Μια Ευρώπη σε παρακμή βαριανασαίνει στις ανηφόρες. Χρειάστηκε να συλλάβουν οι Ισραηλινοί 750 ανθρώπους από 30 χώρες και να σκοτώσουν και να τραυματίσουν πολλές δεκάδες σε μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά δολοφονική επιχείρηση πειρατείας, απαγωγής και κακοποίησης, για να ξανασηκωθούν συνένοχα από τους καναπέδες τους οι θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έννομης τάξης Ευρωπαίοι.
Αυτοί που γρήγορα ξέχασαν τη σφαγή της Γάζας. Που κάνουν τα στραβά μάτια στο συνεχιζόμενο αποκλεισμό. Που κανένας δεν κινήθηκε, όπως έγινε στο άψε-σβήσε με τον Μιλόσεβιτς, να ενεργοποιήσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με βάση το εγκεκριμένο από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πόρισμα Γκόλντστοουν που αποδίδει στο Ισραήλ τη διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Αλλά η ευαισθησία τους εξαντλείται μόνο στα σημεία που υποδεικνύουν οι Αμερικάνοι, στη μακρινή Μιανμάρ ή τη διαλυμένη Σομαλία. Ανησυχούν για τις μελλοντικές βόμβες του Ιράν και όχι για τις 200 πυρηνικές κεφαλές του Ισραήλ που δεν έχει υπογράψει καμία διεθνή συμφωνία για τα πυρηνικά και δεν επιτρέπει σε καμία επιτροπή να ελέγξει τις μυστικές του εγκαταστάσεις που απειλούν όχι μόνο τη Μέση Ανατολή, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο.
Κάθε φόνος Παλαιστίνιου και κάθε Ρέιτσελ Κόρι, κάθε κατεδάφιση σχολείου και κάθε υποσιτισμός παιδιού είναι ένα καινούριο ξεχωριστό έγκλημα που διαπράττει κάθε μέρα το Ισραήλ και ανέχεται, όταν δεν υποθάλπει, ο πολιτισμένος κόσμος τον οποίο εκπροσωπεί το αγαπημένο υπερκινητικό αστέρι της καθεστωτικής ευρωπαϊκής διανόησης, Μπερνάρ-Ανρί Λεβί. Την παραμονή της πειρατείας, ο «νέος φιλόσοφος» μιλώντας σε συνέδριο που οργάνωσε η γαλλική πρεσβεία σε συνεργασία με την εφημερίδα «Χααρέτζ» στο Τελ Αβίβ, αποθεώθηκε με τη δήλωσή του «Το Ισραήλ αντιπροσωπεύει μια νησίδα που είναι ένα θαύμα ελευθερίας, δημοκρατίας και άρνησης της φασιστικής άγνοιας» και «Δεν έχω δει ποτέ μου ένα τόσο δημοκρατικό στρατό (εννοεί τον ισραηλινό), που θέτει στον εαυτό του τόσα πολλά ηθικά ερωτήματα»!!! Για να ξαναβγεί την επόμενη μέρα, σα βρεγμένη γάτα, χωρίς χειροκροτήματα και πρωτοσέλιδα, να ψελλίσει «Νομίζω ότι το Ισραήλ που αγαπώ, που επαίνεσα χτες, το Ισραήλ που αγαπώ τόσο πολύ, το σιωνιστικό και ανθρώπινο Ισραήλ που αγαπώ με όλη μου την καρδιά, είχε άλλους τρόπους να επιχειρήσει με αυτά τα πλοία… Πιστεύω ότι υπήρχαν άλλοι τρόποι για να εμποδιστεί αυτή η προβοκάτσια». Στεναχωρημένος και ανήσυχος ο ευρωπαίος ανθρωπιστής φιλόσοφος, όχι όμως για τους νεκρούς ακτιβιστές, ούτε για 1,5 εκατομμύριο αποκλεισμένες επί τέσσερα χρόνια ψυχές στη Γάζα, αλλά γιατί «στον πόλεμο των εικόνων και της προπαγάνδας» του φαίνεται ότι «η ισραηλινή κυβέρνηση χάνει αυτό τον πόλεμο»!
Συγγνώμη, αλλά μου έρχεται να κάνω εμετό! Γκαούρ
