Εξάντληση των εξαγωγών
Από τη δημοσίευση των στοιχείων για την εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου κατά το μήνα Νοέμβριο 2013 προκύπτει ότι ο ένας από τους δύο πυλώνες στους οποίους η κυβέρνηση στηρίζει την αναπτυξιακή προπαγάνδα της εξαντλεί τα όρια αύξησής του. Οι εξαγωγές κατέγραψαν μείωση κατά 3% (χωρίς τα πετρελαιοειδή) που αποδεικνύει τα όρια μιας εξαγωγικής πολιτικής στηριγμένης αποκλειστικά στη δραστική μείωση του κόστους εργασίας και την κατάργηση ουσιαστικών εργασιακών δικαιωμάτων. Η μεγαλύτερη μείωση των εξαγωγών προς τρίτες χώρες (-10,6%) είναι το αποτέλεσμα της ανατίμησης του ευρώ στις διεθνείς αγορές που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Γερμανών επενδυτών αλλά έχει αρνητικές συνέπειες στις εξαγωγές των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Την ίδια περίοδο ανακόπτεται ο ρυθμός μείωσης των εισαγωγών (χωρίς τα πετρελαιοειδή). Στο 11μηνο 2013 είναι μειωμένες κατά 4% έναντι του αντίστοιχου διαστήματος του 2012, όταν ο ρυθμός μείωσής τους ήταν διπλάσιος (-8%) το αντίστοιχο διάστημα 2012/2011.
Η διαφαινόμενη εξάντληση της «εξαγωγικής δυναμικής» της ελληνικής οικονομίας συντελεί στην ισχυροποίηση της θέσης ότι η ανάπτυξη θα προέλθει από την υποκατάσταση εισαγωγών μέσω ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ των κλάδων στους οποίους καταγράφονται υψηλά ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο (π.χ. μηχανήματα και υλικό μεταφορών, χημικά προϊόντα και βιομηχανικά είδη) και των κλάδων που καταγράφουν τη μεγαλύτερη μείωση του δείκτη βιομηχανικής παραγωγής. Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι ο μεγαλύτερος αριθμός ανέργων προέρχεται από τον τομέα της μεταποίησης.
Ξένες «επενδύσεις»
Ο δεύτερος πυλώνας στον οποίο θα στηριχθεί η ανάπτυξη, σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα, είναι η πραγματοποίηση άμεσων ξένων επενδύσεων. Ο απολογισμός για το 2013 έχει ως εξής:
1. Δεν έγινε καμία επένδυση με την πραγματική έννοια: Ίδρυση νέας επιχείρησης, δημιουργία θέσεων εργασίας και αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Όλες οι εισροές ξένων κεφαλαίων κατευθύνθηκαν στην εξαγορά κερδοφόρων επιχειρήσεων, κυρίως του δημόσιου τομέα.
2. Εκτός από τον ΔΕΣΦΑ, η εξαγορά επιχειρήσεων αφορούσε στο σύνολό της τους τομείς των υπηρεσιών και της διαχείρισης ακινήτων (προφανώς σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών).
3. Οι ξένοι «επενδυτές» ανήκουν, κυρίως, στην κατηγορία των κερδοσκοπικών κεφαλαίων που, ως γνωστόν, ενδιαφέρονται για τη γρήγορη αποκόμιση κερδών αδιαφορώντας για τη μακροπρόθεσμη πορεία των επιχειρήσεων, τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και των όρων αμοιβής.
4. Οι πραγματοποιηθείσες εξαγορές χαρακτηρίσθηκαν από τις χαμηλές, στα όρια σκανδάλου, αποτιμήσεις των εταιριών που εξαγοράσθηκαν.
Οι μεγαλύτερες εξαγορές επιχειρήσεων ήταν:
α) Η εξαγορά του 33% του ΟΠΑΠ από την εταιρία Emma Delta, έναντι του ποσού των 652 εκατ. ευρώ (από τα οποία τα 400 εκατ. ευρώ με δανεισμό). Το τίμημα χαρακτηρίστηκε απαράδεκτα χαμηλό και είναι χαρακτηριστικό ότι η τιμή της μετοχής του ΟΠΑΠ έχει αυξηθεί κατά 65% περίπου, σε σύγκριση με την τιμή πώλησης.
β) Η εξαγορά του 66% του ΔΕΣΦΑ από την κρατική(!) εταιρία φυσικού αερίου του Αζερμπαϊτζάν έναντι του ποσού των 400 εκατ. ευρώ.
γ) Η πώληση του 66% της εταιρίας διαχείρισης ακινήτων ΠΑΝΓΑΙΑ, που ανήκε στην Εθνική Τράπεζα, στην εταιρία Invel Real Estate έναντι 653 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για συναλλαγή με «ύποπτες» προεκτάσεις, καθώς η καταβολή του 50% του τιμήματος θα γίνει με δάνειο από την Εθνική, που θα αποπληρώνεται από τα ετήσια μισθώματα που θα καταβάλλει η ίδια η τράπεζα ενώ το επιτόκιο δανεισμού είναι εξοργιστικά χαμηλό (2,72%).
Εκτός από τις παραπάνω εξαγορές, τα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια «επένδυσαν» στην εξαγορά του Αστέρα Βουλιαγμένης, στην εταιρία διαχείρισης ακινήτων της Eurobank και στις ιδιωτικές εταιρίες του Ομίλου Μυτιληναίος, την ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή κ.ά.
Από την παράθεση των ανωτέρω στοιχείων προκύπτει ότι τόσο η «εσωτερική υποτίμηση» όσο και η «παροχή γης και ύδατος» στα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια δεν αρκούν για την επίτευξη ενός βιώσιμου ρυθμού ανάπτυξης. Το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης με βασικές κατευθύνσεις την υποκατάσταση εισαγωγών, την κάλυψη βασικών κοινωνικών αναγκών και τη δημιουργία σταθερών και αξιοπρεπών θέσεων εργασίας είναι όρος για την έξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
