Η ευρωπαϊκή υποκρισία περισσεύει ενόψει της συνόδου κορυφής στις 24-25 Σεπτεμβρίου. Το ίδιο περισσεύει και η ελληνική εθελοτυφλία όσο αφορά τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας.
Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, πρώτα και κύρια το Βερολίνο, υποδέχθηκαν με πανηγυρικούς τόνους την προσωρινή απόσυρση του ερευνητικού σκάφους «Ορούτς Ρέις» από την Ανατολική Μεσόγειο. Τι και αν η Άγκυρα επιβεβαιώνει σε όλους τους τόνους ότι η απομάκρυνσή του έγινε για λόγους συντήρησης και εφοδιασμού του σκάφους και ότι το πρόγραμμα ερευνών στην ίδια περιοχή θα συνεχιστεί τον επόμενο μήνα. Η γερμανική Ευρώπη, με πλήρη συνείδηση της απάτης της, αξιολογεί την τουρκική στάση ως απόδειξη της επιτυχίας της Ε.Ε. και της προεδρεύουσας χώρας, της Γερμανίας. Κυρίως κρύβεται πίσω από την τακτική Ερντογάν και μεθοδεύει την αναβολή της συζήτησης για κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας που είχε αποφασιστεί στην άτυπη σύνοδο των Υπουργών εξωτερικών τον περασμένο Αύγουστο. Άλλωστε είχε εξασφαλιστεί ότι αν τελικά έφθαναν στην αίθουσα συζητήσεων οι λεγόμενες κυρώσεις θα ήταν στην πραγματικότητα ένα «χάδι» ανίκανο να ανακόψει την επιθετικότητα της Τουρκίας. Έτσι τα λόγια συμπαράστασης των ιθυνόντων της Ε.Ε. αλλά και το πρόσφατο ψήφισμα καταδίκης της Τουρκίας από το Ευρωκοινοβούλιο λειτουργούν περισσότερο ως αποπροσανατολιστικά στοιχεία τόσο της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης –για τους εκβιασμούς Ερντογάν με τις μεταναστευτικές ροές– όσο και της ελληνικής – για τις απειλές σε βάρος της εδαφικής της ακεραιότητας.
Στην πραγματικότητα εκείνο που «επετεύχθει» είναι η αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των ασφυκτικών πιέσεων των δυτικών συμμάχων για ένα «διάλογο» εν μέσω συνεχών απειλών και εκβιασμών και με ατζέντα όλες τις διεκδικήσεις της Άγκυρας
Είναι ενδεικτικό ότι στις 9 Σεπτέμβρη, παραμονές της συζήτησης για τις δήθεν κυρώσεις, σύμφωνα με καταγγελίες του πρώην ευρωβουλευτή Νότη Μαριά, το Συμβούλιο της Ε.Ε. συμφώνησε, στα πλαίσια της κατάρτισης του προϋπολογισμού για το 2021, στην εγγραφή ποσού 2,5 δισ. ευρώ προς την Τουρκία. Την απόφαση αυτή συνυπέγραψαν οι εκπρόσωποι της Ελλάδας και της Κύπρου.
Άλλωστε και η Ελλάδα πανηγυρίζει ομόθυμα με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες την υπεύθυνη στάση της τουρκικής ηγεσίας και καταπίνοντας καθημερινές προσβολές και απειλές θεωρεί ότι δικαιώθηκαν οι διπλωματικές πρωτοβουλίες του Ν. Δένδια και εκ του ασφαλούς μπορούν πλέον να ξεκινήσουν οι διμερείς διαπραγματεύσεις.
Στην πραγματικότητα εκείνο που «επετεύχθει» είναι η αποδοχή των ασφυκτικών πιέσεων των δυτικών συμμάχων για ένα «διάλογο» εν μέσω συνεχών απειλών και εκβιασμών και με ατζέντα όλες τις διεκδικήσεις της Άγκυρας σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων ακόμα και αυτής της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας.
Είναι μάλιστα τέτοια η ελληνική προθυμία να αποδεχθεί τις υποδείξεις που κάνει ως να μην συμβαίνει τίποτα παρά το γεγονός ότι τα τουρκικά γεωτρύπανα συνεχίζουν τις παράνομες δραστηριότητές τους στην κυπριακή ΑΟΖ.
Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την ελληνική στάση αν η κυπριακή ηγεσία πραγματοποιήσει την απειλή της και θέσει βέτο σε βάρος των κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας αν δεν υπάρξουν αντίστοιχες κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας. Μπροστά σε αυτό το δίκαιο αίτημα της Κύπρου, η χώρα δέχεται απροκάλυπτο μπούλινγκ από όλες της ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα επικρατεί άκρα σιωπή. Σε αναμονή λοιπόν των εξελίξεων…
Σ.Π.
