Παρά την ήττα της κυβέρνησης και τη δημόσια πίεση που προκάλεσε η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, η υπόθεση των Τεμπών μπαίνει σε μια νέα, μακρά φάση. Μια φάση όπου η συγκάλυψη επιχειρείται κυρίως με καθυστερήσεις, νομικά τεχνάσματα, παράλληλες δικογραφίες και διαδικαστικά εμπόδια. Οι τελευταίες εξελίξεις αποκαλύπτουν μια στρατηγική φθοράς απέναντι στην κοινωνική απαίτηση για δικαιοσύνη.
Μέσα στην εβδομάδα ξεκίνησε ‒και αναβλήθηκε‒ η δίκη για τη διαχείριση του βιντεοληπτικού υλικού της εμπορικής αμαξοστοιχίας που ενεπλάκη στο δυστύχημα. Στο εδώλιο κάθισαν στελέχη της Interstar και υπεύθυνοι του ΟΣΕ, με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα, όπως υπεξαγωγή εγγράφου και απείθεια. Παρότι πρόκειται για δευτερεύουσα υπόθεση, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται να «τεμαχιστεί» το έγκλημα των Τεμπών σε επιμέρους φακέλους. Την ίδια ώρα, η κύρια δίκη ορίστηκε για τις 23 Μαρτίου 2026 και αφορά 36 κατηγορούμενους. Ο φάκελος ξεπερνά τις 70.000 σελίδες, ενώ στη διαδικασία αναμένεται να συμμετάσχουν περισσότεροι από 250 δικηγόροι και ισάριθμοι μάρτυρες. Ανάμεσά τους στελέχη του ΟΣΕ και της Hellenic Train, με βαριές κατηγορίες για επικίνδυνη παρέμβαση στη συγκοινωνία μέσων σταθερής τροχιάς με ενδεχόμενο δόλο, βαριά σωματική βλάβη και σημαντική ζημιά σε εγκαταστάσεις κοινής ωφελείας. Όλα αυτά συνθέτουν μια διαδικασία που προμηνύεται μαραθώνια.
Παράλληλα, η έρευνα συνεχίζεται. Ο Χ. Τιλκερίδης, που έχασε τον 23χρονο γιο του στο δυστύχημα, ζήτησε τη διενέργεια μεταλλογραφικών ελέγχων σε τρία σημεία, καθώς ‒όπως επισημαίνει‒ εντοπίζονται παραμορφώσεις στα υλικά που δεν συνάδουν με τη φορά της σύγκρουσης. Οι έλεγχοι αυτοί, που θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει, αναδεικνύουν ένα ακόμη σοβαρό κενό στην ανακριτική διαδικασία. Ταυτόχρονα, μετά την αποδοχή του αιτήματος των συγγενών για τοξικολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, ο πραγματογνώμονας Β. Κοκοτσάκης προειδοποιεί ότι η διαδικασία που δρομολογείται είναι τυπική και ανεπαρκής. Όπως τονίζει, οι εξετάσεις θα έπρεπε να αφορούν το σύνολο των θυμάτων που εκτέθηκαν στην πυρόσφαιρα και να περιλαμβάνουν αναλύσεις DNA από διαφορετικά σημεία, χημικές αναλύσεις για ανίχνευση επιταχυντών καύσης, υπολειμμάτων καπνού και τοξικών αερίων. Οι διαδικασίες αυτές, προσθέτει, οφείλουν να γίνουν σε πιστοποιημένα εργαστήρια, με διασφάλιση της αλυσίδας φύλαξης των δειγμάτων και αυστηρά πρωτόκολλα μεταφοράς.
Την ίδια στιγμή, η πίεση προς την κυβέρνηση εντείνεται. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, η πλειονότητα των πολιτών δηλώνει δυσαρέσκεια για τους χειρισμούς της στην υπόθεση Ρούτσι και, ευρύτερα, για την πορεία της δικαστικής διερεύνησης των Τεμπών. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη αποτυπώνεται καθαρά: Ένα μεγάλο ποσοστό θεωρεί ότι η υπόθεση οδεύει σε «δίκη χωρίς ενόχους». Χαρακτηριστική είναι και η στάση των υπουργών στα Μέσα Ενημέρωσης. Ενώ από τη μία παίρνουν πίσω ή ανασκευάζουν δηλώσεις των προηγούμενων ημερών, από την άλλη επιχειρούν αντεπίθεση σε κάθε κατεύθυνση. Ο συνδυασμός αυταρχισμού, επικοινωνιακής φθοράς και προληπτικής θωράκισης απέναντι σε μελλοντικές διαμαρτυρίες δείχνει τη γραμμή που σκοπεύει να ακολουθήσει η κυβέρνηση: Να εξαντλήσει την κοινωνία, όχι να αποδώσει δικαιοσύνη.
