Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Να, λοιπόν, που το αλήστου μνήμης εκείνο «Απριλιανό» σλόγκαν «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν», ξαναήρθε στην επικαιρότητα για άλλους λόγους. Δεν παύει όμως να αποτελεί υποχρεωτική εντολή. Αναφερόμαστε στην κυβερνητική απόφαση για υποχρεωτικό εμβολιασμό προς άπαντες. Το ζήτημα έχει δύο όψεις. Η πρώτη αφορά τη συγκεκριμένη αιτία του εμβολιασμού. Η δεύτερη πάει πολύ πιο μακριά. Στοχεύει στο να συνηθίσουν οι πολίτες πως είναι δυνατόν να υπάρξουν προσεχώς και άλλα «μέτρα», τα οποία θα μας καλούν οι «άρχοντες» να τα αποδεχόμαστε χωρίς συζήτηση, με κάποια πρόφαση πάντα, που δήθεν θα αφορά «το καλό μας»…
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι μια τέτοια διαταγή για καθολικό εμβολιασμό –χωρίς αντιρρήσεις– πλήττει θανάσιμα το Σύνταγμα, τη Δημοκρατία, τα δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτου και το δικαίωμα να αποφασίζει κανείς ελεύθερα για τον εαυτό του, δεν φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης τηρούν σιγή. Δεν απορρίπτει κανείς εκ προοιμίου το θέμα του εμβολιασμού. Εάν έλεγαν οι ιθύνοντες να εμβολιαστούμε, αλλά εξαιρούσαν κάποιους που μπορεί να έχουν παθήσεις οι οποίες να μην δέχονται απερίσκεπτους εμβολιασμούς, τότε θα ήσαν πειστικοί. Τη στιγμή όμως που έχουν εμφανιστεί τόσες παρενέργειες με θρομβώσεις, εγκεφαλικά και θανάτους, και οι «ειδήμονες» αδιαφορούν και καλούν τους πάντες –κυρίως αυτούς που έχουν λόγους να διστάζουν– να παίξουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, τότε το πράγμα διαφέρει. Αυτό μας θυμίζει τα λόγια του Λένιν όταν σε κάποια στιγμή απογοήτευσης στο ξεκίνημα της επανάστασης, είχε πει: «Οι γέροι θα πεθάνουν, και οι νέοι θα συνθηκολογήσουν»… Εάν σ’ αυτό ελπίζουν σήμερα οι κρατούντες, θα απογοητευτούν. Το νέο ύφος και ήθος της εξουσίας, έχει γίνει αντιληπτό. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρία Σακελλαροπούλου θέλησε να εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για το σύνολον, λέγοντας ότι: «Δεν έχουν συνταγματικό δικαίωμα, αυτοί που αρνούνται τον εμβολιασμό, να θέτουν τις ζωές άλλων σε κίνδυνο…» Θα μας επιτρέψει η κυρία Πρόεδρος να ρωτήσουμε: Έχει συνταγματικό δικαίωμα η κυβέρνηση να θέτει σε κίνδυνο τις ζωές ανθρώπων, οι οποίοι εάν εμβολιαστούν μπορεί να έχουν μοιραίες συνέπειες; Ένα τέτοιο πρόβλημα το μετατρέψαμε σε «ρουλέτα»; Όσοι ζήσουν κι όσοι πεθάνουν; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυρίσθηκε ότι: «Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός αποτελεί ισχυρή γέφυρα προς τη μετά-covid εποχή…» Μήπως όμως σε κάποιες περιπτώσεις, ο εμβολιασμός αποτελεί γέφυρα για να… περάσει κανείς «απέναντι» στον άλλο κόσμο; Η δήλωση του πρωθυπουργού ότι θα υπάρξει «επιχείρηση πειθούς καχυπόπτων», μας φέρνει στη μνήμη άλλες εποχές, όταν εφηρμόζοντο «επιχειρήσεις πειθούς» σε «αναμορφωτήρια» που πήραν την ονομασία «Νέος Παρθενών».
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δείχνει σαν να επείγεται να δώσει κάπου εξετάσεις για κάλυψη του ποσοστού εμβολιασμένων στο 100%. Το γνωστό έργο του Όργουελ έγινε πραγματικότητα. Στη «Φάρμα» παρουσιάζει τους καταπιεσμένους ανθρώπους κάθε Κυριακή να λαβαίνουν οδηγίες από τα «αφεντικά» για όλη την εβδομάδα. Αλλά απαγορεύονταν συζητήσεις. Ούτε κριτική, ούτε αυτοκριτική. Εδώ θέλουν να μας πείσουν ότι δήθεν είμαστε ελεύθεροι να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Αλλά, όπως έλεγε ο Πλάτων, «κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι…». Αυτή η «ιατρική πολιτική» που λανσάρεται με υποχρεωτικούς «κανόνες», έρχεται σαν συνέχεια της γερμανοευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλεται χωρίς δικαίωμα αντιρρήσεων. Ο Βίκτωρ Σερζ, δημοσιογράφος-συγγραφέας, κάποτε αναρχικός, αγωνιστής στον Ισπανικό Εμφύλιο, στενός φίλος και συνεργάτης του Τρότσκι, έλεγε σε ανύποπτο χρόνο «προφητικά»: «Πόσοι από εμάς ξέρουν τι είναι Ευρώπη;» Το ερώτημα παραμένει καίριο και αναπάντητο. Διότι μέσα στο Ιερατείο των Βρυξελλών, κρύβονται οι εκπρόσωποι του μεγάλου τραπεζικού κατεστημένου, που επιβάλλουν τα οικονομικά μέτρα για φτωχοποίηση των λαών, διά της βίας, χωρίς αντιρρήσεις, όπως επιβάλλονται τώρα και τα εμβόλια.
