Αν και επισήμως αγνοούμενος, κάποιοι βιάστηκαν να τον… πεθάνουν
Από τις 10/10 κυκλοφορεί η είδηση του θανάτου του θρυλικού Μητσάρα. Επικοινωνήσαμε με την ΠΑΕ Πανιώνιος (η αγαπημένη του ομάδα, όπου έδινε πάντα το «παρών») και μάθαμε ότι επισήμως είναι αγνοούμενος, αναζητείται από την οικογένεια και τους οικείους του. Δημοσιεύουμε εδώ ένα χαιρετισμό σε έναν «τρελό», με την ευχή να είναι καλά και να γελάει από μια γωνιά για την όλη ιστορία. Ενδεικτική, πάντως, η αντιμετώπιση που του επιφύλασσαν οι «φυσιολογικοί», ακόμα και τώρα. Η είδηση δημοσιεύτηκε, πάμπολλα αφιερώματα γράφτηκαν, στη συνέχεια εκφράστηκαν κάποιες επιφυλάξεις αφού καμία επίσημη αρχή δεν επιβεβαίωνε το θάνατο, και μετά… ξεχάστηκε! Κανείς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ανασκευάσει. Αχ να ‘ναι φάρσα, ρε Μητσάρα!
Όπως και να ‘χει, ο Μητσάρας δεν νοιάστηκε ποτέ για επισημότητες. Ένας διαολάκος, ένας θεομπαίχτης, αναρχικός με την έννοια των γελωτοποιών του Μεσαίωνα. Αυτή του η τρέλα του επιτρέπει να λέει αυτά που σκέφτεται, μέσω των αυτοσχέδιων χαρτονιών του, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες. Και τις περισσότερες φορές εκφράζει τις σκέψεις και τα πάθη των απλών ανθρώπων, των «εκτός», των λαϊκών. Την ανεξαρτησία του την «πληρώνει» με μια ζωή παρία, έχοντας όμως την αγάπη των ανθρώπων που τον βοηθούν να έχει τα βασικά. Που τον αγαπούν γι’ αυτό που είναι. Για το μόνιμο υπομειδίαμά του και την παιδική μελαγχολία στο βλέμμα. Για τη δική του αγάπη προς τους ανθρώπους.
Ο Μητσάρας, τα τελευταία χρόνια, πέραν των γηπεδικών του παρεμβάσεων, συμμετείχε σε όλες τις κινητοποιήσεις εργαζομένων για ζωή και αξιοπρέπεια, πάντα με το δικό του τρόπο και ιδιαίτερο στυλ ενάντια στην εξουσία και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Μήπως πέρα από τα αφιερώματα και τις καλές κουβέντες να υιοθετούσαμε μια στάση ζωής που να τιμούσε, αληθινά, τους ανθρώπους και τους Μητσάρες;
Γεια σου ρε «τρελέ»! Μακάρι να μας σκάσεις ένα χαμόγελο σύντομα…
Επιμέλεια: Αχ. Σταύρου
