αποκαλύψουν «μαύρες τρύπες». Οι έξυπνες ελληνικές τράπεζες, άλλωστε, έχουν βάλει στην κατάψυξη το μεγαλύτερο μέρος ελληνικών ομολόγων που διαθέτουν (μόνο το 3% από τα 60 δισ. που διαθέτουν είναι εμπορεύσιμα, τα υπόλοιπα φουσκώνουν απλώς τους ισολογισμούς τους). Αν, λοιπόν, το σενάριο της αναδιάρθωσης «γειωθεί» εντελώς, ίσως τολμήσουν να αποδεσμεύσουν ένα μέρος από τα παγωμένα ομόλογα για να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους.
Σε κάθε περίπτωση, κινούνται εκ του ασφαλούς, με τη βεβαιότητα ότι ανεξάρτητα από την τύχη της «τελικής λύσης» για το ευρώ, η δική τους στήριξη είναι διασφαλισμένη. Σ’ αυτό, κυρίως, αποσκοπεί η δρομολογούμενη ενίσχυση του EFSF, αυτό ζητεί με θέρμη και με κάθε ευκαιρία το ΔΝΤ και γι’ αυτό και η κυβέρνηση αύξησε από τα 10 στα 30 δισ. ευρώ τον κουμπαρά των κρατικών εγγυήσεων που, προς το παρόν, οι τραπεζίτες σνομπάρουν. Οι φύλακες της Πίστης θέλουν να είναι εντελώς σίγουροι. Έτσι, τα πολυαναμενόμενα stress tests (προγραμματισμένα για τον Μάρτιο) δεν αποκλείεται να απωθηθούν προς τα τέλη της άνοιξης κι εφόσον έχει αποφασιστεί μια σαφής «τελική λύση» στην Ευρωζώνη. Σ’ αυτό το αλισβερίσι οι λέξεις «διαφάνεια» και «αξιοπιστία» που γλύφουν σαν καραμέλα οι ευρωκράτες είναι συνώνυμες της απάτης.
Σάιλοκ
Σχόλια