Το ΚΚΕ και τα έλαια σιλικόνης
Ιδιαίτερη δημοσιότητα έχει λάβει τις τελευταίες μέρες ένα σχόλιο του Ν. Καραθανασόπουλου στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, μιλώντας για το έγκλημα των Τεμπών, αναφέρθηκε αρχικά στο κύριο ‒κατά τη γνώμη του‒ έγκλημα: Την κατάσταση των σιδηροδρόμων και τη σύμβαση 717 (καθώς και άλλες σχετικές συμβάσεις). Στη συνέχεια ανέφερε τα εξής: «Έχουμε την έκρηξη. Που για τους λόγους υπάρχουν αντιφατικές εκτιμήσεις των διαφόρων εμπειρογνωμόνων. Δεν μπορούμε να τους εντοπίσουμε. Για ποιο λόγο δεν μπορούμε να τους εντοπίσουμε τους πραγματικούς λόγους της έκρηξης; Γιατί ακριβώς υπήρξε αυτή η αλλοίωση του χώρου που παρεμπόδισε να γίνει μια έρευνα σε βάθος. Και το λέμε αυτό γιατί εδώ πέρα συγκρούονται και μια σειρά συμφέροντα. Να πω ένα μόνο, που δείχνει και την υποκρισία της Ε.Ε.: Ο εκπρόσωπος του ΕΡΑ στον ΕΟΔΑΣΑΜ είχε πάρει σαφή εντολή από τον ΕΡΑ να μην ποινικοποιηθούν τα έλαια σιλικόνης, γιατί αυτό θα προκαλούσε τεράστια καταστροφή σε όλες τις σιδηροδρομικές εταιρείες που θα έπρεπε να αντικαταστήσουν τις μηχανές όλες σε όλη την Ε.Ε., που κυκλοφορούν με έλαια σιλικόνης. Αυτό δεν είναι υποκρισία; Όταν βάζεις το κόστος και το κέρδος πάνω απ’ την ανθρώπινη ζωή;».
Άραγε έχει ενημερωθεί ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ για τις εκθέσεις των πραγματογνωμόνων των συγγενών και για τις διαδοχικές έρευνες και πειράματα που δείχνουν ότι τα έλαια σιλικόνης δεν συνάδουν ως αιτία της πυρόσφαιρας; Η ουσία είναι πως το πρόβλημα του ΚΚΕ δεν βρίσκεται στα ίδια τα έλαια σιλικόνης ή στις χημικές τους ιδιότητες, αλλά στη στάση του απέναντι στο ίδιο το ζήτημα της συγκάλυψης. Οι κατηγορίες για διαφθορά, χειραγώγηση της δικαιοσύνης και κρατική εμπλοκή φαίνεται να θεωρούνται, με έναν παράδοξο τρόπο, «δευτερεύουσες»· ένα ακόμη «σύμπτωμα του καπιταλισμού». Έτσι, το «βασικό» ‒καλά που δεν λένε και το «μόνο»‒ έγκλημα, για το ΚΚΕ, περιορίζεται στη μη τήρηση της σύμβασης 717 και στην ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων. Μόνο που, αν όλα όσα συμβαίνουν είναι απλώς «συμπτώματα του καπιταλισμού», τότε χάνεται η ουσία: Η συγκάλυψη, η χειραγώγηση της δικαιοσύνης, οι απειλές και οι παρακολουθήσεις όσων αναζητούν την αλήθεια δεν είναι «δευτερεύοντα» ζητήματα. Είναι βασικά χαρακτηριστικά του συστήματος εξουσίας, που ξεπούλησε τους σιδηροδρόμους και αδιαφορεί για την ασφάλεια και τελικά για τη ζωή των πολιτών, αρκεί να κερδοσκοπεί από «επενδύσεις» και κομπίνες.
