Ο νέος πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο, ανακοίνωσε ότι θα χρησιμοποιηθεί ένα νέο εργαλείο «ενισχυμένης επιτήρησης» της χώρας. Σκοπός, οι «μεταρρυθμίσεις» να συνεχιστούν και μετά την «έξοδο». Τα μέτρα θα εφαρμόζονται αυτόματα, χωρίς νέες αποφάσεις, αλλά και χωρίς η Ελλάδα να μετέχει στις ψηφοφορίες που θα την αφορούν. Αυτά, έως ότου εξοφληθεί το 75% των δανείων. Ωραίο και βολικό εργαλείο…
Δεν είναι το μόνο που χρησιμοποιείται απέναντι στην υπόσταση της χώρας και της κοινωνίας. Υπάρχει και η «ομπρέλα προστασίας» της πρόσδεσης και εξυπηρέτησης των αμερικανικών σχεδίων. Της τυφλής υποταγής στη «συμμαχία» για να γλυτώσει υποτίθεται η χώρα από τις απειλές. Το «εργαλείο» αυτό, αποκόβει την Ελλάδα από πιθανούς φίλους και συμμαχίες που θα είχε ανάγκη σε μια ανεξάρτητη πορεία. Το άλλο «εργαλείο», αυτό της «ελληνοτουρκικής φιλίας», κοντεύει να νομιμοποιήσει όλες τις κατάφορες καταπατήσεις κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου και εξωραΐζει τον ρόλο του τούρκικου επεκτατισμού.
Η μεταμοντέρνα αποικία «Ελλάς» έχει σοβαρότερα προβλήματα: Να υποδεχθεί το ζεύγος Καρόλου και Καμίλα με την πρέπουσα υποτέλεια. Να δοθεί η μάχη της προόδου για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, και επιτέλους να νομιμοποιηθεί η κάνναβη. Παράλληλα, το «Game of Love» του ΑΝΤ1 δίνει μαθήματα πραγματικής αγάπης: «Αν κατορθώσεις να σου δώσει ένα ερωτικό φιλί, θα πάρεις 500 ευρώ». Ευτυχώς που έχουμε ΕΣΡ… Κάπως έτσι, οι δυνάμεις του φωτός της παγκοσμιοποίησης θα επιβληθούν επί αυτών του σκότους της συντήρησης.
Εντωμεταξύ, παίζεται κι άλλο παιχνίδι, αυτό του «κεντροαριστερού έρωτα». Μένει στην άκρη (με ειδική αποστολή να πλαγιοκοπήσει δυνάμεις από την Ν.Δ.) ο Καμμένος, και ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνεται στη μέθη της συνεργασίας των κεντροαριστερών δυνάμεων. Η ίντριγκα σιγά-σιγά ογκώνεται, αφού ήδη έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Οι γάμοι, τα ταξίματα και οι υποσχέσεις δίνουν και παίρνουν. Τα επιτελεία εργάζονται για την τριπλή εκλογική μάχη.
Η πραγματικότητα, από την άλλη, κυλά κάπως διαφορετικά: Μια ώρα βροχής στην Αττική μπορεί να προκαλέσει θύματα, το ίδιο και στη Θεσσαλονίκη, μετά τα τεράστια προβλήματα με το υδρευτικό δίκτυο. Οι λογαριασμοί φουσκώνουν, οι συντάξεις κόβονται, η κοροϊδία και το ψέμα στην ημερήσια διάταξη.
Σε αυτά, προστίθεται η αγωνία για τα εθνικά θέματα. Η ανησυχία είναι έντονη γιατί ο μέσος άνθρωπος καταλαβαίνει καλύτερα από τον ψευδόμενο και ένοχο πολιτικό κόσμο, τι μπορεί να συμβεί και ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό ξανά. Μόνο που αυτός ο λογαριασμός είναι βαρύς, υπέρογκος. Πολύ περισσότερο από τα τιμολόγια της ΔΕΗ ή τον ΕΦΚΑ.
Τα «εργαλεία» που χρησιμοποιούνται από όλους τους παράγοντες, οδηγούν στο ξεχαρβάλωμα της χώρας και επιβουλεύονται τον εθνικό, δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο. Οι «φίλοι», κραδαίνοντας «εργαλεία», εφορμούν. Ένας ενωμένος και ενεργοποιημένος λαός, είναι το μοναδικό πραγματικό εργαλείο αποτροπής των δεινών που έρχονται.
