Δεν είναι μία και δύο. Οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις για να προχωρήσει η Συμφωνία των Πρεσπών και να μπει η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, είναι πολλές και από τις δυο μεριές των συνόρων. Άλλες από αυτές παραβιάζουν και τυπικά τη συνταγματική νομιμότητα, ενώ άλλες είναι κατάφορα αντιδημοκρατικές από ουσιαστική και πολιτική άποψη. Ας τις δούμε συγκεκριμένα.
Στην Ελλάδα:
- Από την αρχή η Συμφωνία σχεδιάστηκε και προχώρησε, με την υπαγόρευση του αμερικάνικου παράγοντα φυσικά, χωρίς καμιά ενημέρωση του ελληνικού λαού. Τη Συμφωνία την υπέγραψε χωρίς καμιά διαβούλευση ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, ο οποίος αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση λίγους μήνες μετά.
- Στην ελληνική Βουλή δεν έγινε καμιά συζήτηση πριν υπογραφεί στις Πρέσπες η Συμφωνία. Αλλά δεν υπήρχε συζήτηση και σύμπλευση ούτε καν στο εσωτερικό της κυβέρνησης και στο υπουργικό συμβούλιο, αφού ο ένας από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους (ΑΝΕΛ) διαφωνούσε με τη Συμφωνία.
- Μετά την υπογραφή στις Πρέσπες, ξέσπασε μια απίθανη κρίση στο εσωτερικό της κυβέρνησης με βαριές κατηγορίες ανάμεσα στους τότε υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας. Αλληλοκατηγορήθηκαν για μυστικά κονδύλια και χρηματισμούς, ενώ ο Π. Καμμένος έκανε ανοιχτές καταγγελίες για «50 εκατομμύρια ευρώ του Τζορτζ Σόρος» για εξαγορά πολιτικών προσώπων και αλλού για «μπόνους μαύρου χρήματος των 2 εκατ. ευρώ». Τίποτα από αυτά δεν διερευνήθηκε, ενώ και το περιεχόμενο της επιστολής παραίτησης του Ν. Κοτζιά κρατήθηκε μυστικό από τον ελληνικό λαό.
- Τελικά, τη Συμφωνία την έφερε στη Βουλή για κύρωση μια έκνομη ουσιαστικά κυβέρνηση που επί της ουσίας δεν διαθέτει καν κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή δεδηλωμένη. Μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ, έμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ με 145 βουλευτές και απέσπασε την πλέον οριακή ψήφο εμπιστοσύνης με την προσθήκη 6 προσώπων. Ποια είναι όμως αυτά τα πρόσωπα; Αποχώρησαν από τα κόμματά τους και δεν έχουν καμιά έγκριση από τον ελληνικό λαό για τη στάση τους, ενώ είτε έχουν ήδη ανταλλάξει την ψήφο τους με υπουργικές θέσεις, είτε πρόκειται να επιβραβευτούν στο άμεσο μέλλον με θέσεις στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
- Η κύρωση της Συμφωνίας από τη Βουλή, προωθείται με fast track διαδικασίες, με πλευρές της να παραμένουν ακόμα θολές και με ελλιπή ενημέρωση ακόμα και των βουλευτών που θα κληθούν αυτές τις μέρες να την ψηφίσουν. Οι διαδικασίες αυτές φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ακολουθούνται. Είναι αυτές που έχουν καθιερωθεί τα τελευταία 9 χρόνια με τα αμετάφραστα κείμενα, τις χιλιάδες σελίδες που δεν διαβάζονταν αλλά ψηφίζονταν, την υπαγόρευση των νομοθετημάτων από τον ξένο παράγοντα. Μια από τα ίδια.
- Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει συγκληθεί ποτέ ούτε καν το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών που συνηθίζεται να συζητά ανάλογα κρίσιμα θέματα. Αντίθετα, το κυβερνόν κόμμα προτείνει ένα debate ανάμεσα στους Τσίπρα-Μητσοτάκη, δείγμα κι αυτό ότι κινείται με αποκλειστικά μικροπολιτικές στοχεύσεις και ενδιαφέρεται μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων και ενός κλίματος πόλωσης ανάμεσα σε δύο «μονομάχους» προκειμένου να συμπιέσει άλλες, ενδιάμεσες δυνάμεις.
- Ακόμα, έχουν απορριφθεί όλες οι προτάσεις για ψήφιση της Συμφωνίας έστω με διευρυμένη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Τέτοιες προτάσεις είχαν γίνει ακόμα και από το εσωτερικό της κυβέρνησης, αλλά και –όπως έχει γραφτεί ακόμα και σε φιλοκυβερνητικά έντυπα– από Ευρωπαίους παράγοντες, προκειμένου να πιεστεί το πολιτικό προσωπικό να ομονοήσει υπέρ της Συμφωνίας. Φυσικά αυτές οι προτάσεις απορρίφθηκαν τόσο από την κυβέρνηση, η οποία θέλει να βγάλει οπωσδήποτε τη «δουλειά», όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση που δεν θέλει να πάρει την ευθύνη της απόρριψης της Συμφωνίας.
- Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να προχωρήσει στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος χωρίς κανένα ουσιαστικό επιχείρημα περί αυτού. Το Σύνταγμα προβλέπει με το άρθρο 44 – παρ. 2, τη δυνατότητα δημοψηφισμάτων «για κρίσιμα εθνικά θέματα» (προκηρύσσεται από τον ΠτΔ μετά από εισήγηση της κυβέρνησης και απόφαση του κοινοβουλίου). Αυτό το άρθρο επικαλέστηκε άλλωστε η κυβέρνηση το 2015 για να κάνει δημοψήφισμα (το αποτέλεσμα του οποίου καταστρατήγησε βέβαια στη συνέχεια).
Στην ΠΓΔΜ:
- Οι μεθοδεύσεις ξεκινούν από παλιότερα. Η «Σοσιαλδημοκρατική Ένωση» του Ζόραν Ζάεφ ήταν το δεύτερο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές του 2016, αλλά μέσα από έντονες παρεμβάσεις του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού παράγοντα, ειδικά προς τα αλβανικά κόμματα, έγινε κατορθωτό να σχηματιστεί κυβέρνηση από τον Ζάεφ ώστε να προωθηθούν οι σχεδιασμοί της Δύσης.
- Καθ’ όλη τη διαδικασία προώθησης της Συμφωνίας των Πρεσπών, έχει ακολουθηθεί σειρά μεθοδεύσεων ώστε να παραμεριστεί ο ρόλος του Προέδρου της ΠΓΔΜ. Αυτός αρνούνταν να συνηγορήσει στην έγκριση της διαδικασίας σε διάφορα στάδια, αλλά η στάση του αντιμετωπίστηκε με διαδοχικές παρακάμψεις και εκτροπές.
- Σε όλες τις μέχρι τώρα ψηφοφορίες για την Συμφωνία των Πρεσπών και τις απαιτούμενες συνταγματικές αλλαγές, οι πάντες γνωρίζουν και ομολογούν ανοιχτά ότι υπήρξε όργιο εξαγοράς βουλευτών σε κλίμα γενικευμένης διαφθοράς και σήψης. Πολλοί εκβιάστηκαν σε σχέση με εκκρεμότητες που είχαν με τη δικαιοσύνη και ουσιαστικά αντάλλαξαν τη φυλακή με την ψήφο τους, ενώ γνωστές έχουν γίνει συγκεκριμένες «ταρίφες» που ίσχυσαν για την υπερψήφιση της Συμφωνίας.
- Στο δημοψήφισμα που έγινε στην ΠΓΔΜ, πήρε μέρος μόνο το 36,89% του εκλογικού σώματος, ενώ πάνω από 63% απείχαν. Σύμφωνα με τα άρθρα 73 και 74 του Συντάγματος της γειτονικής χώρας, αυτό καθιστούσε το δημοψήφισμα άκυρο, αφού απαιτούταν συμμετοχή πάνω από 50%. Με την παρότρυνση του δυτικού παράγοντα, και αυτό παρακάμφθηκε αφού εκ των υστέρων θεωρήθηκε προαιρετική η έγκριση της Συμφωνίας με δημοψήφισμα.
Ευρώπη, ελληνικός τρόπος και δημοψηφίσματα
Σύμφωνα με το Bloomberg, η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ένα πρότυπο. Το πρακτορείο αντιπαραθέτει τον… ελληνικό τρόπο με τις «περιπέτειες» στη Βρετανία για να συμπεράνει πως «η προσφυγή στον λαό δεν αποτελεί πάντα τον καλύτερο τρόπο για να επιλυθεί ένα επίμαχο ζήτημα»!
Να που η Ελλάδα με Αριστερά στην κυβέρνηση, γίνεται δεύτερη φορά οδηγός για το πώς να παραγνωρίζεις τη θέληση ενός λαού. Είτε κάνεις δημοψήφισμα και σκίζεις το αποτέλεσμα, είτε δεν το κάνεις καθόλου κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο…
Στην πρόσφατη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, η κυβέρνηση πρότεινε την επέκταση της δυνατότητας για δημοψηφίσματα (για το χρώμα των ταξί ίσως…), ενώ για ένα κρίσιμο θέμα στο οποίο ο λαός απαιτεί να εκφραστεί, ούτε καν το συζητάει. Απόλυτα χαρακτηριστικό δείγμα του τρόπου με τον οποίον πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας έχει σε ανύποπτο χρόνο δηλώσει ότι έχει το θάρρος και πάει κόντρα στη γνώμη των πολλών για τις «Πρέσπες». Φυσικά, δεν πρόκειται για «θάρρος», αλλά για παραδοχή ότι παραβιάζει κατάφορα τη δημοκρατία, αγνοώντας τη γνώμη των πολιτών που όλα δείχνουν ότι με ποσοστά πάνω από 70% απορρίπτουν τη Συμφωνία.
Πρόκειται πάντως για ακραιφνώς ευρωπαϊκή πρακτική. Στην Ε.Ε., οι λαοί και η συμμετοχή τους στην πολιτική αντιμετωπίζονται πλέον αποκλειστικά σαν εχθροί και κίνδυνος. Σε αυτό έχει συμβάλλει και η «πικρή» εμπειρία από αρκετά δημοψηφίσματα. Κάποια από αυτά, μπορείτε να δείτε στον πίνακα.
