- «Ο Καναδάς ποτέ δεν θα είναι διαθέσιμος για πώληση» δηλώνει ο νέος πρωθυπουργός της χώρας Μαρκ Κάρνεϊ μπροστά στον Τραμπ – και τις κάμερες. «Ποτέ μην λες ποτέ», του απαντά ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Πριν λίγα χρόνια ένας τέτοιος διαξιφισμός θα έμοιαζε με τραβηγμένη από τα μαλλιά σκηνή ενός σίριαλ πολιτικής φαντασίας. Κι όμως, αυτά τα λόγια ανταλλάχθηκαν προ ημερών στον Λευκό Οίκο, στην πρώτη επίσημη επίσκεψη του νεοεκλεγέντος Κάρνεϊ στο εξωτερικό, με τον Τραμπ να ισχυρίζεται για νιοστή φορά ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο λογικό από το να γίνει ο… άχρηστος στις ΗΠΑ Καναδάς η 51η πολιτεία τους. Η αλήθεια είναι ότι δίχως τις απειλές (και τους δασμούς) του Τραμπ, ο Κάρνεϊ θα ήταν επικεφαλής μιας αδύναμης αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ήδη ο προκάτοχός του, ο Τριντό, είχε εξαναγκαστεί σε ταπεινωτική παραίτηση, και οι Συντηρητικοί φαίνονταν να επελαύνουν προς την εξουσία. Όμως ο Κάρνεϊ –που φαινόταν ότι ανέλαβε το Φιλελεύθερο Κόμμα για να το οδηγήσει σε μια κατά το δυνατόν αξιοπρεπή ήττα– θυμήθηκε την «εθνική κυριαρχία», και εκτοξεύθηκε από τους εξοργισμένους Καναδούς στην πρώτη θέση! Αντίθετα, το Συντηρητικό Κόμμα παρέμεινε δεύτερο, αν και εγκατέλειψε (προφανώς όχι αρκετά έγκαιρα) την αρχική φιλοτραμπική στάση του.
- Και άλλος ένας στενός σύμμαχος των ΗΠΑ εμφάνισε αλλεργία στον Τραμπ: ο λόγος περί της Αυστραλίας, όπου οι Εργατικοί του απερχόμενου πρωθυπουργού Άντονι Αλμπανέζε φιλοδωρήθηκαν με μια ακόμα κυβερνητική θητεία, εν πολλοίς χάρη στην αντίθεσή τους προς τον Αμερικανό πρόεδρο. Όπως και στον Καναδά, ο κεντροδεξιός συνασπισμός πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Μάλιστα ο ηγέτης της κεντροδεξιάς, ο αξιοθρήνητος Ντόναλντ Ντάτον, που ήθελε να καταστήσει την υποστήριξη του Ισραήλ προϋπόθεση για να λάβει κάποιος την αυστραλιανή υπηκοότητα, δεν κατάφερε καν να εκλεγεί βουλευτής. Ο Ντάτον πίστευε για καιρό ότι η εκλογή του Τραμπ θα τον ευνοούσε, και έφτασε να χαρακτηρίσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ «μεγάλο στοχαστή»! Όταν κατάλαβε ότι η αντιπάθεια πολλών Αυστραλών προς τον τραμπισμό είχε αναζωπυρωθεί, ήταν αργά. Τώρα ο Αλμπανέζε έχει το πεδίο ελεύθερο να συνεχίσει τον «Εργατικό» νεοφιλελευθερισμό του, αφού χάρη στο εκτρωματικό εκλογικό σύστημα απέσπασε το 60% των εδρών με μόλις το 35% των έγκυρων ψήφων.
- Καμπανάκια, σε αντίθετη όμως κατεύθυνση με όσα συνέβαιναν στην εξωτική «περιφέρεια» του Δυτικού μπλοκ, χτύπησαν και στη Γερμανία. Η φτωχική νίκη των Χριστιανοδημοκρατών στις ομοσπονδιακές εκλογές και η εκτόξευση της ακροδεξιάς AfD στη δεύτερη θέση έφεραν δύσκολες διαπραγματεύσεις με τους χρεοκοπημένους Σοσιαλδημοκράτες. Κάποια στιγμή επιτέλους επιτεύχθηκε η συμφωνία για «Μεγάλο (τρόπος του λέγειν) Συνασπισμό». Οπότε ο μελλοντικός καγκελάριος Μερτς έσπευσε να διακηρύξει ότι «η Γερμανία επέστρεψε», διεκδικώντας την ηγεσία της αντιρωσικής σταυροφορίας και της στρατιωτικοποίησης της Ευρώπης. Ερχόταν όμως ψυχρολουσία: ο Μερτς χρειαζόταν 316 ψήφους και το μπλοκ της συγκυβέρνησης διέθετε 328 έδρες, αλλά στη (μυστική) κάλπη έλαβε μόνο 310 ψήφους. Και δεν εκλέχθηκε! Ήταν η πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας που συνέβη κάτι τέτοιο. Στη δεύτερη ψηφοφορία, που διεξήχθη ασυνήθιστα γρήγορα (με τη συναίνεση των Πράσινων και της Αριστεράς – οι κακές γλώσσες λένε ότι η τελευταία έδωσε στον Μερτς και μερικές ψήφους, ώστε να πάψει να πανηγυρίζει η AfD!), ο Χριστιανοδημοκράτης εκλέχθηκε καγκελάριος. Αλλά «προειδοποιημένος», και αρκούντως τσαλακωμένος…
Σχόλια
