Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις από τις ομάδες των εμπειρογνομώνων που ερευνούν την υπόθεση των Τεμπών, συνεισφέροντας κάθε μέρα και νέα στοιχεία στις αρμόδιες αρχές. Πληθαίνουν μαζί και τα ερωτήματα για τα κενά στη διαδικασία της επίσημης έρευνας του δυστυχήματος από τις αρμόδιες κρατικές αρχές, που επιτρέπουν ακόμη και 15 μήνες μετά να υπάρχουν σκοτεινά σημεία και αναπάντητα ερωτήματα.
Χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα της ομάδας του τεχνικού συμβούλου κ. Κοκοτσάκη, που περιλαμβάνονται σε δύο υπομνήματα που κατέθεσε στον Εφέτη Ανακριτή Λάρισας συγγενής θύματος του δυστυχήματος των Τεμπών. Σύμφωνα με αυτά, υπάρχει το αίτημα, εκ νέου δειγματοληψίας επί των μετάλλων των βαγονιών, ενώ γίνεται αναφορά και για το «χαμένο» κοντέινερ με τα διακριτικά OCCL που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία. Στο ένα υπόμνημα περιέχονται στοιχεία ενισχυτικά προηγούμενου συμπεράσματος περί του αριθμού των θυμάτων που έχασαν τη ζωή τους όχι εξ’ αιτίας της σύγκρουσης αλλά της φωτιάς που προκλήθηκε και για τα αίτια της οποίας δεν έχουν δοθεί μέχρι στιγμή επαρκείς απαντήσεις. Στο εν λόγω μάλιστα υπόμνημα γίνεται αναφορά και στην ύπαρξη 85 συνολικά διαφορετικών τμημάτων DNA, με τα 28 εξ αυτών να μην έχουν ακόμη διασταυρωθεί ως προς την ταυτότητα τους με τα υπόλοιπα δείγματα, για το αν ανήκουν ή όχι στους 57 νεκρούς. Όλα αυτά 15 μήνες μετά την τραγωδία. Και ενώ έχουν ήδη αποκαλυφθεί προσπάθειες αλλοίωσης ηχητικών ντοκουμέντων για την επικοινωνία των μηχανοδηγών με τον σταθμάρχη, υπάρχουν ενδείξεις για μπάζωμα της περιοχής πριν ολοκληρωθούν οι έρευνες, υπάρχουν καταγγελίες για «περιέργως» εξαφανισμένα βίντεο από κάμερες ασφαλείας, ενώ οι συγγενείς καλούνται (15 μήνες μετά θυμίζουμε) να αναζητήσουν μέλη και τμήματα ανθρωπίνων σωμάτων σε χώρο εναπόθεσης μπαζών.
Τι θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η κινητοποίηση των συγγενών και η επιμονή τους να πέσει φως σε κάθε μικρή λεπτομέρεια του εγκλήματος στα Τέμπη; Τι θα είχε συμβεί αν δεν είχαν επιστρατευθεί εμπειρογνώμονες, αν δεν είχαν πιεστεί οι δικαστικές αρχές να ανοίξουν εκ νέου κλειστές δικογραφίες; Η μονότονη απάντηση των κυβερνόντων είναι πως κάθε αναφορά σε κενά στην έρευνα, είναι συνωμοσιολογία και υπονόμευση της εμπιστοσύνης στο θεσμό της δικαιοσύνης. Στην πραγματικότητα όμως, πριν καν τελειώσουν οι έρευνες για την ανεύρεση σορών και επιζώντων και ενώ οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος έχυναν κροκοδείλια δάκρυα, στήθηκε μια πολυπλόκαμη επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών, με άμεση εμπλοκή κυβερνητικών παραγόντων. Στόχος να κλείσει άρον-άρον η έρευνα, να «προστατευθούν» τα ευρήματα, να μπαζωθεί ο περιβάλλον χώρος, να μονταριστούν ηχητικά και βίντεο, να περιοριστεί το κάδρο των ευθυνών (τόσο επικοινωνιακά, όσο και ποινικά μέσω των δικογραφιών) και σε τελική ανάλυση να υπάρξει σε μια ακόμη υπόθεση συγκάλυψη και σκανδαλώδης ατιμωρησία. Και αυτό είναι ίσως ένα δεύτερο συστημικό έγκλημα, εξίσου σημαντικό με αυτό του δυστυχήματος.
Δ.Γκ.
