του Βαγγέλη Καινούργιου
Στις εκλογές της 21ης Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βούλιαξε από δυο ξεκάρφωτες δηλώσεις του Κατρούγκαλου και της Φωτίου, τις οποίες δεν θα θυμάται κανείς σε λίγο καιρό. Βούλιαξε για την αντιπολίτευση που δεν έκανε την τετραετία που πέρασε.
Δυστυχώς για τους Συριζαίους, η τακτική του «ώριμου φρούτου» δουλεύει μόνο για πολιτικές παρατάξεις με ιστορική γείωση ή ισχυρή πελατειακή βάση κι όχι για μορφώματα που συγκυριακά βρέθηκαν άπαξ στην κορυφή. Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να δίνουν εξετάσεις καθημερινά. Ακόμα κι ένα κόμμα με την υπερ-εκατονταετή διαδρομή του ΚΚΕ χρειάζεται να το κάνει.
Και τώρα τι; Η πρώτη πικρή αλήθεια είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως αρκεί να λύσουν τα εσωτερικά τους ζητήματα και να λένε τα ίδια, όταν βγαίνουν στα κανάλια, για να τους ακολουθήσει ο κόσμος. Όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο λαός δεν έχει χρόνο για χάσιμο σε ενδοσκοπήσεις για το τι έφταιξε. Τους λέει ξεκάθαρα με την ψήφο του πως είχαν την ευκαιρία τους, τους ακολούθησε και τον έκαναν να «βαράει το κεφάλι του στον τοίχο», γιατί τους εμπιστεύτηκε.
Η δεύτερη πικρή αλήθεια είναι πως ο λαός έχει εσωτερικεύσει τη μεγάλη ήττα του καλοκαιριού του 2015 και τους την έχει χρεώσει εξ ολοκλήρου. Τώρα ψάχνει διέξοδο, για να επιβιώσει με τις κακοπληρωμένες δουλειές και τα επιδόματα της εποχής Μητσοτάκη και δεν τους ακούει καν. Άλλωστε, όταν μοιάζουν πια τόσο πολύ οι πολιτικές, γιατί να μην εμπιστευτεί αυτόν που έλεγε τα ίδια πάντα; Είναι τέτοια δε η νομιμοποίηση της Δεξιάς, ως μοναδικής εναλλακτικής, όπως έδειξε και το εκλογικό αποτέλεσμα, που μπορεί περίπου να κάνει ό,τι θέλει.
Η τρίτη και πικρότερη αλήθεια είναι ότι ο κόσμος τους θεωρεί ανίκανους ακόμα και να λειτουργήσουν ως ανάχωμα σ’ αυτή την παντοκρατορία της δεξιάς. Δείχνει να προτιμά γι’ αυτόν το ρόλο το ΚΚΕ ή και το μέχρι πρότινος απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ και πολύ περισσότερο τα μικρότερα κόμματα που υπόσχονται να ανακατέψουν την πολιτική τράπουλα στη νέα Βουλή. Το μόνο που ίσως τους απομένει είναι αυτό το «τι κρίμα», το οποίο στριφογυρίζει στο μυαλό χιλιάδων ψηφοφόρων, που είχαν εναποθέσει τόσες ελπίδες στο ελπιδοφόρο πολιτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Δεν είναι και λίγο αυτό. Άραγε, όμως, να φτάνει για να τους δώσει μια τελευταία ευκαιρία και να τους γλιτώσει από την πολιτική εξαΰλωση; Σύντομα θα ξέρουμε.
