Για τις 13 Μαΐου, λίγες μέρες μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Ουάσιγκτον στις 9 Μαΐου, κανονίστηκε το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Άγκυρα, κατόπιν πρόσκλησης της τουρκικής πλευράς, για να συνεχιστεί ο ελληνοτουρκικός διάλογος στο ανώτερο επίπεδο, βασισμένος στο πνεύμα της «Διακήρυξης των Αθηνών» για τη σχέση φιλίας και συνεργασίας των δύο χωρών. Όλο αυτό το διάστημα, σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, συνεχίζεται η προετοιμασία του λεγόμενου πολιτικού διαλόγου για τα μείζονα θέματα των «θαλάσσιων ζωνών», ενώ την επόμενη εβδομάδα θα λάβει χώρα ο νέος γύρος για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) στην Αθήνα. Μπορεί από την πλευρά της Άγκυρας να μην υπάρχει κάποια μετακίνηση από τις πάγια αναθεωρητικές και επεκτατικές της θέσεις, που αξιώνουν από την Ελλάδα, να παραιτηθεί από διεθνώς αναγνωρισμένα κυριαρχικά δικαιώματα (βλ. χωρικά ύδατα 12 ν.μ. κ.ά.), όμως, ακολουθώντας τις προτροπές της Ουάσιγκτον για «ήρεμα νερά», οι κυβερνώντες στη χώρα μας δηλώνουν αισιόδοξοι για τη θετική πορεία του διαλόγου. Σύμφωνα μάλιστα με τον Κ. Μητσοτάκη, το γεγονός ότι η Τουρκία μένει αμετακίνητη «δεν μας εμποδίζει από το να χτίσουμε μια θετική ατζέντα». Και όπου ακούς «θετική ατζέντα», περίμενε μπίζνες και συμφέροντα και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, που βλέπουν ευκαιρίες για τουριστικές και άλλες επενδύσεις στα –κατά τα άλλα υπό διαρκή απειλή και γκριζαρισμένα– νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και όχι μόνο.
ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΑ η επιμονή της Τουρκίας, για γκριζάρισμα του Αιγαίου, που βρήκε αφορμή να αντιδράσει ακόμη και για την ανακοίνωση πρόθεσης της ελληνικής πλευράς για την κατασκευή Θαλάσσιου Πάρκου στην περιοχή που εκτείνεται ανατολικά των Κυκλάδων και Δυτικά των Δωδεκανήσων, στην μέση δηλαδή του Αιγαίου. Το θαλάσσιο πάρκο, όπως παρουσιάστηκε στο συνέδριο Our Ocean που φιλοξένησε η χώρα μας, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων νησίδες και τις θάλασσες που τις περιβάλλουν που ήδη έχουν χαρακτηριστεί ως περιοχές Natura εδώ και χρόνια. Παρ’ όλα αυτά και παρά το γεγονός πως μιλάμε για μια απόφαση που άπτεται περιβαλλοντικών ζητημάτων, η Τουρκία αντιδρά και ζητά να έχει λόγο για όσα αποφασίζονται. Την ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ που καλεί τη χώρα μας να αποφεύγει μονομερής ενέργειες, διαδέχθηκαν εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων και πολιτικών τόσο από το κυβερνητικό AKP όσο και από την κεμαλική αντιπολίτευση του CHP, που φτάνουν σε σημείο να αμφισβητούν την κυριαρχία της Ελλάδας στις περιοχές αυτές. Αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο της συνεκμετάλλευσης, το τουρκικό ΥΠΕΞ τόνισε μεταξύ άλλων πως «το διεθνές δίκαιο ενθαρρύνει τη συνεργασία, συμπεριλαμβανομένων περιβαλλοντικών θεμάτων, μεταξύ παράκτιων κρατών σε κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες, και στο πλαίσιο αυτό η χώρα μας είναι πάντα έτοιμη να συνεργαστεί με την Ελλάδα στο Αιγαίο».
Σύμφωνα με διάφορους σχολιαστές στα ελληνικά ΜΜΕ, η ένταση για τα θαλάσσια πάρκα έρχεται κόντρα στο καλλιεργούμενο κλίμα προσέγγισης Αθήνας-Άγκυρας όπως αυτό αποτυπώθηκε στη «Διακήρυξη των Αθηνών». Μάλλον δεν διαβάζουν τι υπογράφτηκε. Η «Διακήρυξη» προβλέπει την αποχή από μονομερής ενέργειες και προκλητικές δηλώσεις ως όρο για τη συνέχιση των «ήρεμων νερών» στα ελληνοτουρκικά. Ποιος ορίζει όμως την είναι μονομερής ενέργεια; Προφανώς το γράμμα της «διακήρυξης» δίνει την δυνατότητα στην Τουρκία να αμφισβητεί κάθε ελληνική ενέργεια, ως μονομερή, ακόμη και αν αυτή λαμβάνει χώρα στην μέση του Αιγαίου, αξιώνοντας να έχει και η ίδια λόγο, στις defacto γκριζαρισμένες περιοχές, σε μια λογική συνεκμετάλλευσης περιοχών εντός της ελληνικής επικράτειας ή των ζωνών ευθύνης αυτής. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει και τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τα Θαλάσσια Πάρκα.
Η ΠΟΡΕΙΑ του ελληνοτουρκικού διαλόγου, περνάει από διαφορετικές φάσεις. Άλλοτε έχουμε τετελεσμένα –όπως το τουρκολιβυκό μνημόνιο–, άλλοτε παζάρια και ελληνικές υποχωρήσεις (βλ. μεταναστευτικό), άλλοτε «καζάν-καζάν» διευθετήσεις, άλλοτε τσαμπουκάδες (υπερπτήσεις αεροσκαφών, απειλές) και κλεφτοπόλεμο (βλ. τη μάχη της τσιπούρας στο Αιγαίο), άλλοτε βήμα το βήμα δορυφοροποίηση της Ελλάδας στα τουρκικά συμφέροντα (βλ. τουρκικές επενδύσεις). Σε κάθε περίπτωση η επεκτατική πολιτική της Άγκυρας, διακηρυγμένη σε όλους τους τόνους από σύσσωμη την πολιτική της ηγεσία παραμένει ακλόνητη, με την Ελλάδα άλλοτε με πατριωτικές κορώνες άλλοτε με εθελοδουλία και ηττοπάθεια να δηλώνει έτοιμη για υποχωρήσεις, στο όνομα του κατευνασμού του τουρκικού θηρίου.