Αυτή η «ιατρική πολιτική» που λανσάρεται με υποχρεωτικούς «κανόνες», έρχεται σαν συνέχεια της γερμανοευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλεται χωρίς δικαίωμα αντιρρήσεων
Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ Ρόζα Λούξεμπουργκ, δεν σταμάτησε να θέτει το δίλημμα όλων των εποχών: «Σοσιαλισμός, ή πτώση στη βαρβαρότητα;» Στη σημερινή εποχή, συνέβη το δεύτερο. Η Ρόζα εξηγούσε την ουσία του σοσιαλισμού: «Η ουσία της σοσιαλιστικής κοινωνίας βρίσκεται σε τούτο: Ότι η μεγάλη εργαζόμενη μάζα αρχίζει να ζει μ’ όλο της το είναι, όλη την ενεργό πολιτική και οικονομική ζωή, που τη διευθύνει με τον αυτοκαθορισμό της, τον διαρκώς όλο πιο συνειδητό και πιο ελεύθερο…». Αυτό ακριβώς καταργήθηκε τώρα. Τίποτε δεν διευθύνει η εργαζόμενη μάζα. Δεν υφίσταται αυτοκαθορισμός. Γίνεται ό,τι θέλουν οι ξένοι και εγχώριοι υπηρέτες της δικτατορίας των ξένων τραπεζιτών.
Και στο συγκεκριμένο θέμα του εμβολιασμού, απαγορεύεται η ελεύθερη γνώμη. Οι τηλεοπτικοί προπαγανδιστές, το λένε ωμά: Επιτρέπεται μόνο η ταύτιση με την κυβερνητική άποψη! Το κράτος δεν είναι ουδέτερο όταν έρχονται απ’ έξω εντολές. Υπερθεματίζει. Όσοι έχουν θητεύσει στην παλαιά Αριστερά, αυτό το γνωρίζουν καλά. Αναθέτει το Κράτος στους προπαγανδιστές να χειραγωγούν και να διαμορφώνουν συνειδήσεις. Απλό παράδειγμα: θα μπορούσε ποτέ να προβληθεί, σε κυβερνητικό τηλεοπτικό δίκτυο, εκπομπή που να καταφέρεται κατά της σάπιας γερμανοευρωπαϊκής ένωσης, ή να διατυπωθούν αντιρρήσεις για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό; Όχι βέβαια… Για να πετύχει τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς η κυβέρνηση καλλιεργεί τον φόβο, για να φθάσει τον στόχο της. Ο Σοσιαλιστής Εργατικός ηγέτης της Βρετανίας, Ανιούριν Μπέβαν, επεσήμαινε: «Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος, σύντροφός του είναι το μίσος και το μίσος γεννάει την ωμότητα και θρέφει την αδιαλλαξία…» Αυτά όλα, τώρα περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, μπορούν να υλοποιηθούν. Εκεί μας οδηγούν.
ΑΠΟ ΜΙΑ τέτοια απελπιστική κατάσταση, λείπουν τα συνθήματα της Αριστεράς, η οποία έχασε το τρένο στην απότομη στροφή της Ιστορίας. Σε μια μπροσούρα του 1917, ο Λένιν έγραφε: «Όταν η Ιστορία κάνει μια απότομη στροφή, συμβαίνει συχνά, ακόμα και πρωτοπόρα κόμματα, να μην μπορούν να προσαρμοστούν. Επαναλαμβάνουν συνθήματα, που χθες ήταν σωστά, μα σήμερα έχουν χάσει το νόημά τους τόσο “ξαφνικά” όσο ξαφνική ήταν η απότομη στροφή της Ιστορίας…». Η απότομη στροφή της Ιστορίας, πέταξε έξω από το βαγόνι της αυτούς που δεν κατάλαβαν ότι η Αριστερά χρειάζεται καινούργιους ηγέτες και νέα συνθηματολογία προσαρμοσμένη στις σημερινές ανάγκες. Γιατί μόνο έτσι θα αντιμετωπιστούν αυτοί που φορούν μάσκες, όχι για τον κορωνοϊό, αλλά για να κρύβουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Θυμάμαι τον Ασημάκη Γιαλαμά, από τα ιδρυτικά στελέχη της ΕΔΑ, παλιό ευθυμογράφο και θεατρικό συγγραφέα, που βρεθήκαμε μαζί στα ίδια δημοσιογραφικά τραπέζια, σε αγωνιστικές εποχές. Είχε γράψει έναν σατυρικό στίχο, γι’ αυτούς ακριβώς που κρύβονταν κάτω από τις μάσκες. Τον παραθέτω εδώ, γιατί αποδεικνύεται εξαιρετικά επίκαιρος:
«Κάτω από τη μάσκα που φοράτε,
Αφέντες και Ιησουΐται, εσείς που λέτε, πως την χώρα αγαπάτε διακαώς,
eΒγάλτε αυτή τη μάσκα τώρα, γιατί σας γνώρισε ο λαός!»…
