Tου Μάριου Διονέλλη
Ναι, γιατί όχι; Και τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Τζουμάκα και τον Σημίτη ακόμα. Και τον Λαλιώτη και τον Σκανδαλίδη. Και τον Παπούλια, ίσως, ξανά, στην πρώτη γραμμή.
Όλους αυτούς που η γενιά μας θα τους έβαζε στο… χρονοντούλαπο, όχι ως πρόσωπα, ως πολιτικές πρακτικές και ως ιδεολογίες, όλους αυτούς θα συναντήσουμε ξανά μπροστά μας.
Με αυτά τα πρόσωπα θα αναμετρηθούμε ξανά και ξανά αφού δεν καταφέραμε να τους στείλουμε στο περιθώριο.
Και αφού η «Αριστερά» υπογράφει μνημόνια, βάζει φόρους και κόβει συντάξεις, έχουν κάθε δικαίωμα να αισθάνονται δικαιωμένοι και να ετοιμάζονται για ένα νέο γύρο στην πλάτη μας.
Και η Διαμαντοπούλου, και ο Φλωρίδης και ο Χρυσοχοϊδης. Αφού η «Αριστερά» απέτυχε, γιατί να μην πλασάρουν αυτοί τους εαυτούς τους ως την επόμενη λύση; Εξυπνότερος δηλαδή είναι ο Κουρουμπλής που πήγε στην άλλη μπάντα και κάνει ακριβώς τα ίδια; Καλύτερος ο Κοτσακάς που ανέλαβε και πόστο στα κομματικά όργανα;
Κορόιδα είναι όλοι οι άλλοι να μείνουν στην απ’ έξω;
Το μεγάλο μαγαζί που φτιάχνεται θα ξεκινάει από τον Πάνο Λάμπρου και τον Δρίτσα και θα φτάνει μέχρι τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο. Για να μην έρθει ο Μητσοτάκης και η επάρατος Δεξιά.
Και αν όλο αυτό κάτι σας θυμίζει, ευχαριστούμε αλλά δε θα πάρουμε.
Μόνο που αυτή τη φορά δεν έχουμε εναλλακτική. Αυτή είναι η μεγάλη τους νίκη.
Τα κεφάλια μέσα, για δέκα χρόνια τουλάχιστον. Και λίγα λέω μάλλον.
